سنندج؛ کربلای دل‌های جامانده در اربعین حسینی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کردستان؛ امروز سنندج، روایتگر دلدادگی مردمانی بود که از قافله میلیونی اربعین جامانده‌اند، اما دل‌شان در جاده‌های منتهی به کربلا می‌تپد.

خیابان‌ها مملو از پرچم‌های سیاه و سبز، با نقش «یا حسین» و «لبیک یا زینب» شده بود. ماذری همراه با کودکان خود یکی در کالسکه و دیگری کنارش ایستاده، آرام‌آرام قدم برمی‌داشت.

وقتی از او پرسیدیم چرا با وجود بچه‌های کوچک آمده است، لبخندی زد و گفت: کاش میرفتم تا به کربلا برسم، اما امروز آمده‌ام تا همین‌جا، در سنندج، چند قدم برای امامم بردارم.

صدای نوحه‌خوانی از بلندگوها فضای شهر را پر کرده بود. هرچند اینجا هزاران کیلومتر با کربلا فاصله دارد، اما زمزمه‌ها و اشک‌ها، فاصله‌ها را بی‌معنا کرده بود.

کودکی خردسال، دست در دست پدرش، پرچم کوچکی را در باد تکان می‌داد، پدرش با نگاهی محکم گفت: می‌خواهم پسرم یاد بگیرد که راه حسین، فقط یک مسیر فیزیکی نیست؛ راهی است که باید با دل رفت.

در گوشه‌ای از مسیر، موکب‌ها صف کشیده بودند و پذیرایی میان جمعیت توزیع می‌شد، یکی از خادمان موکب، که پیش‌بند سیاهی بر تن داشت، گفت: هر سال این روز برای ما فرصتی است تا همان حال و هوای جاده نجف تا کربلا را اینجا زنده کنیم.

عده ای از حاضران عکس شهدا را در دست داشتند.

قدم به قدم که پیش می‌روی، چهره‌ها سخن می‌گویند؛ از عشق، از دلتنگی، از آرزوی زیارت. جوانی که پلاکاردی با نوشته «ما جامانده‌ایم از مسیر، نه از مقصد» در دست داشت، اشک‌هایش را پنهان نمی‌کرد. با صدایی بغض‌آلود گفت: دوست داشتم امسال در بین‌الحرمین باشم، اما قسمت نشد. این راهپیمایی برایم مثل پلی است که دلم را به حرم اربابم وصل می‌کند.

صدای مداحی آرام‌آرام اوج می‌گرفت و جمعیت با هم هم‌خوانی می‌کردند. زنان و مردان، پیر و جوان، حتی کسانی که با ویلچر یا عصا آمده بودند، همگی یک هدف داشتند: نشان دادن این که اربعین حسینی فقط یک جغرافیا نیست، یک عهد است؛ عهدی که هر کجا که باشی، می‌توانی با حسین (ع) ببندی.

یکی از سالمندان که از ابتدای مسیر در صف اول حرکت می‌کرد، با صدای خسته اما راسخ گفت: سال‌ها پیش توفیق زیارت کربلا را داشتم. حالا هر سال در این راهپیمایی شرکت می‌کنم تا یاد آن روزها زنده بماند و نسل‌های بعدی بدانند که عشق حسین، از دل‌ها پاک نمی‌شود.

مسیر راهپیمایی، که از میدان لشکر آغاز شده و تا مهدیه سنندج ادامه داشت، مملو از مردمی بود که هرکدام قصه‌ای در دل داشتند. عده‌ای با تسبیح در دست ذکر می‌گفتند، و بعضی با چشمانی خیس، فقط سکوت کرده و به یاد کربلا قدم می‌زدند.

در پایان مسیر، مراسم عزاداری با اجرای نمایش تعزیه خوانی هنرمندان ادامه یافت.

فضای میدان امام حسین (ع) آکنده از عطر اسپند و اشک و دعا بود. مردمی که آمده بودند، نه فقط برای یک راهپیمایی چند ساعته، بلکه برای تجدید عهدی قلبی با آرمان‌های حسینی گرد هم آمده بودند.

امروز، سنندج نشان داد که عشق به حسین (ع)، مرز نمی‌شناسد. اینجا، با وجود فاصله جغرافیایی، دل‌ها به همان قبله‌ای گره خورده بود که میلیون‌ها نفر این روزها به سویش رفته‌اند.

اربعین، بهانه‌ای است برای یادآوری این حقیقت که راه کربلا، راهی همیشگی است؛ راهی که از دل‌ها آغاز می‌شود و به بی‌نهایت عشق ختم می‌گردد.