خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: به دنبال ادامه حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه، عملا رنگ و بویی از عید قربان که مصادف با روز جمعه ۶ ژوئن (۱۶ خرداد ماه) است، در نوارغزه وجود ندارد.
خیابانهای شهرهای ویرانشده به اردوگاههایی برای آوارگان تبدیل شدهاند، زبالهها در گوشه و کنار انباشته شدهاند و شادی در پشت چهرههای گرسنه و خسته غایب است.
همه اینها تحت فشار جنگ نسلکشیای اتفاق میافتد که اسرائیل به مدت ۲۰ ماه است که با حمایت آمریکا علیه حدود ۲.۴ میلیون فلسطینی در نوار غزه محاصرهشده به راه انداخته است.
فلسطینیها امسال نیز عید قربان را در حالی جشن میگیرند که لباس نو ندارند، حیوانی برای قربانی کردن ندارند و شادی در چهره کودکان دیده نمیشود.
بیشتر خانوادهها پس از تخریب خانههایشان توسط اسرائیل آواره شدهاند و اکنون در چادرهای مخروبه زندگی میکنند که آنها را نه از گرمای تابستان و نه از سرمای زمستان محافظت میکند و نه حریم خصوصی و کرامت انسانی را برایشان فراهم میکنند.
طبق گزارش سازمان ملل، اسرائیل با گرسنگی دادن عمدی به فلسطینیها و هموار کردن راه برای آوارگی اجباری، با بستن گذرگاهها به روی کمکهای بشردوستانه، به ویژه غذا، فلسطینیها را به سمت قحطی سوق داده است.
مایکل فخری، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حق غذا گفت که اسرائیل غزه را به «خطرناکترین مرحله گرسنگی» رسانده است.
وی هشدار داد که اثرات گرسنگی برای نسلها ادامه خواهد داشت آنچه در نوار غزه اتفاق میافتد «نسلکشی، گرسنگی، جنایت علیه بشریت و نقض فاحش حقوق بشر» است.
خانههای ویران شده
در خیابانهای ویرانشدهی غزه، تزئیناتی از جشن عید قربان به چشم نمیخورد و این تزیینات جای خود را به آوار خانهها و بقایای موشکهای اسرائیلی داده است.
مردم پیش از جنگ، ورودی محلهها و خانههای خود را تزئین میکردند و تبریک عید را روی دیوارها مینوشتند، اکنون دیوارها به آوار تبدیل شدهاند و نشانههای شادی نیز با آنها از بین رفته است.
پیش از جنگ، حیوانات قربانی در خیابانها پراکنده بودند، شادی عید فضا را پر کرده بود و بازارها مملو از خریدارانی بود که لباس و هدیه میخریدند.
اما امروز، این پدیدهها زیر بار فروپاشی بیسابقه اقتصادی و معیشتی رنگ باخته و غزه را در محاصره، قحطی، ویرانی و خونریزی فرو برده است.
اسرائیل که ۱۸ سال است غزه را در محاصره خود دارد، غزه را به بزرگترین زندان جهان تبدیل کرده است و جنگ ویرانگر، نزدیک به دو میلیون نفر از شهروندان این کشور را مجبور به فرار از خانههایشان در شرایط وخیم، با کمبود عمدی غذا، آب و دارو کرده است.
چه شادی؟
نهاد ابوعمشه، زن فلسطینی که سرپرستی هفت نفر را بر عهده دارد، گفت:چندین بار از خانهاش در اردوگاه جبالیا (شمال) آواره شده است و قبل از عید حتی نتوانسته بود برای فرزندش کفش پیدا کند.
ابو عمشه که با فرزندانش در چادر زندگی میکند، افزود: عید روز شادی است، اما چه شادی؟ جنگ شادی بچهها را دزدیده است.
وی ادامه داد: تمام روز، فرزندم میگوید گرسنه است، نمیتواند بایستد و سرگیجه دارد.
وی افزود: در غزه هیچ شادیای وجود ندارد. در هر خانهای یک شهید یا زخمی وجود دارد و دیگران از گرسنگی، درد و رنج رنج میبرند. برخی فرزندان خود را از دست دادهاند و برخی خانههایشان ویران شده است.
ابوعمشه گفت: این عید، عید فریاد و فاجعه است. ما مردمی مصیبتزده هستیم. نه عیدی هست و نه شادی، نه آب و نه غذایی. کسانی هستند که برای یک قرص نان التماس میکنند.
وی افزود: هفت ماه است که غذای اساسی نپختهام و در عید هم مثل قبل شیرینی، لباس یا گوشت ندارم.
وی اشاره کرد: در چادری زندگی میکند که فاقد ابتداییترین نیازهای زندگی است، در میان گلولهباران، تیراندازی، سگهای ولگرد و گرسنگ، ما نمیدانیم چگونه آنجا بخوابیم.
گرسنگی جان کودکان را میگیرد
عادل شامیه، فلسطینی ۷۹ ساله که یکی از آوارگان بیت حانون است، گفت: ما در بدترین وضعیتی هستیم که من در زندگیام تجربه کردهام، با کمبود غذا و آب مواجه هستیم.
وی افزود: کودکان از گرسنگی در حال مرگ هستند. این بدترین عیدی است که در طول جنگ تجربه کردهایم.
بر اساس آخرین آمار وزارت بهداشت، از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ۶۰ کودک فلسطینی در اثر سوء تغذیه ناشی از محاصره مداوم اسرائیل جان خود را از دست دادهاند.
شامیه ادامه داد: فضای عید غمانگیز است. قبل از جنگ، بچهها را خوشحال میکردیم، اما امروز هیچ شادی وجود ندارد.
وی ادامه داد: «ما نمیتوانیم غذا یا قربانی پیدا کنیم. این چه نوع عیدی برای ما خواهد بود؟
آرزوی بازگشت
وضعیت برای عایشه ابوصلاح (۷۲ ساله) آواره نیز تفاوتی ندارد، او در چادری زندگی میکند که فاقد ابتداییترین مایحتاج زندگی است و در شرایط سختی از نظر سلامتی قرار دارد.
با این اوصاف باید گفت که تنها چیزی که در غزه وجود ندارد، شادی است که در سایه جنگ از رخ مردم رنگ باخته است.
نظر شما