«محسن پرویز»، نویسنده و دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان درباره نسبت میان هنر و اخلاق در اندیشه امام خمینی (ره) گفت: امام خمینی(ره) را میتوان مرجع تقلیدی بیبدیل دانست که علاوه بر تسلط کامل بر فقه، اصول، اخلاق و عرفان، با مباحث علوم انسانی و ادبیات نیز آشنایی داشتند. این آگاهی، موجب شد مواضع فرهنگی و اجتماعی ایشان، حرکتآفرین، جامعهساز و ناظر به تحولات زمان باشد.
وی افزود: امام خمینی(ره) شناخت نسبی از ادبیات روز داشتند. بهیاد دارم که یکبار ایشان از رمان «بینوایان» ویکتور هوگو یاد کردند. در آن دوران که ما نوجوان بودیم، برایمان عجیب بود که یک مرجع تقلید به مطالعه آثار کلاسیک داستانی علاقهمند باشد.
پرویز ادامه داد: جلال آل احمد نیز در دیداری با امام، تعدادی از کتابهای خود را کنار ایشان دیده بود و با تعجب پرسیده بود: «مگر شما این خزعبلات را میخوانید؟» این نشان میدهد که امام(ره) با فضای ادبیات معاصر و جریانهای فکری آن آشنا بودند؛ امری که در آن دوران در میان مراجع کمتر مشاهده میشد.
این نویسنده و فعال فرهنگی با تأکید بر اهمیت آشنایی رهبران با ادبیات و هنر، تصریح کرد: کسی که رهبری جامعه را بر عهده دارد، باید به ادبیات و هنر نیز اشراف داشته باشد تا تصمیماتش جامع و متکی بر شناخت فرهنگی باشد. خوشبختانه هر دو رهبر انقلاب اسلامی، یعنی حضرت امام خمینی و مقام معظم رهبری، در این حوزهها صاحبنظر هستند. امام شعر میسرودند و رهبر معظم انقلاب نیز با شعر انس دیرینه دارند.
وی گفت: طبیعی است که آیتالله خامنهای به دلیل سن کمتر و ارتباط با نسل جدید، آشنایی بیشتری با جریانهای روز ادبیات دارند؛ اما همینکه حضرت امام در سن و نسلی متفاوت، چنین شناختی از ادبیات داشتند، برای ما بسیار جذاب و درسآموز بود.
پرویزی در ادامه درباره جایگاه اشعار امام خمینی (ره) اظهار داشت: من تخصص فنی در حوزه شعر ندارم، اما معتقدم اشعار امام بیشتر از منظر تأثیرگذاری بر مخاطب قابل بررسی است تا از حیث فنی و قالبی. در دوران حیات ایشان، اشعارشان منتشر نشده بود و کمتر به این بُعد از شخصیت ایشان پرداخته میشد.
وی افزود: همین وضعیت را امروز در مورد اشعار مقام معظم رهبری نیز میبینیم. شاید دلایلی برای این عدم انتشار رسمی وجود داشته باشد. با این حال، نباید امام را صرفاً یک شاعر دانست، زیرا ایشان در اصل حکیمی بودند که مانند بسیاری از حکما، دستی در شعر داشتند.پ
پرویزی تأکید کرد: اگر بخواهیم اشعار امام را بهطور صرف، از منظر فنی ارزیابی کنیم و ایشان را به عنوان «یک شاعر» معرفی کنیم، به نظر من نوعی تقلیل جایگاه ایشان است. این اشعار بیش از هر چیز، ابزار انتقال مفاهیم اخلاقی، عرفانی و انسانی هستند و در کنار سخنانشان، بر جان و دل مخاطب تأثیر میگذارند.
نظر شما