دکتر فریدون جنیدی، استاد زبان‌های ایران باستان پیرامون بزرگداشت مقام زن در ایران باستان به خبرنگار شبستان گفت: "اسپندارمزد" یکی از باشکوه‌ترین جشن ها در ایران باستان با هدف بزرگداشت مقام زن در روز پنجم اسفند برگزار می شده است و علاوه بر این ایرانیان دو روز چهاردهم امرداد (مرداد) به عنوان روز "اسفند" و نیز پانزدهم خرداد را برای بزرگداشت و تکریم مقام زن جشن می‌گرفتند.
وی پیرامون آیین و چگونگی برگزاری این جشن خاطر نشان کرد: در آن روز زنان بر تخت می‌نشستند و مردان به آنان خدمت می‌کردند و زیر پای زنان و دختران گل می‌ریختند تا مادران از روی گل‌ها رد شوند و بر تخت‌های مخصوص بنشینند.
جنیدی با بیان این مطلب که جشن اسفندگان (اسپندارمزدگان) روز "مادر" نامیده می‌شود، افزود: فروتنی، شکیبایی، مهربانی در سرشت زنان بیشتر از مردان جلوه می‌کند و فرشته حامل آن (اسپندارمزد) در عالم معنوی مظهر عشق، مهر بی‌پایان، تواضع و فروتنی و در عالم مادی نگهبان زمین است.
وی با اشاره به این که در تقویم ایرانی هر یک از روزهای سال نام مخصوص به خود را دارد، افزود: نخستین روز از هر ماه،"اهورا مزدا" نام گذاری شده است و در همین راستا دومین روز، "بهمن" (اندیشه نیک) روز سوم، "اردیبهشت" (راستی و زیبایی) و روز پنجم، "سپند آرمئی تی" (گسترش فروتنی و تقدس) که نماد زمین و مادر است، نامیده می‌شود.
استاد زبان های ایران باستان افزود: زن همانند زمین به گسترش، زایش و تداوم خانواده کمک شایانی می‌کند و مادر، همان تقدس، فروتنی و عشق را نسبت به فرزندان خود دارد.
جنیدی با بیان اینکه بیست و پنجم هر ماه روز "ارت" نامیده می‌شود، گفت: زرتشت در کتاب خود اوستا، واژه "اشاونکوهی" (بهترین زیبایی) را به زن نسبت داده است و نیز در" پندنامه آتورپات مانسپندان" آمده است که در روز ارت مردان و پسران به دختران و مادران هدیه می‌دادند.
این شاهنامه پژوه، با بیان اینکه جشن اسپندارمزدگان در پنجم اسفند و در یک روز برگزار می‌شود، تصریح کرد: در روزشماری خیام این جشن شش روز عقب افتاد و در بیست و نهم بهمن برگزار می‌شود.
وی با بیان اینکه متأسفانه بسیاری از جوانان ارزش‌ها و فرهنگ‌های خود را به فراموشی سپرده‌اند و به سمت فرهنگ غرب سوق پیدا کرده‌اند، اظهار کرد: باید با شناخت فرهنگ غنی ایران و به یاد آوردن خط روشنایی بی‌کران فرهنگ نیاکا‌ن‌مان، بار دیگر به فرهنگ غنی و اصیل خود بازگردیم.
جنیدی با بیان این مطلب که واژه "سپند آرمئی تی"، فروتنی، مهر و پاکی از فروزه‌های خداوند است، افزود: در دوران طولانی که به شیوه مادرسالاری زندگی می‌کردیم یاد و خاطره جشن اسفندارمزدگان باقی مانده است.
وی با ابراز خرسندی از اینکه نسل جدید به فرهنگ غنی و گذشته خود تمایل پیدا کرده است، گفت: بسیاری از فرزندان ایران با تلاش‌های فراوان خود نشان داده‌اند که "ولنتاین" یکی از جشن‌های ساختگی و دروغین از سوی اروپاییان است و متعلق به فرهنگ ما ایرانیان نیست.
ناگفته نمانددنیای غرب از هیچ حربه ای برای ضربه زدن به فرهنگ غنی و تمدن باستانی ایران ــ که چندی است مغفول مانده ــ دریغ نمی کند. طراحی تیغ های برنده فرهنگی نظیر روز عشق (ولنتاین) که سرقتی ماهرانه از روز عشق باستانی ایرانیان است، یکی از همین حربه ها است. با دقت عمیق در تاریخ ایران باستان و بازخوانی آن، متوجه قدمت این روز نسبت به همزاد نوپای غربی خود (ولنتاین) می شویم. روز عشق ایرانیان باستان، سنتی پسندیده بوده است برای بزرگداشت مقام زن در جامعه. امری که در قرآن کریم و در آیات متعدد، تاکید فراوانی روی آن شده است.
با توجه به این که در ماه مبارک ربیع الاول، ماه نزول رحمت و محبت بر مسلمانان قرار داریم، اشاره به این نکته خارج از لطف نیست که پیامبر اسلام (ص) که خود رحمت العالمین بود، از این دنیا تنها سه چیز را دوست می داشت. زن، عطر و نماز از همین رو ایشان، خدیجه(س) را به عنوان همراه و یاری رسان دین اسلام و دختر گرانقدر خود حضرت فاطمه (س) را، بهانه خلقت، معرفی می کنند. پیامبر(ص) و توجه ویژه ایشان به مقام بالای زن در جامعه، بهترین الگو را در اختیار جهانیان قرار گذاشته اند.
امروز این وظیفه تک تک کسانی که دغدغه فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی و احیای مجدد آن را در سر دارند، تا با تاکید به جنبه های دینی روز عشق و توجه ویژه به هدف اصلی آن که همانا گرامیداشت مقام زن در خانواده و جامعه است، بار دیگر این روز را زنده کرده و خط بطلانی بر سنت دروغین و جعلی ولنتاین، بکشند.
ناگفته پیداست که آنچه ولنتاین را تا این حد در جهان مطرح ساخته است، تبلیغات گسترده رسانه های کاملاً یک سو، روی این مسئله است. پس دمیدن روح تازه بر پیکر بی جان روز عشق ایرانیان، نیازمند گام های فرهنگی ریشه دار و البته پیوسته است.
پایان پیام/
نظر شما