علی عبداللهی درختان ممنوع، هاینریش هاینه را به ایران آورد

علی عبداللهی، شاعر، نویسنده و مترجم ادبی با بیان این مطلب به خبرنگار شبستان گفت: مجموعه اشعار "هاینریش هاینه" با عنوان "درختان ممنوع" به صورت دو زبانه و با مقدمه بسیار مفصل از سوی انتشارات "گل آذین "چاپ و منتشر شده است.

عبداللهی افزود: کلیه اشعار این مجموعه توسط خودم گزینش شده اند که هنگام انتخاب آنها مواردی را لحاظ کرده ام که برای فراهم شدن اثر دخیل بوده اند.

وی تصریح کرد: در زبان آلمانی گزیده شعرهایی از آثار "هاینه " موجود است که از استقبال خوبی در آنجا برخوردار هستند اما من به جای انتخاب یکی از آن مجموعه ها، کلیه اشعار این شاعر را مورد مطالعه و بررسی قرار داده ام. زیرا مواردی مانند ترجمه پذیری و قابل چاپ بودن در ایران و مهمتر از همه ذهنیت خواننده ایرانی را نیز هنگام ترجمه درنظر گرفته ام تا بتواند با اشعار این مجموعه رابطه برقرار کند.

عبداللهی یادآور شد: هاینریش هاینه را در ایران به عنوان شاعر رمانتیک می شناسند، در حالیکه پس از مطالعه آنها متوجه شدم او شاعری است که در جنبه های اجتماعی، طنز، عاشقانه، آثار بسیار قابل توجه و قدرتمندی خلق کرده است که سعی کردم بهترین و قابل ترجمه ترین ها را برای درختان ممنوع انتخاب کنم.

مترجم مجموعه اشعار" اکنون میان دو هیچ" "فردریش نیچه" فیلسوف برجسته آلمانی درباره گرایش خوانندگان ایرانی به آثار این این فیلسوف گفت: البته شهرت و محبوبیت نیچه به خاطر کتاب "چنین گفت زرتشت" اوست که بیشتر جنبه عام دارد اما در کل عواملی دیگری نیز موجبات گرایش به آثار این فیلسوف آلمانی را نیز فراهم کرده است.

این مترجم زبان آلمانی در ادامه تصریح کرد: یکی از ویژگی های آثار نیچه به خاطر سبک نوشتاری آن است که به صورت تکه تکه و قطعه قطعه است که برای مخاطبان جاذبه ایجاد می کند، بی شک دریافتی که خوانندگان عام از آثار نیچه دارند، شباهتی با دریافت آثار فیلسوفی چون هگل ندارد.

عبدالهی افزود: نکته قابل توجه دیگر، زبان استعاری، ادبیت و شاعرانگی زبان نیچه است که در این راستا تاثیرگذار است چون خواننده آثار او لازم نیست کتاب او را از اول تا آخر بخواند از هر جا می تواند شروع کند و رابطه برقرار کند.

این شاعر در پایان گفت: یک مقداری هم در درک مفاهیم نیچه خوانندگان دچار اشتباه می شوند، زیرا گفتار او را با نوع گفتار عارفان شرقی یکی می پندارند و با آن همزاد پنداری می کنند در حالیکه اصلاً چنین نیست. سخن و گفتار عارفان شرقی بیشتر از یقین سرچشمه می گیرد، ولی نیچه هیچ اعتقادی به یقین ندارد.

پایان پیام/