«مهرداد خوشبخت» نویسنده و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و اجتماع خبرگزاری شبستان در خصوص اینکه آیا سینمای دفاع مقدس تا کنون موفق بوده یا خیر اظهار کرد: به اعتقاد من تا حدود زیادی موفق بوده اما نه در کارهای اخیر که به شکل داستان های بیوگرافی ساخته می شود؛ چرا که هم از لحاظ ساختار دراماتیک و هم از لحاظ اجرا شبیه به همدیگر هستند. دلیل این امر این است که گویی خط تولیدی راه افتاده و از آنها می خواهند تا بیوگرافی بسازند. ممکن است برخی سکانس های این فیلم ها باورپذیر و متفاوت باشد؛ اما مابقی موقعیت ها، رفتارها و کاراکتراها کاملا به هم شبیه هستند. به اعتقاد من حداکثر ۳۰ درصد این فیلم ها قابل اعتنا هستند و مابقی حکم انجام وظیفه و بیلان کار دارند؛ مثلا هر استانی در ارتباط با شهدای خود باید فیلم داشته باشد و اگر همین روال ادامه داشته باشد، این مسیر به جای درستی ختم نمی شود و پول ها به شکل موازی و تکراری خرج می شوند.
وی در پاسخ به این سوال که سینما به کدام یک از زوایای پنهانی دفاع مقدس نپرداخته و جای کار دارد؟ گفت: خیلی زیاد؛ ما زوایای پنهانی بی شماری درباره جنگ داریم که هنوز به آنها پرداخته نشده است که می توان به آنها پرداخت. خوشبختانه پس از جنگ این اتفاق افتاد ولی تعداد آنها زیاد نیست. پس از پایان جنگ فضا بازتر شد و می توان غیرشعاری تر به مسائل جنگ پرداخت. همچنین کاراکترها می بایست باورپذیرتر بوده و صرفا به شکل قهرمانانه و مثبت نباشند که هیچ نقطه ضعفی ندارند؛ در برخی از فیلم ها فرمانده سیلی به گوش دیگری می زند و سپس پشیمان می شود یا خطا و اشتباهی را انجام می دهد و بعد از مدتی متوجه می شود آن اشتباه به ضرر تیم، گروه و یا گردانش بوده است. این امر اتفاق مبارکی است و نتیجه پرداخت به زوایای مختلف جنگ بعد از پایان آن است.
خوشبخت با اشاره به اینکه آثار تولید شده دفاع مقدس چقدر در ایجاد ارتباط با نسل جدید موفق عمل کرده است گفت: متاسفانه خیلی از این آثار در این امر موفق نبوده اند، مخصوصا فیلم های چند سال اخیر که جشنواره ها خیلی به آنها بها می دهند، اصلا نتوانسته اند با نسل جدید ارتباط برقرار کنند؛ زیرا با زبان روز سخن نمی گویند؛ این مسئله معضل تولیدات امروز ماست؛ الزاما راه حل های گذشته به نتایج جدید ختم نمی شوند. ما برای نتایج جدید باید راه حل های جدید داشته باشیم که متاسفانه هنوز نه مسئولان و نه حتی بسیاری از فیلمسازان به آنها دست پیدا نکرده ایم. ۷۰ درصد فیلمسازان ما دغدغه ای در این زمینه ندارند و صرفا دغدغه بیلان کاری، ساخت فیلم و دریافت دستمزد خود را دارند.
این کارگردان سینما در خصوص پرداختن به شخصیت هایی همچون مدافعان حرم در سینما بیان کرد: با توجه به اینکه سینما یک ابزار قدرتمندی است لذا با سینما می توان هر کاری کرد؛ در واقع وظیفه سینما به رسانه نیز کشیده شده و تولید محتوا در فضای مجازی هم همان نقش را به شکل دیگری با تکثر بیشتر انجام می دهد؛ سینما برای تاثیرگذاری خود نیازمند یک جریان مداوم است؛ اما در فضای مجازی برای ساختن این فضا و پرداختن به شخصیت ها و کاراکترهای مختلف، این راه سریعتر طی می شود؛ ولی موندگاری اش کمتر است. فضای مجازی همانند استخر بزرگی می ماند که همه ما در آن شنا می کنیم و همگی از همه جهت با آب احاطه و خیس می شویم.
این نویسنده گفت: به نظر می رسد سینمای دفاع مقدس به یک بازنگری نیاز دارد. به اعتقاد من فیلمساز باید تربیت شود و اصولا فیلمسازی کار دستوری نیست که مدیران به فیلمسازان بگویند: بروید فیلم های خوب بسازید؛ چرا که سال ها طول می کشد تا یک فیلمساز تربیت شود. تربیت فیلمسازی در دانشگاه، کلاس های فیلمسازی و حضور در کنار کارگردانان برجسته اتفاق می افتد. اینها به عرق شخصی، استعداد و درونیات فیلمساز برمی گردد. ما به جای اینکه بگوییم بروید با این مضمون ها فیلم بسازید، باید آدم هایی با این مضمون را حمایت کنیم تا بتوانند فیلم خود را بسازند.
نظر شما