به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کردستان، سنندج، شهر هزار نقش و رنگ، در روز تاسوعای حسینی، یکپارچه شور و ماتم شد. در حالی که آفتاب سوزان تابستان بر پیکر شهر میتابید، سایه ماتم حسینی بر دلها نشست و خیابانها مملو از عزادارانی شد که با نوای «یا حسین» و «یا اباالفضل»، عشق و ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت به نمایش گذاشتند.
این مراسم که هر ساله با شکوه خاصی برگزار میشود، امسال نیز شاهد حضور پرشور و همدلی مردم، از خردسال تا کهنسال بود و صحنههایی فراموشنشدنی از ایمان و ایثار را رقم زد.
میدان آزادی تا حسینیه؛ مسیری از دلدادگی و اشک
مراسم عزاداری تاسوعا در سنندج، طبق سنت دیرین، از میدان آزادی آغاز شد؛ میدانی که در این روز به کانون تپنده ارادت حسینی تبدیل گشت.
از همان ساعات اولیه صبح، جمعیت عزادار با لباسهای مشکی و پرچمهای سبز و سیاه، آرام آرام در میدان جمع شدند و با نوای گرم مداحان اهل بیت، همنوا گشتند.
با طلوع خورشید، حرکت دستههای عزاداری آغاز شد و خیابانهای اصلی شهر، به ویژه پیادهراه فردوسی، شاهد سیل خروشان عزادارانی شد که با سینهزنی و زنجیرزنی، در رثای سید و سالار شهیدان اشک ماتم ریختند.
اوج این شور و دلدادگی، در حسینیه سنندج بود؛ جایی که عزاداران پس از طی کردن مسیری طولانی، گرد هم آمدند و به اقامه عزا پرداختند.
نوای مداحان و حضور پررنگ جوانان
در طول مسیر عزاداری، صدای مداحان اهل بیت، در فضا طنینانداز بود. اشعار پرشور و حزنانگیز آنان، دلها را میلرزاند و اشک را از دیدگان عزاداران جاری میساخت. این نوحهها، روایتی از کربلا بود؛ روایتی از رشادتها و مظلومیتهای یاران امام حسین (ع) که نسل به نسل منتقل شده و هر سال با شور و عمقی تازه در مراسم عزاداری جان میگیرد.
یکی از نکات قابل توجه در این مراسم، حضور پررنگ جوانان بود، نه تنها در دستههای عزاداری و زنجیرزنی، بلکه در برپایی ایستگاههای صلواتی نیز حضور چشمگیری داشتند.
در طول مسیر عزاداری، جوانان با دایر کردن ایستگاههای صلواتی، با پخش شربت و آب، از عزاداران پذیرایی میکردند.
این اقدام، نمادی از ایثار و همدلی بود که در سایه عشق به امام حسین (ع)، جوانان را به خدمترسانی به همنوعان خود وامیداشت.
حضور کودکان و نوجوانان؛ بذرهای حسینی در نسلهای آینده
صحنههایی از حضور کودکان و نوجوانان در این مراسم، بسیار تأثیرگذار بود. با لباسهای مشکی کوچک و پیشانیبندهای سبز، در کنار والدین خود، در دستههای عزاداری شرکت میکردند.
برخی از آنها، دستهای کوچک خود را بر سینه میکوبیدند و برخی دیگر، با چشمان کنجکاو خود، به جمعیت و شور حسینی مینگریستند.
این حضور، نشانهای از انتقال فرهنگ عاشورایی از نسلی به نسل دیگر است؛ بذرهایی که در دلهای پاک آنان کاشته میشود و نویدبخش آیندهای روشن برای ادامه راه حسین (ع) است.
بازتابی از دلهای عاشق
برای درک عمیقتر از حس و حال مردم در این روز، با چند تن از عزاداران به گفتوگو نشستیم.
یکی از پیشکسوتان عزاداری در سنندج، با صدایی لرزان گفت: من از کودکی در این مراسم شرکت کردهام. هر سال شور و حال مردم بیشتر میشود، اینجا همه برای امام حسین (ع) جمع شدهایم، فرقی نمیکند کرد باشی یا فارس، شیعه یا سنی. همه دلدادهایم.
مادری که همراه با فرزند خردسالش آمده بود، افزود: با آمدن به اینجا، به فرزندم درس آزادگی و محبت اهل بیت را میدهم. میخواهم از همین الان با فرهنگ عاشورا آشنا شود و بداند که برای دفاع از حق و حقیقت باید ایستادگی کرد.
جوانی، که در یکی از ایستگاههای صلواتی مشغول خدمترسانی بود، با اشاره به فعالیت خود و دوستانش گفت: ما جوانان وظیفه داریم که در این راه قدم برداریم. این حداقل کاری است که میتوانیم برای امام حسین (ع) انجام دهیم. پذیرایی از عزاداران، برای ما افتخار است.
پایانی بر یک روز پرشور، آغازی برای تفکر
با غروب آفتاب و پایان یافتن مراسم رسمی عزاداری، شور حسینی در خیابانهای سنندج به آرامی فروکش کرد، اما تأثیر عمیق آن بر دلها باقی ماند.
تاسوعای حسینی در سنندج، نه تنها یادآور مظلومیت امام حسین (ع) و یاران باوفایش بود، بلکه نمادی از وحدت، همدلی و پایبندی به ارزشهای اسلامی و انسانی را به تصویر کشید.
این مراسم، هر سال، با پیامی تازه، ما را به تفکر درباره حقیقت عاشورا و درسهای بیبدیل آن فرامیخواند.
نظر شما