«انسیه شاهحسینی»، کارگردان شناختهشده سینمای دفاع مقدس در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان درباره برکات طرح «سینمای ایران برای وطن» بیان کرد: هر اقدامی که به رشد و اعتلای سینمای ایران بینجامد و نتیجه آن ایجاد وحدت، همدلی و حس وطندوستی در مردم باشد، ارزشمند و ماندگار است. حس وطنپرستی در ذات همه ما وجود دارد، اما گاهی از آن غافل میشویم. اینگونه طرحها ما را به فطرت ایرانی و حس انساندوستیمان نزدیک میکند. در نهایت، آنچه به دست میآید «همدردی» است؛ احساسی عمیقتر از همدلی، که جامعه را به شکلی معنادار به هم پیوند میزند.
کارگردان فیلم «شب بخیر فرمانده» با اشاره به شرایط فعلی جهان افزود: امروز که در بسیاری از نقاط جهان شرافت و انسانیت در معرض تهدید است، هر حرکتی که باعث گسترش مهربانی و دوستی شود، جای تقدیر دارد. ما نیازمند آن هستیم که مردم با وجود تفاوتها، زیر یک پرچم و با یک شعار انسانی متحد شوند.
شاهحسینی در ادامه با اشاره به ویژگیهای خاص سینمای دفاع مقدس، گفت: در این گونه سینمایی، عشق به وطن موج میزند. این سینما توانسته است در مواجهه با تهدیدهای خارجی، جلوهای روشن از روحیه ملی و ایثارگری مردم را به نمایش بگذارد. باید دو نوع نگاه به فیلمهای دفاع مقدس را از هم تفکیک کرد: یک نگاه سالم و واقعبینانه که به درستی آرمانها، عقاید و فداکاریها را نمایش میدهد، و نگاه دوم که بیمارگونه است و با سوء برداشت یا ناآگاهی، ارزشها را زیر سؤال میبرد.
وی تأکید کرد: برخی از فیلمهایی که نگاهی منفی به دفاع مقدس دارند، نه تنها تصویر درستی از آن دوران ارائه نمیدهند، بلکه اعتماد به نفس نسل امروز را هم تحتتأثیر قرار میدهند. باید مراقب بود تا سینمای ما دچار این نگاه مخرب نشود. سینمای دفاع مقدس اگر با نگاهی سالم روایت شود، میتواند بهترین بخش سینمای ملی و اجتماعی ما باشد و روحیه انسانی را در جامعه بیدار کند.
انسیه شاهحسینی در پاسخ به این پرسش که چگونه میتوان دوران ۱۲ روزه دفاع مقدس اخیر را برای مخاطبانی که تجربه مستقیمی از جنگ ندارند روایت کرد؟، اظهار کرد: تفاوت اصلی این ۱۲ روز با هشت سال دفاع مقدس در شکل عملیات و گستردگی درگیری بود. در دوران دفاع مقدس، بیشتر جبهههای غرب و جنوب کشور درگیر بودند و برخی مناطق کشور احساس درگیری نمیکردند. اما در این ۱۲ روز، سراسر کشور هدف قرار گرفت؛ از روستای دورافتاده در لرستان گرفته تا پایتخت. مردم دیگر پشت خاکریز فیزیکی نبودند، بلکه خاکریزِ مقاومت، مردم خودشان بودند. همدلی در صف نان، پرهیز از احتکار، کمکهای داوطلبانه، همه نمونههایی از ایثارگری مدرن و شهری بود.
کارگردان فیلم «مجروح جنگی» یادآور شد: همانگونه که در دوران دفاع مقدس رزمندهای جان خود را فدای همرزمانش میکرد تا عملیات لو نرود، امروز هم پدری در گرما با هزینه شخصی شربت درست میکند و بین مردم توزیع میکند. جنس ایثار عوض شده، اما ماهیت آن همان است. این ملت، حتی با وجود ظاهرهای متفاوت و سبکهای زندگی متنوع، در بزنگاهها نشان دادهاند که همچنان روح ایثار، انسانیت و فداکاری در آنها زنده است.
نظر شما