خبرگزاری شبستان-هرمزگان، مصیب رجایی؛ آخرین گزارشهای شرکت آب منطقهای استان نشان میدهد که ذخیره آب پشت سدهای استقلال میناب به ۲ درصد ذخیره مفید و شمیل و نیان به صفر درصد رسیده و از این رو هرمزگان این روزها با یکی از حادترین بحرانهای آبی چند دهه اخیر مواجه است.
وقتی سد استقلال میناب، بزرگترین منبع تأمین آب شرب شرق استان به زیر ۲ درصد ذخیره میرسد، وقتی سد شمیل و نیان که قلب تپنده آب بندرعباس و غرب استان است، بهطور کامل خشک شده و هیچ ذخیرهای برای برداشت ندارد و مجموع ذخایر سدهای سرنی و جگین نیز تنها ۶۵ میلیون مترمکعب است، دیگر نمیتوان با عباراتی چون کمآبی فصلی یا خشکسالی موقت خود را آرام کرد؛ این یک بحران تمامعیار است که اگر امروز برای آن چارهاندیشی نشود، فردا دیگر آبی نخواهد ماند که بتوان آن را مدیریت کرد و ادامه حیات شرب، کشاورزی و صنعت استان را بهطور جدی تهدید میکند.
بارشهای سال زراعی جاری نسبت به میانگین بلندمدت ۹۰ درصد کاهش یافته و ورودی آب به مخازن سدها تقریباً متوقف شده است و این وضعیت، هرمزگان را در آستانه جیرهبندی گسترده آب شرب و محدودیتهای شدید در بخشهای کشاورزی و صنعتی قرار داده است.
در چنین شرایطی دو اقدام فوری و مکمل ضروری است: نخست، «مشارکت آگاهانه و حداکثری مردم در مدیریت مصرف». مشترکان خانگی، واحدهای صنعتی و بهویژه بهرهبرداران بخش کشاورزی باید با کاهش چشمگیر مصارف غیرضروری، رعایت الگوی بهینه و تغییر الگوهای کشت، نقش مؤثر خود را در عبور از این بحران ایفا کنند. تجربه سالهای گذشته نشان داده که همراهی مردم هرمزگان همواره عامل تعیینکننده در مدیریت بحرانهای مشابه بوده است.
دوم، «احساس مسئولیت مضاعف دستگاههای متولی در کاهش هدررفت آب». هنوز ۳۰ تا ۴۰ درصد آب تولیدی در شبکههای فرسوده انتقال و توزیع، نشتهای پنهان، انشعابهای غیرمجاز و شکستگیهای مکرر به هدر میرود. اصلاح فوری خطوط فرسوده در محلات شهری و روستایی، برخورد قاطع با برداشتهای غیرقانونی، اجرای طرحهای نشتیابی مستمر و شفافسازی آمار هدررفت در هر شهرستان، امروز از مهمترین وظایف شرکتهای آب و فاضلاب و آب منطقهای به شمار میرود.
همزمان، اجرای طرحهای جبرانی از جمله افزایش برداشت پایدار از منابع زیرزمینی، توسعه سریع ظرفیت آبشیرینکنها و تکمیل خطوط انتقال آب از استانهای همجوار با جدیت دنبال میشود؛ اما هیچیک از این اقدامات نمیتواند جایگزین مدیریت دقیق مصرف و کاهش هدررفت در داخل استان شود.
هرمزگان استانی است که با وجود داشتن طولانیترین مرز آبی کشور، تشنه است و این تناقض تلخ نباید تا زمانی ادامه یابد که آخرین قطره آب سدهایش هم خشک شود.
امروز روز تصمیمگیری است؛ یا همه با هم برای نجات آب این سرزمین اقدام میکنیم، یا فردا باید پاسخگوی نسلی باشیم که به جای دریا و سد، تنها شن و نمک و حسرت برایش به ارث گذاشتهایم.
اکنون زمان همافزایی است؛ مردم با صرفهجویی مسئولانه و مسئولان با اصلاح زیرساختها و مهار هدررفت و تنها با این پیوند ناگسستنی میتوان از این بحران سخت عبور و میراث آب را برای نسلهای آینده حفظ کرد.
نظر شما