خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: از آغاز هفتم اکتبر ۲۰۲۳ که رژیم صهیونیستی ماشین جنگی خود را در نوار غزه به راه انداخت، تنها به هدف قرار دادن شهروندان و ساختمان های مسکونی اکتفا نکرد، بلکه این کشتار به آنجا رسیده است که سالن های ورزشی و ورزشکاران را هدف قرار داده است و جنایتی مرتکب شده است که انسان، هویت و خاطره جمعی را به فراموشی بکشاند.
زندگی ورزشی در نوار غزه که بیش از ۲۰ ماه است ادامه دارد، متوقف شده است و ورزشگاه ها که روزی صحنه حضور کودکان و جوانان بوده است به ویرانه ای تبدیل شده و یا برخی از آنها به مراکز پناهگاهی تبدیل شده است و یا این که اشغالگران آن را به مراکز شکنجه فلسطینیان تبدیل کردهاند.
بر اساس گزارشهای صادره، تعداد شهدای ورزشکار فلسطینی به بیش از ۵۹۰ شهید رسیده است و ۲۸۰ نفر از فوتبالیستها شهید شدهاند.
آخرین آمار شهدا، شهادت احمد المفتی، ورزشکار منتخب فلسطینی بوده است و دو روز پیش از آن، عبدالله مازن حویله از باشگاه خدمات جبالیا و مصطفی میط از باشگاه صدر به شهادت رسیدند.
مصطفی صیام، دبیر کل رسانه ای اتحادیه ورزشی فلسطین در این باره گفت: از هفتم اکتبر نظامیان رژیم صهیونیستی، ورزشکاران نیز هدف قرار دادند و ۸۰ درصد اماکن زیر بنایی ورزشگاه ها را از جمله زمین های ورزشی و باشگاه ها و مقر اتحادیه ورزشی، کمیته المپیک و شورای عالی ورزش و جوانان را تخریب کردند.
وی افزود: تخریب ورزشگاه ها شامل ورزشگاه بیت حانون، فلسطین، الیرموک، شهر ورزشی و بیت لاهیا می شود و ورزشگاه الدره در خان یونس نیز به مرکز پناه آوارگان تبدیل شده است و سرنوشت ورزشگاه رفح نیز در نتیجه حملات رژیم صهیونیستی نامعلوم است.
وی تاکید کرد که تخریب کامل اماکن ورزشی در غزه باعث از رفتن آینده هزاران ورزشکار شده است و برخی مجبور به ترک فلسطین اشغالی شدند تا مسیر ورزشی خود را در کشورهای دیگر همچون مصر دنبال کنند.
وی تصریح کرد: اتحادیه فوتبال فلسطین که با فیفا در ارتباط است، خواستار طرد اسرائیل و معلق کردن عضویت اسرائیل در فیفا شدند که هنوز این درخواست به نتیجه ای نرسیده است.
صیام در پایان تاکید کرد که بسکتبال که دومین ورزش مردمی بعد از فوتبال در فلسطین است نیز از حملات رژیم صهیونیستی در امان نمانده است و ورزشکاران دیگر که بدمینتون و تنیش کار می کنند، مورد هدف قرار گرفته اند.
با وجود هدف قرار گرفتن ورزشکاران و تاسیسات ورزشی در فلسطین به موجب توافقنامه های بین المللی هیچ گونه پاسخی از اتحادیه فوتبال و کمیته بین المللی المپیک دریافت نکرده اند و همین امر دوگانگی معیارها را در برخورد با مسایل حقوقی نشان میدهد.
ورزش در غزه بدون ورزشگاه، بدون حضور مردم، بدون امید در سایه سکوت بین المللی قرار دارد و فلسطینیان به این شرایطعادت دارند و اراده و پایداری آنها از بین نخواهد رفت و امید دارند که بار دیگر روزی در خیابان های غزه به ورزش خود ادامه دهند.
نظر شما