خبرگزاری شبستان- استان گلستان، ربابه کابلی؛ سال‌ها در بیمارستان موسوی گرگان، دست‌های مهربان دکتر سیدهاشم موسوی، نماد شفقت و امید بود. او نه تنها پزشکی ماهر و خیراندیش، که الگویی از فداکاری و انسانیت برای جامعه پزشکی و مردم گرگان بود. اما خبر درگذشتش، جامعه را در غم فرو برد. غمی که با وصیت شگفت‌انگیز ایشان، اهدای پیکرش برای آموزش دانشجویان پزشکی آمیخته شده است. این عمل خیرخواهانه، نه تنها یاد او را برای همیشه در تاریخ پزشکی ایران زنده نگه می‌دارد، بلکه الهام‌بخش نسلی از پزشکان آینده خواهد بود، نسلی که در سایه دانش و ایثار او، به شفای بیماران و خدمت به بشریت می‌پردازند.
اما این پایان راه نبود، بلکه آغازی بود بر جاودانگی نام و یاد او، چرا که دکتر موسوی با وصیتی بی‌مانند، فصلی نو در تاریخ پزشکی این سرزمین گشود.
دکتر موسوی که بیمارستان موسوی گرگان را در سال ۱۳۷۴ بنا نهاد، همواره به عنوان یکی از ستون‌های اصلی نظام سلامت منطقه شناخته می‌شد. این بیمارستان، با ارائه خدمات درمانی متنوع و با کیفیت، همواره پذیرای بیماران و نیازمندان بوده است.
اما آنچه دکتر موسوی را از دیگران متمایز می‌سازد، وصیت خاص و انسان‌دوستانه اوست. وی با بخشیدن پیکر خود به دانشگاه علوم پزشکی گلستان، فرصتی بی‌نظیر برای آموزش و یادگیری در اختیار دانشجویان پزشکی قرار داد. او با این اقدام، نشان داد که عشق به علم و دانش، هیچ مرزی نمی‌شناسد و حتی پس از مرگ نیز می‌توان چراغ راه آیندگان بود.
یکی از دانشجویان پزشکی در این باره می‌گوید: وقتی خبر وصیت دکتر موسوی را شنیدیم، شوکه شدیم. این کار ایشان، نه تنها یک هدیه بزرگ به ما دانشجویان است، بلکه یک درس بزرگ در مورد فداکاری و تعهد به علم پزشکی است.
دکتر سیدهاشم موسوی، متخصص جراحی عمومی، با بیش از ۴۹ سال سابقه طبابت، همواره در خدمت مردم بود. او نه تنها یک پزشک حاذق، بلکه یک معلم دلسوز و یک انسان شریف بود.
تعهد او به حرفه‌اش، تلاش بی‌وقفه‌اش برای بهبود کیفیت زندگی بیماران و عشق بی‌حد و حصرش به علم پزشکی، از او چهره‌ای ماندگار در اذهان ساخته است. آشنایان و نزدیکان، دکتر موسوی را به عنوان یک «خیر، فداکار و آزاداندیش» توصیف می‌کنند.
یکی از همکاران او در بیمارستان می‌گوید: دکتر موسوی تا لحظات پایانی عمرش هم در مطبش بود، مطبی که به یک آی‌سی‌یو کوچک تبدیل شده بود. او تا آخرین لحظه حیاتش در محل کارش بود و می خواست با روحش به بیماران خدمت کند.
بخشندگی، مهربانی و دلسوزی، از دیگر خصوصیات بارز دکتر موسوی بود. او همچون بسیاری از پزشکان، فقط به دنبال کسب درآمد نبود، بلکه تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت بیماران به کار می‌گرفت و هیچ تفاوتی بین بیماران روستایی و شهری، آشنا و غریبه قائل نبود. تنها دغدغه او، بهبودی بیمارانش بود.
بیمارستان دکتر موسوی گرگان، که یادگار همت والای اوست، امروز به عنوان یکی از مراکز مهم درمانی در منطقه، به فعالیت خود ادامه می‌دهد. این بیمارستان با ارائه خدماتی نظیر ارتوپدی، قلب و عروق، داخلی، تصویربرداری پزشکی و ...، نقشی حیاتی در تامین سلامت جامعه ایفا می‌کند. وجود واحد بیماران بین‌الملل (IPD) و ارائه خدمات گردشگری سلامت، نشان از وسعت دید و آینده‌نگری این پزشک فقید دارد.
اتاق کار دکتر موسوی، گواهی بر روحیه دانشمندانه و پژوهشگرانه او بود. مطبش پر بود از انواع کتاب‌ها، نقاشی‌ها، تابلوهای مختلف و مجسمه‌هایی که نشان از روحیه دانشمندی و پژوهشگری‌اش بود.
اقدام شجاعانه و تحسین‌برانگیز دکتر موسوی، فراتر از یک وصیت ساده است. این عمل، نمادی از ایثار، فداکاری و تعهد به جامعه پزشکی است. او با این کار، به دانشجویان پزشکی درس‌هایی ارزشمند آموخت: درس عشق به علم، درس مسئولیت‌پذیری و درس خدمت به همنوع.
یکی از بیماران قدیمی دکتر موسوی می‌گوید: من سال‌ها پیش توسط دکتر موسوی جراحی شدم و همیشه از ایشان به عنوان یک پزشک دلسوز و مهربان یاد می‌کنم. وصیت ایشان، نشان از بزرگی روح و قلب ایشان دارد.
بی شک، نام دکتر سیدهاشم موسوی در تاریخ پزشکی ایران جاودانه خواهد ماند. او نه تنها یک پزشک حاذق و یک مدیر موفق، بلکه یک الگو و یک الهام‌بخش برای تمام کسانی است که در راه خدمت به بشریت گام برمی‌دارند.
نظر شما