به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از القدس العربی، جاناتان کوک، روزنامهنگار با افشای شکست مداوم رسانههای غربی در پوشش رویدادهای نوار غزه گفت که آنچه سالهاست در غزه اتفاق میافتد، معادل «نسلکشی» است. این شکست محصول بحران اخیر در اکتبر ۲۰۲۳ نیست، بلکه امتداد دههها تعصب و بیتفاوتی است.
کوک در مقالهای که در صفحه شخصی خود منتشر کرده، اشاره میکند که بهانهی رایج برخی خبرنگاران درباره «عدم امکان دسترسی به غزه» نمیتواند توجیهی واقعی باشد. او تأکید میکند مسئلهی اصلی، نحوهی برخورد با اطلاعات است؛ یعنی باید همه دادهها را با نگاه انتقادی و راستیآزمایی جدی بررسی کرد و نباید در پوشش خبری به اسرائیل «امتیاز تردید» داد یعنی نباید پیش فرض را در صداقت رژیم صهیونیستی گذاشت، بهویژه آنکه دادگاه بینالمللی نیز اعلام کرده است که اشغال سرزمینهای فلسطینی توسط اسرائیل غیرقانونی است. همچنین بیتوجهی به تلاش روزانه خبرنگاران فلسطینی که با خطر دائمی برای ثبت و روایت وقایع روبهرو هستند، نوعی بیاعتنایی به رسانههای محلی و تقویتکننده روایتهای اسرائیل محسوب میشود.
کوک تجربیات روزنامهنگاران تاریخی را که با فشار حرفهای برای جلوگیری از افشای سوءاستفادههای اسرائیل مواجه بودند، بازگو میکند، مانند مایکل آدامز، که گزارشهایش در مورد آوارگی فلسطینیها پس از جنگ ۱۹۶۷ سانسور شد و دونالد نف، که پس از افشای حملات سربازان اسرائیلی به کودکان فلسطینی در دهه ۱۹۷۰ با بایکوت رسانهای مواجه شد.
کوک همچنین تجربیات خود را با روزنامههای بزرگی مانند گاردین و اینترنشنال هرالد تریبون مستند میکند، جایی که تحقیقات او در مورد جنایات اشغال حذف و سانسور شد، او به دلیل فشار گروههای لابی طرفدار اسرائیل با درخواستهایی برای پس گرفتن مقالاتش مواجه شد.
این گزارش نشان میدهد که برخی از روزنامهنگاران غربی که در دفاتر بزرگ در قدس اشغالی کار میکنند، تعصبات آشکاری نسبت به اسرائیل دارند و اکثر خبرنگاران برای کسب اطلاعات به منابع اولیه اسرائیلی متکی هستند که استقلال آنها را محدود میکند و انتقاد مستقیم از اسرائیل را از نظر حرفهای خطرناک میکند.
گروههای لابی رسانهای، مانند Camera و Honest Reporting، نیز نقش مهمی در تأثیرگذاری بر روزنامهنگاران و کنترل روایتهای رسانهای از طریق کمپینهای گسترده محکومیت و تهدیدهای قانونی دارند.
کوک توضیح میدهد که سانسور اسرائیلی نقش محوری دارد، چه با جلوگیری از دسترسی به مناطق درگیری، چه با اعمال شرایط بر پوشش رسانهای، یا تنظیم روزنامهنگاری مستقل از طریق سیستم صدور مجوز که روزنامهنگاران را ملزم به کار برای رسانههای رسمی معتبر میکند، در حالی که روزنامهنگاران مستقل را از گزارش روایت فلسطینیان محروم میکند.
با وجود گزارشهای سازمانهای بینالمللی حقوق بشر مانند دیدهبان حقوق بشر، عفو بینالملل و سازمان حقوق بشر اسرائیلی بتسلم که سیاستهای آپارتاید و اشغال سرزمینهای فلسطینی را تأیید کردهاند، رسانههای غربی هنوز از استفاده از اصطلاحات واضح یا پاسخگو کردن مستقیم اسرائیل خودداری میکنند. این نشان دهنده تسلط تعصبات بنیادی و ترس از متهم شدن به یهودستیزی است.
کوک معتقد است که شکست رسانهای غربی در پوشش حوادث غزه محصول عوامل متعددی از جمله تعصب تاریخی، اتکا به منابع اسرائیلی، سانسور نظامی، فشار گروههای لابی گر و ترس از پیامدهای حرفهای یا قانونی است. این عوامل در کنار هم منجر به پوشش نادرست و محدود رویدادهای غزه میشود و به از دست رفتن اعتماد عمومی به رسانههای غربی در مورد مسئله فلسطین دامن میزند.
نظر شما