قدم‌های جا مانده و دل‌های عاشق همدانی‌ها تا کربلا پر کشید

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از همدان، حسین، نقطه آغاز همه عشق‌ها و دلدادگی‌هاست، «اِنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینَةُ النَّجاة» وقتی امید از همه جا بریده می‌شود، وقتی دستت به هیچ جا نمی‌رسد، تمام وجودت می‌شود حسین و علمدار. دخیل می‌بندی به ضریح دل‌ها، و چه زیبا گره‌گشایی می‌کند این کشتی نجات.

امروز، اربعین است. چهل روز از وداع با خورشید نیزه‌ها گذشته. زینب، مویه‌کنان و دلتنگ‌تر از همیشه، بر خاک غریب برادرش حسین حاضر می‌شود؛ با تمام هستی‌اش درد و دل می‌کند و از روزهای بدون حسین گلایه می‌کند برادر چرا تنها سفر کردی مگر نگفته بودی بدون زینب هیچ کجا نمی‌روی؟  

کربلا، نه فقط یک واقعه در تاریخ، بلکه تکرار روزنه‌ای است در دل انسان‌ها. مکتبی که هر روز زنده‌تر می‌شود، تا مظلومیت ۷۲ لاله پرپر را فریاد بزند. مکتب حسین، هر روز تازه‌تر نفس می‌کشد؛ راه شهادت، هرگز بسته نخواهد شد.

چند سالی‌ست که مسیر اربعین، راه عاشقی را برای دلدادگان حسین باز کرده. آنان که مجنون‌اند به عشق لیلی، و وقتی به کربلا می‌رسند، تمام دلتنگی‌ها و بغض‌هایشان رنگ می‌بازد، همه وجودشان می‌شود حسین.

اربعین، فرصت عاشقی‌ست برای میلیون‌ها دل‌داده‌ای که با پای پیاده، قلبشان را در مسیر می‌گذارند. و خوشا به حال دلشان، این دل‌های عاشق.

اما هستند دل‌داده‌هایی که جا می‌مانند از این مسیر. دلشان آشوب می‌شود، هر لحظه پر می‌کشد، اما پای رفتن هنوز یاری‌شان نکرده. این را فقط لیلی می‌داند که در دل این مجنون چه می‌گذرد.

فعلاً فرصت دیدار نرسیده، اما دل طاقت نمی‌آورد. و اینجا با دلی شکسته در قالب قدم‌های جاماندگان، گام می‌گذارند در مسیر عشق. در جای‌جای این دیار شهیدان، اینجا همدان، شهر سردار حسین همدانی، حبیب حرم، حبیبی که با همرزمانش رفت تا این مسیر بماند برای پیمودن. جاماندگان اربعین به پا شده است.

امروز، استان همدان در شهرستانهای همدان، ملایر، نهاوند، تویسرکان، اسدآباد، کبودرآهنگ، رزن و دیگر شهرها مملو از گام‌های جاماندگان عشق بود، مسیرهایی که هر قدمشان آمیخته بود با عطر ذکر «یا حسین»، «یا عباس»، اشک، لبخند و امید اجابت.

این جاده، به وسعت دلدادگی بود. تنها یک پیام داشت: «مکتب سرخ حسین تا ابد باقی و پیروز است»

این همه عشق و دلدادگی، نه در قاب دوربین‌ها می‌گنجد، نه در وصف واژه‌ها و قلم‌ها، اما باید لحظه‌لحظه این عشق را برای همیشه در قاب عاشقی نگه داشت، هرکس با نیتی در دل، زیر لب ذکری زمزمه می‌کرد. خستگی در قاموسشان جایی نداشت.   گویی زمین را با قدم‌هایشان متبرک می‌کردند، از کودکی در آغوش مادر به یاد علی اصغر تا پیرمرد سپیدموی، پا برهنه، هر لبخندشان بوی بهشت می‌داد.  

موکب‌ها با دستانی گشاده و دل‌هایی پر از عشق، نان گرم، آب خنک، چای خوش‌عطر و خرما میان زائران پخش می‌کردند. میان جمعیت، مادران و خواهرانی دیده می‌شدند که عکس شهیدانشان را با دستانی محکم گرفته بودند.

پیاده‌روی جاماندگان اربعین در همدان، صبح برگزار شد و در برخی شهرها عصر و تا تاریکی شب ادامه یافت. و بار دیگر ثابت کرد که عشق به حسین(ع)، نه مرزی می‌تواند محدودش کند، نه فاصله‌ای می‌تواند کم‌رنگش سازد.

مسیر به پایان می‌رسد، اما در نگاه  عاشقان حسین این راهپیمایی، آغاز سفری دیگر است اینجا، جاماندن معنایی ندارد؛ دل‌ها مدت‌ها پیش از قدم‌ها، خود را به صحن و سرای امام رسانده‌اند.