به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از ستاد اقامه نماز، حجت الاسلام و المسلمین محمدیان، مشاور ستاد اقامه نماز در امور برنامه ریزی و نماز نسل نو، در سلسله یادداشت های خود با عنوان «خانواده، سرچشمه تربیت دینی»، خانواده را بنیاد اولیه جامعه انسانی نامید که تار و پود بودنشان بر حکمت الهی بر اساس تربیت مهربانانه تنیده شده است.
متن یادداشت به شرح ذیل است:
باسمهتعالی
خانواده نخستین بنیاد جامعه انسانی است که با هالهای از قداست و پاکی، مهر و محبت و برپایه تربیت عطوفانه شکلگرفته است. پدر و مادر نخستین عضو این بنیاد انسانی هستند که در کنار هم بهحکمقانون فطرت قرار گرفتهاند و نمره این زیست مشترک فرزندانی است که در دامن مادر نشسته و به محبت او تغذیه کرده و رشد مییابند. پدری که بااحساس تعهد در قبال مادر و فرزندان خویش برای رشد و بقای آنها تلاش میکند و باز به سائقۀ فطری در فراز و نشیب زندگی آنها را بر خود ترجیح میدهد. در خطر، مدافع آنان و در فراهم آوردن نیازها، کفیل آنان میباشد.
این بنیاد اولیه جامعه انسانی تاروپود بودنشان بر حکمت الهی بر اساس تربیت مهربانانه تنیده شده است.
انسان بهصورت فطری کمالگرا، خیرخواه، پرسشگر، خداجو و تمایل به خلود و جاودانگی دارد. میراث درونی و دستاوردهای بیرونی را دوست دارد برای فرزندان و بستگانش به میراث بگذارند. نام و نشانی از خود را، علاوه بر آنکه بر تنۀ درختان و سنگ حکاکی میکند بلکه آن را درون فرزندان خویش نیز به ودیعت مینهد. انسان در مییابد که از خود بپرسد از کجا آمده است؟ و الان در این مرحله از زندگی چه باید بکند؟ به هنگام وداع از این نشئه حیات به کدام سو روانه میشود و با خود چه میبرد و از خود چه به یادگار میگذارد؟ این پرسشها درونی را با خود مطرح میکند و از اطرافیان نیز میپرسد؟ و دستاوردهای خود را با جمع خانواده خود نیز در میان میگذارند.
فهم درست یا نادرست آنها در پاسخگویی به پرسشهای انسانی حیات میتواند در جمع خانواده نیز سریان پیدا کند و سینهبهسینه از پدر و مادری به فرزندان و از همان مسیر به دیگر نسلها منتقل شود. آنچه انسانها از طریق خانواده میآموزند بهصورت طبیعی، همراه با دلبستگی و تعصبآمیز به یکدیگر منتقل میشود. البته تعمق و تأمل در این یافتهها و آموختهها برای همگان میسور نیست.
خداوند خالق انسان برای جهت دهی و سنجیدن این دریافتها و یاریرساندن برای خروج از تردید و رسیدن به قطعیت در باورهای خود، انبیا را مامور تربیت انسان، زدودن تردیدهای او و رهنمونشدن او به روشنای حقیقت ساخته است. آنهایی که بی هیچ مزد و پاداشی و بی هیچ منّت و توقعی انسان را به سرچشمه پاکی و نیکی و راستی راهنمایی میکنند تا در توحید خویش، آلوده شرک نشوند و در عبادت و بندگی خویش ناراست است قیام و قعود نکنند و در کانون خانواده که، پدر و مادر مربیان اویند و واسطه حیات و بقای او، به نیکی عمل میکنند.
آری آنچه انبیا گفتهاند و آموختهاند و پی گرفتهاند برای آن بوده است که ارزشهای اخلاقی و کرامت های انسانی به اوج برسد و در دل خانواده انسانی ریشه بدواند. این کار نیازمند آموزش و تبیین و مراقبت است که جلوهای از ربوبیت الهی بر آن سایه افکنده است. ازاینرو خانواده پاکترین و مطمئنترین کانون برای تجلی این هدف مقدس است.
مطالعات جامعهشناختی خانواده و تجربههای زیستۀ انسانی این نکته را میآموزند که در خانواده مادر در نقطۀ کانونی و مرکزی قرار دارد، پدر پرگاری است که شعاع این مرکزیت را توسعه بخشیده و صیانت میکند.
مادر الگوی زیست تربیتی فرزندان در تمام عرصهها و ساحتهای حیات انسانی است از تربیت اعتقادی و عبادی تا رشد بدنی و سلامت جسمانی، از علائق هنری و عملی گرفته تا تلاشهای علمی و آموزشی در نقطههای آغازین از او میآموزد و با تشویق او گامبهگام پیش میرود. کلمههایی که مادر بر زبان انسان میکارد و قدمهایی که با تکیه به مادر بر میدارد، مسیر تعالی و افق پرواز او را ترسیم میکند. فرزندان به اقتضای فرصتهایی که پدر و مادر برای آنان فراهم میکنند و تلاشها و دست آوردهای اجتماعی و زیست جمعی که به هم انباشته در اختیار او قرار میگیرد، پروازی بلندتر از پیشینیان انجام میدهد. اما سکوی این پرواز دوش پدر و مادری است که پای در آن نهاده و از آن پایه پرواز میکنند. هر چقدر شأنه تربیتی پدر و مادر قوی و قاعده آگاهی و اجتماعی زندگی انسان گستردهتر باشد، ارتفاع پرواز او بلندتر خواهد بود.
برای تربیت نسل آینده که بتوانند به تکالیف انسانی و وظایف حیات شایسته و پاک قیام کنند، نخستین گام پرداختن به خانواده و توانمند سازی مادران در تربیت فرزندان و فرهمندی پدران در صیانت حریم خانواده در ابعاد مختلف است این درآمدی بر نانوشتههایی باشد که در آینده به رشته تحریر بر خوانندگان تقدیم میشود.
نظر شما