به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، هنوز خانههایی هستند که با نیتهای خالصانه، به روشنخانههایی برای شور و شعور عاشورایی بدل میشوند. در شهرستان لامرد، یکی از همین خانهها با سادهترین امکانات، اما ژرفترین انگیزهها، به محفل همدلی و حماسهسرایی بدل شده است؛ آنجا که هیأتی کوچک، به همت یک خانواده، به مجمعی بزرگ و گرمابخش برای عاشقان اهل بیت (ع) تبدیل شده است.
خانهای ساده، چراغی همیشه روشن
روایت از خانهای در لامرد آغاز میشود؛ خانهای که در سالهای اخیر، به همت و ارادت حاجیه کبری کریمی، بانویی با انگیزه و نیت خالص، از یک فضای خانگی ساده به حسینیهای پرشور و مؤثر در بافت مذهبی شهر تبدیل شده است. این مکان که در ایام محرم و فاطمیه، محفل گرم دلسوختگان اهل بیت(ع) میشود، پذیرای جمعیتی بالغ بر ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر در برخی شبهای عزاداری است.
کریمی که خود از پیشگامان راهاندازی این هیأت خانوادگی بوده، در گفتوگویی با خبرنگار شبستان، از روزهای نخست شکلگیری این فضا میگوید: «در آغاز، تنها جمع کوچکی از اعضای خانواده دور هم مینشستند. از همان محفل صمیمی، شعلهای روشن شد که حالا به فضایی با طنین صدای مداحی و زمزمههای عاشقانه بدل شده است.»
تولد یک حسینیه در دل خانهای فاطمی
با افزایش استقبال مردمی، خانواده عبدالهی تصمیم به مسقفکردن حیاط خانه گرفتند و این حیاط از آن پس نامی به خود گرفت که برازندهاش بود؛ «فاطمیه». از آن زمان تاکنون، این فضا میزبان برنامههایی منظم، پرشور و پرمحتواست که هم یاد و نام امام حسین (ع) را زنده نگاه میدارد و هم به الگویی از مشارکت محلی در مناسک دینی تبدیل شده است.
بسیاری در همین خانه حاجت گرفتهاند؛ از شفا تا گشایش رزق. وقتی نام حسین(ع) بر در و دیوار خانه حک میشود، گرهها هم باز میشوند.
حاجیه خانم کریمی، همسر زندهیاد آقای عبدالهی، پایهگذار این حرکت، تأکید دارد که این هیأت چیزی از یک حسینیه رسمی کم ندارد: «ما هر سال برنامههایی چون سخنرانی، مداحی، زیارت عاشورا، سفره حضرت رقیه(س)، مراسم شیرخوارگان، ویژهبرنامههای ایام صفر و جشنهای ولادت ائمه معصومین(ع) را در این خانه برگزار میکنیم. اینجا خانه است، اما خانهای که در آن، آسمان هم گویی نزدیکتر است.»
مشارکت مردمی؛ قلب تپنده هیأت
یکی از ویژگیهای شاخص این هیأت، تکیه بر مشارکت مردم و اداره خانوادگی آن است. آنطور که حاجیه کریمی روایت میکند، علاوه بر خود و فرزندانش که از خادمان این مجلساند، همسایگان و اهالی محل نیز با شور و دلدادگی در تأمین نیازهای مراسمات مشارکت دارند. حتی کودکان، در کنار بزرگترها، حضور فعالی در این مجالس دارند؛ نسلی که از همان نخستین سالهای زندگی با نغمههای حسینی آشنا میشود و معنای عشق و ایثار را از نزدیک لمس میکند.
کریمی با تأکید بر نقش دعا و توسل در موفقیت این مسیر، میگوید: «بسیاری در همین خانه حاجت گرفتهاند؛ از شفا تا گشایش رزق. وقتی نام حسین(ع) بر در و دیوار خانه حک میشود، گرهها هم باز میشوند. اهلبیت(ع) هیچگاه خادمانشان را بیپاسخ نمیگذارند.»
سبک زندگی حسینی در قاب یک خانه
فراتر از مراسمات مذهبی، این هیأت خانوادگی در لامرد به یک سبک زندگی تبدیل شده است؛ سبکی که پیوندی میان سنت، دیانت و همدلی ایجاد میکند و نشان از اصالت و ماندگاری سنتهای دینی دارد؛ سنتهایی که در دل خانهها، با اشک و لبخند، با شربت و چای، و با یاد اهلبیت(ع) زنده میمانند.
این خانه، گرچه کوچک است، اما در آن، صدای حسین(ع) بلند و نور فاطمه(س) جاری است.
یکی از بانوان فعال این هیأت، در توصیف فضای آن چنین میگوید: «در این خانه از تجهیزات و امکانات رسمی برخوردار نیست اما دلها گره خورده به محبت اهلبیت(ع). این خانه، گرچه کوچک است، اما در آن، صدای حسین(ع) بلند و نور فاطمه(س) جاری است.»
این خانه تجلی زندهای است از معنا و مهر. هیأتی که از دل ارادت برخاست و حالا به مأمنی برای دلباختگان سیدالشهدا(ع) تبدیل شده و یادآور این حقیقت است که هر خانهای میتواند حسینیه باشد، اگر دلی برای حسین (ع) در آن بتپد.
نظر شما