خبرگزاری شبستان: از آیات بیست‌گانة 6 تا 25 سورة دهر از صفحة 579 ، هفت‌آیة نخست، عبادالله و پاداش‌های‌آنان‌را معرّفی می‌کنند.
بسیاری از علما حتّی از اهل تسنّن، در شأن نزول این‌آیات، این‌حدیث را آورده‌اندکه حسن و حسین(ع) بیمار شدند و خاندان امیرالمؤمنین(ع) به توصیة پیامبر(ص) برای شِفای‌آنان نذرکردندکه سه روز روزه بگیرند.
پس از شفای‌آنان، هنگام افطار روز اوّل، سائلی بر در خانه‌آمد وگفت: یاأهلَ‌بیتِ‌النّبُوَّه، من مسکینی از مساکین مدینه‌ام؛ غذایی بدهید.آنها همگی غذای خود را به او دادند و خودشان با آب افطارکردند. به همین‌ترتیب، روز دوم و سوم نیز یتیمی و اسیری بر در خانه‌آمدند وآنان نیز غذای خود را به‌آنان دادند. صبح روز بعد هنگامی‌که علی(ع) دست حسن و حسین(ع) را گرفته‌بود و خدمت پیامبر(ص) آمدند، وقتی پیامبر(ص) آنها را دیدکه از شدّت گرسنگی می‌لرزند، فرمود: این‌حالی را که در شما می‌بینم، برای من بسیارگران است.
سپس برخاست و باآنها وارد خانةشان شد؛ دید فاطمه(س) در محراب عبادت ایستاده در حالی‌که از شدّت‌گرسنگی شکم او به پشت چسبیده و چشم‌هایش به‌گودی نشسته‌است. پیامبر(ص) ناراحت شد و در همین‌هنگام، جبرئیل نازل شد وگفت: خداوند با چنین‌خاندانی به تو تهنیت می‌گوید.
سپس، این‌آیات را بر او خواند: آنها «به نذر خود وفا می‌کنند و غذای منحصر خود را که مورد نیازشان است، در سه شب به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند و می‌گویند: ما، شما را تنها برای جلب رضای خدا اِطعام می‌کنیم و از شما نه توقّع پاداشی داریم و نه حتّی انتظار تشکّر و سپاسی. به راستی‌که ما از ناحیة پروردگارمان، ترس روزی را داریم‌که به‌غایت در انقباض و صُعوبت و شدّت است. پس خدا نیز مصونیّت دادآنان را از شرّ وگرفتاری‌آن‌روز و به استقبالشان بُرد طراوت در چهره و شادمانی در دل را و در مقابل صبری‌که‌کردند، بهشتی و جامة ابریشمینی پاداششان داد».
در حیقت، قرآن‌کریم، زندگی سرشار از شادابی خاندان رسالت در سرای‌آخرت را درگرو زندگی مملوّ از رنج خودداری از تمتّعات در این‌سرا دانسته و می‌فرماید: در قِبال «وَ یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّه»؛ «با این‌که غذا مورد اشتها و علاقةشان بود،آن‌را به دیگران دادند، «جَزاهُم بِما صَبَروا جَنَّهً وَ حَریرا»؛ «در مقابل صبری‌که‌کردند، خدا جنّت و حریر را پاداششان قرار داد»؛
«وَ لَقّاهُم نَضرَهً وَ سُرورا»؛ «شادابی و خوشحالی را به استقبالشان برد و خرّم و شادشان فرمود».
ادامه دارد...
پایان پیام/
نظر شما