اشک و شوق در سایه خورشید؛ تجلی عشق رضوی در دل دختران بیرجندی

خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛ زهرا مهرور- هوای این روزهای بیرجند حال و هوای دیگری دارد. گویی نسیمی از سمت مشهدالرضا وزیدن گرفته و عطر حضور خورشید هشتم در دل خراسان جنوبی پیچیده است. دهه کرامت که آغاز می‌شود، شهرها رنگ و بوی تازه‌ای به خود می‌گیرند؛ شوق و شعف در چهره‌ها موج می‌زند و نام «رضا» با بغضی عاشقانه از لب‌ها جاری می‌شود.

در نخستین روز از این دهه مبارک، حال و هوایی خاص بر دبیرستان دخترانه حضرت ام‌البنین(س) در شمال شهر بیرجند حاکم بود. صدای طنین ذکر «یا رضا جان» از دور شنیده می‌شد. نگاه‌های مشتاق و قلب‌های پر تپش، میزبان خادمان حرم رضوی بودند که با پرچم سبز و متبرک بارگاه نور، وارد حیاط مدرسه شدند؛ همان پرچمی که بوسه‌های اشک‌آلودِ دانش‌آموزان، معنای ارادت و دلدادگی را برایش تفسیر می‌کرد.

اشک‌هایی که بر گونه‌های نوجوانان جاری بود، نه از اندوه، بلکه از شوق وصال و دلبستگی به امام مهربانی‌ها بود. یکی سر بر شانه دوستش گذاشته بود، دیگری دست به سینه با چشمانی خیس زمزمه می‌کرد: «السلام علیک یا علی بن موسی الرضا(ع)».

خادمان حرم، نه فقط پیام‌آوران نور، که پیام‌آوران محبت و انسانیت بودند. یکی از آنان با لحنی آرام و پدرانه گفت: «امام رضا(ع) به احترام پدر و مادر سفارش فراوان کرده است؛ امروز که به خانه می‌روید، دست‌شان را ببوسید و قدردان‌شان باشید.» جمله‌ای که انگار دل‌ها را لرزاند و سکوتی معنادار حاکم شد؛ سکوتی آمیخته با تأمل و احساس.

مراسم با مداحی و مرثیه‌سرایی در وصف امام هشتم ادامه یافت؛ و آنجا بود که صدای گریه دانش‌آموزان، حیاط مدرسه را پر کرد؛ اشکی پاک، دل‌هایی پاک‌تر.

در پایان، پرچم متبرک حرم، با احترام و عشق در میان جمع چرخید و دست‌هایی لرزان اما مشتاق، به آن بوسه زدند. هدایای متبرک بین دانش‌آموزان توزیع شد، اما آنچه ماند، عطری از نور و محبت در جان و دل دختران این سرزمین بود.

دو کاروان از خادمان رضوی، این روزها به عنوان فرستادگان «زیر سایه خورشید» راهی نقاط مختلف خراسان جنوبی هستند تا پیام عشق، کرامت و مهربانی امام رضا(ع) را در کوی و برزن شهرهای این دیار بگسترانند؛ از بیرجند گرفته تا طبس، از قاین تا نهبندان.

دل‌هایی که هر روز با اشتیاق به سمت مشهدالرضا پر می‌کشند، حالا به لطف حضور این کاروان‌ها، بوی حرم را از نزدیک نفس می‌کشند. اینجا خراسان جنوبی است؛ اینجا دل‌ها همه «رضایی» شده‌اند.