دکتر نسرین هژبری در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در مشهد درباره ویژگی های حضرت عباس(ع) اظهار کرد: در روز میلاد قمر بنی هاشم(ع) چه زیباست که به خصوصیات و ویژگی های کمتر گفته شده از حضرت عباس(ع) بپردازیم، چرا که آن حضرت، علاوه بر جنگاوری و وفاداری و سایر القابی که مردم بیشتر ایشان را به آن ها میشناسند، جنبه های دیگر شخصیتی نیز دارند.
وی افزود: در زیارتنامه حضرت ابالفضل العباس(ع) می خوانیم «السلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله...»؛ در اینجا ایشان «عبدصالح» نامیده شده و لقب شایسته آن حضرت نیز به واقع، عبد صالح است. آن حضرت بسیار عابد و زاهد بود. ایشان عالم برجسته ای بوده اند و در کنار علم بسیار؛ به عبادت فراوان نیز مشغول بودند. گفته شده که پیشانی حضرت عباس (ع) در اثر کثرت سجده و عبادتهای فراوان اثر سجدهها را در خود داشته است.
جایگاه عبد صالح در کلام نور
این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه درخصوص ویژگی «صالحان» تصریح کرد: در قرآن کریم صالحان جایگاه ویژه ای دارند و امتیازات فراوانی برای آنها ذکر شده است. مؤمنان صالح همراه با حضرت حق و جبرائیل، یاور پیامبر اکرم (ص) هستند. «.... فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ» (تحریم/۴) همانا خداوند او یاور پیامبر (ص) است و نیز جبرئیل و مؤمنان صالح.
وی افزود: در جایی دیگر در کلام خدا گفته شده است که بندگان صالح وارثان زمین خواهند بود. «... أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» (انبیاء/۱۰۵) همانا زمین را بندگان صالح من به ارث می برند. یا در آیه ۶۹ سوره نساء که می فرماید: «صالحان، همراه با پیامبران، شهیدان و صدیقان مشمول نعمت های ویژه الهی هستند.»
هژیری یادآور شد: خداوند متعال سرپرستی صالحان را به عهده می گیرد. درسوره اعراف آیه ۱۹۶ خداوند تاکید می کند که «همانا ولی من خداست هم او که کتاب را فرستاد و او صالحان را سرپرستی می کند.»
عبد صالح بودن، آرزوی انبیاست
وی تاکید کرد: پیوستن به صالحان و درآمدن در زمره آنان، آرزوی بزرگ انبیاء الهی بوده است از جمله حضرت یوسف (ع) «تَوَفَّنِی مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ؛ مرا مسلمان بمیران و به صالحان ملحق کن». (یوسف/۱۰۱)؛
حضرت ابراهیم (ع) «رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ؛ پروردگارا به من حکمت ببخش و به صالحان ملحق کن». (شعراء/ ۸۳) و همچنین حضرت سلیمان (ع) : «وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ؛ و به رحمتت من را در زمره بندگان صالحت درآور».
این استاد و پژوهشگر حوزه همچنین عنوان کرد: براساس کلام باری تعالی، صالحان مشمول رحمت خاص الهی هستند. چناکه در آیه ۸۶ سوره انبیا می فرماید « و آنان را در رحمت ویژه خود در آوریم چرا که آنان از صالحان بودند».
وی بیان کرد: با استناد به آیات مذکور حضرت اباالفضل العباس (ع) تمامی امتیازات فوق را دارا می باشد. هم یاور خداوند است و هم واراث زمین و هم همراه پیامبران، صدیقان و شهدا که مشمول نعمت های ویژه الهی هستند و هم تحت ولایت و سرپرستی خداوند است.
دو ویژگی های مهم حضرت عباس(ع) در کلام رهبری
هژیری با اشاره به یکی از سخنرانی های رهبر انقلاب درباره حضرت عباس(ع) گفت: دو ویژگی مهم دیگر حضرت عباس(ع) را نیز رهبر انقلاب در یکی از جلسات خود بیان کردند. ایشان فرمودند در زیارات و کلماتی که از ائمه (ع) راجع به حضرت عباس (ع) رسیده است، روی دو جمله تأکید شده است: یکی بصیرت و دیگری وفا.
وی افزود: بصیرت حضرت ابالفضل کجاست؟ همه یاران حسین (ع) صاحب بصیرت بودند اما او بصیرت را بیشتر نشان داد. در روز تاسوعا وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد، یعنی آمدند به او پیشنهاد تسلیم و امان نامه کردند و گفتند: ما تو را امان می دهیم، چنان برخورد جوانمردانه ای کرد که دشمن را پشیمان کرد، فرمود: من از حسین (ع) جدا شویم؟ وای بر شما، اف بر شما و امان نامه شما.
استاد و پژوهشگر جامعه المصطفی العالمیه ادامه داد: نمونه دیگر بصیرت او این بود که به سه نفراز برادرانش هم که با او بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند تا اینکه به شهادت رسیدند. آن ها چهار برادر از یک مادر بودند. حضرت عباس (ع) فرزند بزرگتر و بعد جعفر و عبدالله و عثمان، هر سه نفر را به میدان فرستاد تا برای امام حسین (ع) جان فشانی کنند. انسان بردرانش در مقابل چشم خود برای امامش قربانی کند و به فکر مادر داغدار و سرپرستی فرزندان صغیر خودش نباشد، این همان بصیرت است.
وی بیان کرد: وفاداری حضرت عباس (ع) هم از همه جا بیشتر در همین قضیه وارد شدن در شریعه فرات و امتناع از نوشیدن آب است. در کتب معتبر آمده است که حضرت امام حسین (ع) به همراه ابالفضل العباس (ع) به طرف شریعه فرات رفتند تا آب بیاورند. پشت به پشت هم به لشکر دشمن تاختند. در اثنای این جنگ سخت امام حسین (ع) احساس کرد لشکر دشمن بین او و برادرش فاصله انداخته است. ابالفضل (ع) زودتر به فرات رسید. وقتی آب را برداشت به یاد فریادهای العطش دختران و کودکان افتاد و به یاد گریه های عطشناک حضرت علی اصغر (ع) آب را بر زمین ریخت و بیرون آمد. سپس آن حوادث رخ داد و امام حسین (ع) ناگهان صدای برادر را شنید که از وسط لشکر فریاد زد: «یا اخاک ادرک اخاک».
نظر شما