به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، در محله اسفریز جهرم، مسجدی کوچک اما پرخاطره نفس میکشد؛ مسجد الزهرا(س) که بیش از هفتاد سال است خانه عبادت، همدلی و مقاومت مردم این دیار بوده است. دیوارهای ساده و حیاط صمیمیاش، قصه نسلهایی را در دل دارد که هر کدام به سهم خود در زنده نگه داشتن شعائر دینی، تربیت معنوی و حتی پایداری اجتماعی این محله نقشآفرینی کردهاند.
از «سکو و حصیر» تا حسینیهای پرشور
این مسجد در دهه ۱۳۳۰ تنها سکویی با سقف بوریا و حوضی کوچک برای وضو بود؛ فرشی ساده از حصیر، اما دلی سرشار از ایمان. به گفته نویسنده و پژوهشگر جهرمی، اهالی به احترام نخستین بانیان، آن را «مسجد شاه حسینی» یا «مسجد زایر حسینی» مینامیدند. بعدها با تلاش مردم، بهویژه چهرههایی چون مرحوم جهانگیر عطوفت و حاج محمود عدنانی، بنای کوچک مسجد توسعه یافت و عنوان «مسجد کوچیکو» به خاطر وسعت اندکش بر سر زبانها افتاد.
آنگونه که مجیدرضا جهان مهین میگوید: در دهه ۱۳۶۰ نیز تحولی تازه رخ داد؛ مرحومه زهرا داودی جهرمی خانهای ۲۵۸ متری را وقف کرد تا حسینیه مسجد شکل بگیرد. زمینهای اطراف هم به مرور خریداری و به مجموعه افزوده شد. این وقفها و ادغامها، مسجد را از یک سکو و حیاط کوچک به پایگاهی فرهنگی و اجتماعی بدل کرد.
محرابی که همیشه امام جماعت داشت
از همان آغاز، نمازهای جماعت صبح و ظهر و عصر در مسجد برپا بود. امامان جماعتی چون مرحوم حاج اسدالله شیرزادی، شیخ محمد شیرزادی، سید حسین پورتوحیدی و غلامحسین محمدی هر یک بخشی از تاریخ مسجد را رقم زدند. اکنون سالهاست که حاج محمدعلی هیئت، قاری برجسته قرآن، نماز ظهر و عصر را اقامه میکند و نماز مغرب و عشاء به امامت حجتالاسلام شیخ حسن فسایی برپا میشود.
علاوه بر این در مسجد الزهرا(س) هر شب پس از نماز جماعت، آیات قرآن تلاوت میشود و دعای توسل، کمیل و سخنرانیهای مذهبی حالوهوایی معنوی به جمع نمازگزاران میبخشد.
بیش از هفتاد سال است که روضهخوانیهای محرم و صفر در این مسجد، ابتدا شبها و بعد از انقلاب در عصرها برگزار میشود و همچنان تنها روضه سنتی عصرگاهی در جهرم باقی مانده است.روضهای که سنت شد
شاید پررنگترین خاطره اهالی از مسجد الزهرا(س)، روضهخوانیهای محرم و صفر باشد. جهان مهین میگوید: بیش از هفتاد سال است که این مراسم، ابتدا شبها و بعد از انقلاب در عصرها برگزار میشود و همچنان تنها روضه سنتی عصرگاهی در جهرم باقی مانده است.
وعاظ نامداری همچون آیتالله حقشناس و آیتالله شبزندهدار جهرمی پیش از انقلاب بر منبر این مسجد نشستهاند. مردم نیز همیشه نقش فعال داشتهاند؛ از مرحوم عبدالرّسول حدادپور و کاکاجان مقدسی که پذیرایی و تدارکات را بر عهده داشتند تا خانوادههایی که چای، شربت یا حتی قلیان برای عزاداران فراهم میکردند.
پایگاه ایمان و مقاومت
مسجد الزهرا(س) در سالهای انقلاب و دفاع مقدس نیز نمازگزارانش نقشآفرینی کردند. بسیاری از شهدا از همین مسجد برخاستهاند. نامهایی چون شهید محمدهادی قائمی، شهید محمد امیرمعزی، شهید مجتبی سجودی و دهها رزمنده دیگر، بر تارک تاریخ این مسجد میدرخشد.
به گفته جهان مهین، روحیه ایثار و وقف، ریشه مسجد الزهرا(س) را عمیقتر کرده است. از مرحوم لطیفی که خانهاش را وقف حوزه علمیه کرد تا خانم مؤمنهای که سهم ارث خود را برای مسجد بخشید، همه نشان میدهند که این بنا نماد اعتماد و ایمان مردم است.
مسجد الزهرا(س) اسفریز، نمونهای روشن از پیوند سنت و دیانت در محلهای قدیمی است. بنایی که با دستهای مردم بنا شد، با وقف زنان و مردان خیر گسترش یافت و با خون شهدا قداست یافت. امروز نیز همچنان نقش اجتماعی و فرهنگی خود را حفظ کرده و در قالب نمازجماعت، قرآن، روضه و فعالیتهای جمعی، هویت محله را زنده نگه میدارد.
نظر شما