به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، بیست و هفتمین روز از ماه پر برکت رجب سال ۴۰ عام الفیل به فرمان خداوند، حضرت محمد(ص) مأمور شد مردم را به سوی پروردگار خویش بخواند، پروردگاری که جهان و انسان را آفرید و آنچه را نمیدانست، به او آموخت.
حضرت محمد(ص) که به مرز ۴۰ سالگی رسیده بود، باز به روش چندین ساله در کوه حراء به سر میبرد که پیک وحی فرود آمد و نخستین آیات قرآن را از درگاه خدای بزرگ در گوش جانش فراخواند.
«بِسْمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیم. إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ…»
نخستین و اساسیترین هدف بعثت پیامبر ختمی مرتبت(ص)، دعوت به توحید و یکتاپرستی و نفی هرگونه شرک و طاغوت است. قرآن کریم میفرماید: «ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که خدای یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید».
عربستان در دوران بعثت، شاهد آشفتگیهای اخلاقی و اجتماعی و دینی بود، که از این عصر در منابع اسلامی به روزگار جاهلیت یاد میشود. از اینرو، پیامبر(ص) از سوی خداوند برای هدایت انسانها مبعوث شد تا مردم را از جهل و گمراهی نجات دهد. پیامبراکرم(ص) مدتی مردم را پنهانی به دین اسلام دعوت میکردند، اما با نزول نخستین آیات از پیام وحی، رسالت خویش را به صورت آشکارا آغاز نمود. بر همین اساس، ایشان نخست سران و بزرگان قریش را به اسلام دعوت کرد. حضرت علی (ع) نخستین مردی بود که دعوت ایشان را قبول کرد.
در ادامه ۵ حدیث پیرامون مبعث پیامبر(ص) را می خوانید:
سخنان پیامبر(ص) و ائمه(ع) در مورد بعثت
حدیث از پیامبر اسلام (ص)
بُعِثتُ بِمَکارِمِ الأخلاقِ و مَحاسِنِها
من برای [احیای] مکارم و نیکی های اخلاقی مبعوث شدم
پیامبر(ص)
بحار الأنوار، ج ۱۶، ص ۲۸۷
حدیث از حضرت علی (ع)
أرسَلَهُ عَلی حِینِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنیا کاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلی حِینِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إیاسٍ مِن ثَمَرِها
خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود، و مردم در خوابی طولانی به سر میبردند، و فتنه ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود، و آتش جنگها شعله میکشید، و دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگهای درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.
نهج البلاغه خطبه ۸۹
حدیث از حضرت علی (ع)
أرسَلَهُ بِالضِّیاءِ و قَدَّمَهُ فِی الاِصطِفاءِ فَرَتَقَ بِهِ المَفاتِقَ و ساوَرَ بِهِ المُغالِبَ و ذَلَّلَ بِهِ الصُّعُوبَةَ و سَهَّلَ بِهِ الحُزُونَةَ حَتّی سَرَّحَ الظَّلالَ عَن یَمینٍ و شِمالٍ
او را با نور فرستاد و در گزینش مقدّم داشت. به واسطه او گسستگیها را به هم آورد و چیره جو را شکست داد و مشکلات را آسان و ناهمواریها را هموار کرد تا جایی که گمراهی را از راست و چپ دور کرد
میزان الحکمه، ح ۱۹۸۴۱
حدیث از حضرت علی(ع)
إلی أن بَعَثَ اللَّهُ سُبحانَهُ مُحَمَّداً رَسولَ اللَّهِ لإِنجازِ عِدَتِهِ و إتمامِ نُبُوَّتِهِ
تا اینکه خداوند سبحان محمّد پیامبر خود را فرستاد تا وعده خویش را به انجام رساند و سلسله نبوتش را کامل کند.
نهج البلاغه خطبه اول
حدیث از حضرت مهدی (عج)
إنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً رَحمَةً لِلعالَمینَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ
خداوند محمّد را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.
امام مهدی(عج) بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۱۹۴
نظر شما