خبرگزاری شبستان: کرسی‌های آزاداندیشی با پیگیری‌ها و تذکرات راهبردی مقام معظم رهبری بعد از گذشت چند سال مورد توجه مسئولین قرار گرفت. امروز این کرسی‌ها با وجود تأکیدهای فراوان مقام معظم رهبری، در مرحله اجرا از رسالت خود دور شده و موجب نارضایتی دلسوزان علم و فرهنگ شده است.
از این رو راهکارهای ارائه شده توسط قاسم جعفری، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در ادامه مطرح می شود.
من فکر می‌کنم کرسی‌های آزاداندیشی نیز مثل اقتصاد که رهبری فرمودند، باید مردمی باشد. ما نمی‌توانیم عده‌ای را بالا قرار دهیم و بگوییم که شما به جای ما فکر کنید. بگذاریم مردم خودشان فکر کنند. بگذاریم فکرهایی را که خود اساتید و دانشجویان دارند، عملی شود؛ می‌خواهد در تهران باشد یا شهرستان.
علم را نمی توان بخشنامه ای کرد
ما امروزه کاری کرده‌ایم که جامعه دستوری بار بیاید. هرچه از پایتخت دور می‌شویم شاهد آن هستیم که در ادارات و دانشگاه‌ها منتظرند و می‌گویند هنوز بخشنامه نیامده است. اصلاً علم بخشنامه‌بردار به این معنا نیست؛ اداره دانشگاه نیاز به بخشنامه دارد و اعلام می‌شود که طبق فلان فرمول عمل کنید؛ اما علم را نمی‌‌توان بخشنامه‌ای کرد. باید اجازه دهیم افراد خودشان اندیشه کنند.
باید به جوانان‌مان اعتماد کنیم که اگر اعتماد کنیم اتفاقات خوبی می‌افتد. باید اجازه دهیم در پناه این اعتماد حرفشان را بازگو کنند. همان‌طور که حضرت آقا در جلسه با دانشجویان هنگام ماه مبارک رمضان در جواب دانشجویی که با کمال صمیمیت پرسید: «ما می‌خواهیم نقطه نظراتی را بیان کنیم؛ ولی چون ممکن است به لحاظ کارشناسی با نظر شما مخالف باشد، ما را به ضد ولایت فقیه بودن متهم می‌کنند» فرمودند: نه، اگر حرف کارشناسی ضد نظر من هم باشد، ضد ولایت فقیه نمی‌شود؛ چون معنای ولایت این نیست که انسان حرف کارشناسی نزند.
اجرای این کرسی‌ها باید قدری از این حالت دستوری پایین بیاید به صورتی که ما فقط رویه را توضیح دهیم. بگوییم که اینطور باید اجرا شود نه بگوییم این موضوعی که ما می‌خواهیم را با این عوامل اجرا کنید. این عملکرد اجازه می‌دهد موضوعات مبتلابه بررسی شود.
نیازسازی نه نیازسنجی...
مشکل دیگری که ما داریم این است که نیازسنجی نمی‌کنیم بلکه نیازسازی می‌کنیم؛ نیازسازی جواب نمی‌دهد. باید بدانیم متن جامعه چه چیزی نیاز دارد بعد آن را در معرض افکار بگذاریم. اگر این اتفاق بیافتد نتایج خوبی به همراه خواهد داشت.
ما نیازمند انتقال درست معارف دینی به جوانان و آشنا کردن این نسل با مسائل جدید مبتنی بر معارف دینی هستیم. اگر ما بتوانیم مبانی همین دفاع مقدس که امروز در ایام سالگرد آن قرار داریم را برای جوانان‌مان درست بیان کنیم، خواهیم دید آنها چقدر زیباتر از ما راه را می‌روند. من روزی دیدم شاعر جوانی که اصلاً جنگ را ندیده بود، شب حمله را آنقدر زیبا به شعر درآورده بود، آنهایی که دستی بر آتش داشتند فکر می‌کردند او بیشتر در صحنه عملیات بوده است. اگر این انتقالِ درست انجام شود قطعاً به خیلی مطلوب‌ها دست پیدا می‌کنیم.
کتب خاک خورده در قفسه ها به چه درد ما می خورد؟!
به گزارش محدوده وی ادامه داد: کرسی‌های آزاداندیشی باید کاربردی شود، این مباحث نباید به سمت مسائل انتزاعی که فایده‌ای هم ندارد، سوق پیدا کند. به قول بزرگواری ما اکنون سند چشم‌انداز 1404 را با فاصله 13 سال، پیش رو داریم، به لحاظ نظری همین الان به آنجا رسیده‌ایم، اما به لحاظ تکنولوژیک و کاربردی معلوم نیست در افق 1404 هم در آن جایگاه باشیم؛ زیرا تولید علمی که عملاً به ثروت و شکوفایی واقعی جامعه منجر نشود خیلی مفید نیست. اگر مدام کتاب‌های گوناگون بنویسیم و در قفسۀ کتابخانه‌ها خاک بخورد، چه دردی از ما دوا می‌کند.
باید نقش هدایتگری برای جوان‌هایمان داشته باشیم؛ هدایت هم به دو معنا است: یکی هدایت تکوینی است که دست شخص را بگیریم و تا نقطه مورد نظر ببریم؛ و دیگری هدایت تشریعی که به مفهوم نشان دادن راه است. ما می‌بایست راه را به جوانان‌مان نشان دهیم و اجازه دهیم خودشان حرکت کنند. دیگر لازم نیست آنها را بر دوش خود سوار کنیم که هم به خودمان سختی دهیم و هم آنها ضمن اینکه روی دوش ما سوارند، احساس ناراحتی کنند. این اشتباهی است که الان اتفاق می‌افتد؛ پدران یا نسل قدیم هم خود را به زحمت می‌اندازند هم کاری می‌کنند که پیوسته به نسل جوان بدهکار باشند.
پایان پیام/
نظر شما