به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از بنیاد هدایت، در دل محلهای ساده و صمیمی در ریگان کرمان، امام محلهای زندگی میکند که باور دارد ساختن مسجد فقط با آجر و ملات نیست، با دلهای مردم است. حجتالاسلام مرتضی ناصرآبادی با صبوری و لبخند، سالهاست سنگبهسنگِ امید و اعتماد را در محله شهید روهینا بالا میبرد.
وقتی در سال ۱۳۹۹ به ریگان آمد، هیچچیز جز یک زمین خاکی و چند دل مشتاق نداشت. حالا همان زمین، مسجد امام حسین علیهالسلام شده است؛ جایی که در آن نماز جماعت برپا میشود، جشنها و مراسم اهل بیت برگزار میشود و کودکان با صدای اذان بزرگ میشوند.

او از همان روزهای اول فهمید که برای جانگرفتن مسجد، باید اول دل مردم را به دست آورد. با هیئت امنا هر شب به خانه یکی از اهالی سر میزدند، هدیهای کوچک میبردند و پای حرفهای مردم مینشستند. «باید کاری میکردیم مردم با ما احساس غریبی نکنند»؛ همین نگاه، کلید گشودن دلها شد.

در کنار مسجد، زمینی ششهزار متری هم هست که قرار است مجتمع فرهنگی امام حسن مجتبی(ع) شود؛ جایی برای قرآن، ورزش و گردهماییهای مردمی. هنوز نیمهساخت است، اما همین حالا هم در ماه رمضان در آن افطاری ساده داده میشود و شبهای احیا صدای دعا و قرآن میپیچد.
نوجوانهای محله، به همت او و گروه جهادی، حالا یار مسجدند؛ در جشنها، ولادتها و برنامهها خودشان کارها را بهدست میگیرند. حجتالاسلام ناصرآبادی میگوید: «وقتی با بچهها فوتبال بازی میکنی یا باهاشان اردو میروی، تأثیر کلامت خیلی بیشتر میشود.» برای همین، دنبال زمینی کنار مسجد است تا پاتوقی برای ورزش و فعالیتهای تفریحی نوجوانها باشد.

در همین میان، بانوان هم نقشی جدی دارند. همسر ایشان، مسئول هیئت بانوان شهرستان است و با خواهران محله کارگاههای خیاطی، منبتکاری و آموزش قرآن برگزار میکند. جشن میلاد حضرت زهرا سلاماللهعلیها را هم تماماً خودشان برپا کردند؛ از تزیین مسجد تا پذیرایی و اجرا.
اما فعالیتها به مسجد محدود نیست. حجتالاسلام ناصرآبادی و همسرش به خانههای مردم سر میزنند، از احوالشان میپرسند، با آنها همدل میشوند و گاه با کمک معتمدین برای صلح و آشتی بین خانوادهها پا درمیانی میکنند. خودش میگوید: «دید و بازدید از خانهها باعث صمیمیت میشود. وقتی درد مردم را بشناسی، حرفت روی دلشان مینشیند.»

هرچند هنوز بخشی از مجتمع نیمهتمام مانده، اما او ناامید نیست. تجربه نشان داده که در این محله، کارها با نیت خوب پیش میرود؛ فردا هم همین دلهای همراه، از این خاک خشک، باغی فرهنگی خواهند ساخت.

نظر شما