حجتالاسلام «علی جلائیان اکبرنیا» در گفت وگو با خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، با بیان اینکه دستیابی به کرامتِ نفس در صورتی ممکن میشود که انسان بتواند خود را از پستی و فرومایگی بیرون بکشد، اظهار کرد: انسان کریم دیگر دور و بَر زشتی ها نمیچرخد، دنیا مصداق بارز این پستیها و فرومایگیها است، کسی که معیارهای دنیوی داشته باشد از کرامت به دور است اما اگر کسی توانست این معیارهای دنیایی را کنار بگذارد، به کرامت دست پیدا می کند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی گفت: مصداق بارز در نوع مواجهه با اقشار مختلف مردم و رفتار کریمانه رضوی را می توان در این جریان مشاهده کرد که بنا شد سفره غذا را پهن کنند و حضرت خدمتکاران سیاهپوست را فراخواندند تا با ایشان همغذا شوند، اما اطرافیان لب به اعتراض گشودند که برای آنها سفره جداگانهای بیندازند و امام (ع) فرمود: چنین نیست پروردگار ما یکی است؛ این نمونه تنها یک مورد از بیشمار مواردی است که ائمه اطهار (ع) در برخورد با مردم از گروههای مختلف داشتند، بنابراین انسان هرگونه که عمل کرد به همان تناسب نتیجه خواهد دید.
وی ادامه داد: مثال دیگر مربوط به زمانی است که یک فرد خراسانی که بزرگ قبیله خود بود نزد حضرت می آید و می گوید مال خود را از دست داده و در نتیجه نیاز به پول دارد؛ آن امام همام به اندرونی می روند و کیسه ای پول از بالای در به آن فرد می دهند؛ وقتی آن مرد رفت یاران سوال کردند که که این چه رفتاری بود و چرا این مبلغ را رو در رو به این شخص عطا نکردید؟ آن حضرت فرمود: این ارزش دارد و نباید به او به شکل مستقیم این مبلغ را پرداخت می کردم چرا که شخصیت اش خرد میشد؛ این رفتار امام (ع) یعنی کرامت و اساسا ائمه اطهار چنین سیره ای داشتند.
حجت الاسلام جلائیان اکبرنیا ادامه داد: از خوردن طعام با غلامان گرفته تا جریان سفر امام رضا(ع) به خراسان که لحظه به لحظه برای مامون گزارش می شود همگی برای ما درس و در واقع یک جریان توحیدی است؛ نگاه امام رضا (ع) کرامت بخشی به انسان ها بود در حالی که در شاکله دربار مامون سلسله مراتب و طبقه بندی انسان ها حکمفرمایی می کرد؛ این خرده رفتارها و کنش های مختلف را کنار هم بگذاریم و به حدیث سلسلة الذهب برسیم.
وی در ادامه بیان کرد: امام در جمع مردم نیشابور، فرمودند: «کَلِمَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ حِصْنی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنی اَمِنَ مِنْ عَذابی» کلمه لا اله الا اللّه حصار من است و هر کس وارد حصار من شود از عذابم در امان است. کلمه توحید، حصار محکم من است. هر کس داخل آن گردید، از عذاب من ایمن خواهد شد؛ امام پس از اندکی تأمل به آن ها فرمود: «بشروطها و انا من شروطها» اما این شرطهایی دارد و من از شرطهای آن هستم.
این پژوهشگر تصریح کرد: رفتار ائمه اطهار (ع) در واقع کنش های یک انسان معمولی نیست بلکه جریان سازی اجتماعی است؛ امام رضا (ع) نیز چون پدران خود بودند و به تدریج و بر پایه کرامتبخشی به آحاد مردم هدایتگری جامعه را در دست گرفتند؛ وقتی امام رضا(ع) وارد ایران شدند شاهد آن هستیم که بر پایه آموزه های نبوی سعی دارند تا جامعه اسلامی را به سمت خیر و صلاح جلو ببرند.
وی تأکید کرد: ما میدانیم اسلام با فقر مخالفت صد در صد دارد و فقر را در مرز با کفر میبیند، یعنی انسان ها باید احتیاجات خود را در حد معمول داشته باشند و نباید جمع کردن مال به ذخیره کردن و کنز کردن بیانجامد و از سوی دیگر مسلمان نباید مال خود را راکد نگاه دارد. بر همین اساس بود که ائمه (ع) کیسه نان بر دوش می نهادند و شبانه به منزل فقرا می رفتند و این یعنی نمی خواستند در جامعه فقیر باشد، نخلستان ایجاد و قنات آب حفر می کردند اما همه را وقف می کردند و این یعنی همان جریان سازی که در مورد امام رضا(ع) نیز صدق دارد، پس حرکت اقتصادی ائمه (ع) به نحوی جریان سازی می کرد تا مشکلات اقتصادی جامعه را در بلند مدت حل کند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی در بخش دیگری از مباحث خود در مورد شعار «ایران امام رضا» که به عنوان شعار دهه کرامت ۱۴۰۴ در نظر گرفته شده است، گفت: وقتی می گوییم ایرانِ امام رضا (ع) یعنی ایران و همه چیز آن متعلق به امام رضا (ع) و اهل بیت است؛ یکبار هم هست که می گوییم ایرانِ امام رضایی و مراد از این شعار ایرانی است که با خط و مشی امام رضا (ع) جلو می رود، قطعا اگر امام رضایی شویم در حوزه های مختلف آن سیره را پیاده خواهیم کرد که یکی از آن موارد کرامت بخشی و عدالت است؛ یک حوزه رعایت حقوق مسلم افراد در عرصه های مختلف است؛ باید توجه کنیم که تعالیم امام رضا (ع) تمدن ساز است و اگر عملیاتی شود ایران برای امام رضا (ع) می شود؛ یعنی آنچه که امام رضا(ع) به دنبال احقاق اش بود در ایران محقق می شود و این یعنی ایرانِ امام رضایی.
نظر شما