به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، هوای جلسه آمیخته بود با سکوت و اندیشه. جمعی از جوانان، دانشجویان و علاقهمندان قرآن در نشستی خودمانی در مسجد گرد آمده بودند تا پای درسهای کتاب آسمانی بنشینند؛ حاج آقا رضایی کلامش را آغاز کرد و کسی که آرام و شمرده حرف میزد اما هر جملهاش عمق داشت. موضوع گفتوگو ساده اما بنیادین بود: قرآن درباره زندگی چه میگوید؟
او با تلاوت آیهای آغاز کرد که به گفتهی مرحوم علامه طباطبایی، یکی از جامعترین آیات قرآن است؛ آیه ۲۴ سوره انفال: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ...»
و سپس گفت: «خدا و پیامبر ما را دعوت میکنند به چیزی که زندهمان کند؛ اما نه فقط زندهبودن فیزیکی، بلکه نوعی حیات الهی و معنامند. در حقیقت، قرآن کتاب زیستن است، نه فقط کتاب عبادت.»
به باور او، این آیه میتواند اساس بسیاری از تصمیمها، تربیتها و حتی آموزشهای خانوادگی و اجتماعی قرار گیرد. «اگر بخواهیم فرزندمان را درست تربیت کنیم، اگر بخواهیم ایمان را در خانه جاری کنیم، باید زندگی را از نگاه قرآن بفهمیم؛ چون خدا ما را برای زیستن فراخوانده است.»
او در ادامه، نگاه متفاوتی به مسئلهی «زندگی دینی» ارائه داد و گفت: «در جهان امروز، اغلب تصور میشود با دانستن چند فن و تکنیک، میشود خوشبخت شد. اما قرآن میگوید دانستن بهتنهایی کافی نیست، همانطور که صرف رفتار درست هم کافی نیست. جایگاه زندگیِ خوب در قلب انسان است، نه در ذهن و عادت.»
او برای روشنتر شدن این معنا به آیهای دیگر اشاره کرد: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَیٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً…»
و سپس توضیح داد: «حتی عمل صالح اگر از ایمان و نیت الهی تهی باشد، زندگی را متحول نمیکند. قرآن تصریح میکند: زن یا مرد، هر که مؤمن باشد و عمل نیک کند، به او حیات طیبه میدهیم؛ یعنی حیاتی همراه با آرامش و معنا. اینجا ایمان قلبی اصل است، عمل فرع بر آن.»
او در بخشی از سخنانش تأکید کرد که باید فراتر از ظاهر مناسک دینی اندیشید: «نمازی که فقط درست خوانده شود اما در حضور قلب نباشد، هنوز به مرحله قبول نرسیده است. خدا از ما ظاهر عبادت نمیخواهد، جان آن را میخواهد.»
در میان گفتوگو، حاج آقا جملهای گفت که سکوتی عمیق بر فضا انداخت: «گاهی آدمی راه میرود، کار میکند، حتی عبادت میکند، اما زنده نیست؛ چون قلبش درگیر خدا نیست. قرآن آمده تا ما را از مرگ درونی نجات دهد.»
به باور این استاد، درک درست از حیات طیبه میتواند مسیر تربیت نسل جدید را دگرگون کند؛ نسلی که بداند دین برای زندگی است، نه زندگی برای دین.
او با نگاهی امیدوارانه افزود: «اگر بخواهیم جامعهای بسازیم که در آن انسان کرامت داشته باشد و آرامش، باید از همین جا آغاز کنیم؛ از احیای ایمان در قلبها. وقتی قلب زنده شد، فکر و رفتار هم سامان میگیرد.»
نظر شما