به گزارش خبرگزاری شبستان از ایلام، لیلا رشنوادی، بانویی هنرمند که با عشق و اراده، هنر را انتخاب کرده است. خاطرات کودکی وقتی در بیمارستانهای صحرایی کنار مجروحان جنگی بود نقطه آغازی شد برای کشف زبانی که بتواند درد و امید را با رنگ و طرح بیان کند. از همان زمان، نقاشی برایش حکم پناهگاهی داشت، پلی میان ذهنیات و احساساتش. امروز، او با آثار نقاشی و طراحی (قهوه، آبرنگ و ...)، نه فقط به زیبایی ظاهری میاندیشد، بلکه روایتگر تجربه، مقاومت و هویت بانوان است.
مسیر او با همه سختیها و «زمینی خوردنها» نمونهای از ارادهای است که میکوشد نه فقط برای خود، بلکه برای دیگران خلق کند؛ برای زنانی که شاید صدایشان کمتر شنیده شده، برای دخترانی که نیاز به الگو دارند.
کارنامه و فعالیتها: حضور در عرصههای متنوع و بینالمللی
لیلا رشنوادی توانسته در عرصه هنر فعالیتهای چشمگیری داشته باشد:
پذیرش و شرکت در نمایشگاه نقاشی با «قهوه» در کشور کوزو.
حضور در نمایشگاه بینالمللی در لسآنجلس.
برگزیده شدن در جشنواره ملی رضوی (بخش تصویرسازی) در سال ۱۳۹۹.
دریافت انتخاب در جشنواره هنری تهران در سال ۱۴۰۱.
شناخته شدن بهعنوان هنرمند شاخص کشوری از سوی نهادهای فرهنگی.
شرکت در کنگره بینالمللی پیامبر در شیراز در سال ۱۴۰۴.
برگزاری چند نمایشگاه انفرادی طراحی و نقاشی (قهوه و آبرنگ).
فعالیتهای علمی و آموزشی: دبیر علمی جشنواره، داور جشنوارههای ملی، و مدرس برای بانوان و دختران جوان.
این کارنامه نشان میدهد که او نه صرفاً به خلق اثر میپردازد، بلکه نقش «معلم»، «رهبر فکری»، و «مُمَـنّتگذار» را برای نسل بعدی بانوان هنرمند برعهده گرفته است.
داستان لیلا رشنوادی تنها یک مورد نیست؛ در سالهای اخیر شاهد رشد جدی حضور زنان در هنر ایران هستیم.
بسیاری از زنان هنرمند ایرانی، در عرصههای نقاشی، طراحی، تصویرسازی، هنرهای تجسمی و رسانههای معاصر، جایگاهی یافتهاند که نه فقط در داخل کشور، بلکه در صحنه جهانی نیز شناخته میشوند.
این حضور و موفقیت، نه فقط بازتاب خلاقیت فردی، بلکه اثبات ظرفیت بانوان برای مشارکت جدی در فرهنگ و هنر، و شکلدهی به روایتهای نو در فضای اجتماعی است.
رمز موفقیت: اراده، تابآوری و شبکهسازی
آنچه مسیر موفقیت بانوان هنرمند مانند لیلا رشنوادی یا دیگران را ممکن کرده، مجموعهای از عوامل است:
پشتکار و تابآوری: مواجهه با مشکلات شخصی، اجتماعی یا ساختاری (مثل کمبود امکانات) و تبدیل آن به محرک برای خلاقیت و پیشرفت.
جامعهسازی و حمایت از زنان: حضور در جشنوارهها، نمایشگاهها، شبکههای هنری، آموزش و انتقال تجربه به ویژه در میان زنان و دختران جوان با ایجاد فضا برای دیده شدن.
انتخاب زبان هنری شخصی و ریشهدار: ترکیب تجربه شخصی، خاطره و دغدغههای فرهنگی/اجتماعی در آثار، که به آن معنا و اصالت میبخشد؛ چیزی فراتر از زیبایی سطحی، با بار عاطفی و اجتماعی.
انعطاف و نوآوری: استفاده از رسانهها، سبکها و شیوههای متنوع طراحی، نقاشی، تصویرسازی، رسانههای معاصر برای کارآمد کردن هنر در هر شرایطی.
ایمان به هدف و مسئولیت اجتماعی: باور به اینکه هنر ابزار تغییر و تأثیر است؛ هنر نه صرفاً برای نمایش، بلکه برای تربیت، آگاهی و الهام بخشی.
حضور و فعالیت بانوان هنرمند در ایران، مانند لیلا رشنوادی، نشان میدهد که هنر میتواند محل مقاومت، روایتگری و بازنمایی هویت باشد. اینان با پویایی و خلاقیت، مرزهای سنتی هنر را میشکنند، صدای نسلی میشوند که هم آینده را میسازند و هم گذشته را مینگارند.
بانوان هنرمند، با استفاده از تجربه شخصی، اجتماعی و تاریخی، هنر را بدل میکنند به عرصهای برای گفتوگو، امید، هویتسازی و تأثیر در فرهنگ. این روند نه فقط به نفع خودشان، بلکه به نفع جامعه و نسل جوانتر است.
نظر شما