به گزارش خبرگزاری شبستان، نشست فیلم "بغض" روز یکشنبه 9مهر با حضور رضا درمیشیان (کارگردان)، غلامرضا موسوی (تهیه‌کننده)، حبیب رضایی(بازیگردان)، باران کوثری و مهران احمدی (بازیگر)، تورج اصلانی (مدیر فیلمبرداری)،هایده صفی یاری(تدوینگر)، خسرو نقیبی (منتقد) و با اجرای علیرضا پورصباغ در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.
در ابتدای جلسه غلامرضا موسوی با اشاره به اینکه تامین مالی از منبعی برای فیلم بغض امکان‌پذیر نشد، گفت: تسهیلات وام در دنیا برای هنرمندان و فیلمسازان با دردسرهای بسیار کمتر وجود دارد اما در ایران چنین امکانی وجود ندارد واگر هم باشد برای بخش خصوصی به صرفه نخواهد بود. در این خصوص ما فیلمنامه «بغض» را به مرکز سینمای گسترش و مستند فرستادیم اما با مشکلاتی روبرو شدیم که همه فیلم‌ها در ایران برای ساخت فیلم خود مواجه می‌شوند به نظر من مجموعه ای مانند مرکز گسترش سینمای مستندو تجربی انچنان که باید به فیلمهایی همچون «بغض» کمک نمی کند در حالیکه این امر وظیفه اصلی این مرکز است، و در هر حال هیچ کمکی از سوی هیچ سازمانی برای ساخت فیلم «بغض» صورت نگرفت و فقط موهبت‌های خداوند کمک حال این پروژه بود.
رضا درمیشیان درادامه به پرسش پورصباغ مجری این جلسه مبنی بر اینکه در این فیلم نگاه رادیکال به پدیده مهاجرت وجود دارد، گفت: سعی نکردم چیزی را در فیلم «بغض» نکوهش یا مدح کنم. نسل الان موقعیتی دارد که باید به آن می‌پرداختم و در این فیلم واقعیت‌گرایی را در پیش گرفتم.
درمیشیان در رابطه با مقوله سردرگمی در این فیلم، گفت: در این فیلم نمی‌خواستیم به نتیجه خاصی برسیم، در واقع فقط هدفمان نشان دادن معظلات و مشکلات بود. در این رابطه از مسوولین می‌خواهم که فیلم را ببینند و برای نسلی که در بلاتکلیفی دست‌وپا می‌زنند چاره‌ای بیندیشند.
حبیب رضایی بازیگردان فیلم بغض در رابطه با موضوع فیلم اظهار داشت: مهاجرت در طبیعت هم وجود دارد که به علت تغییر آب‌و‌هوا و به خطر افتادن محیط زیست موجوداتی مجبور می‌شوند نقل مکان کنند.
بنابر گزارش روابط عمومی فرهنگسرای رسانه، در ادامه نشست باران کوثری بازیگر فیلم بغض در خصوص تقسیم جهان غرب و شرق و تلقی غربی‌ها از افراد به عنوان عدد و رقم، با اشاره به اینکه تقسیم جهان غرب و شرق را قبول ندارد، گفت: تا زمانی که فردی مجبور نباشد مهاجرت نمی‌کند. در حقیقت باید به هدف و برنامه افراد مهاجر هم توجه کرد؛ کمااینکه خیلی از افراد از ایران رفتند، در خارج از کشور تحصیل کردند، سپس به کشورمان برگشتند و خدمت می‌کنند. بنابراین هیچ جای جهان نمی‌تواند آدم‌ها را تبدیل به عدد و رقم کند.
کوثری با اشاره به اینکه «بغض» در رابطه با مسایل دو جوان سرگردان است، گفت: این دو جوان در ایران هم می‌توانند غریب و نامتجانس با محیط خود باشند. بنابراین فرقی نمی‌کند این دو شخصیت کجا زندگی کنند. در کل شرایطشان به گونه‌ای است که انگار برای زندگی ساخته نشده‌اند تا خوشبخت باشند.
این بازیگر همچنین در رابطه با فیلمنامه «بغض»، گفت: در ابتدا این فیلم قرار بود در ایران ساخته شود و در قصه اولیه بحث مهاجرت در آن موضوعیت نداشت اما در طی مراحل بعدی رضا درمیشیان بسیار تیزهوشیانه بحث مهاجرت را در این فیلم وارد کرد و آن را به نقطه قوت فیلم تبدیل کرد.
مهران احمدی از دیگر بازیگران این فیلم نیز در رابطه با موضوع و کلیت فیلم «بغض»، گفت: بین بودن و رفتن و همچنین بلاتکلیفی ناشی از عدم امنیت اجتماعی، خصوصی و شغلی ماهیت فیلم «بغض» را تشکیل می‌دهند.
تورج اصلانی مدیر فیلمبداری فیلم بغض در ادامه این نشست با اشاره به اینکه من حرف‌هایم را با تصاویر نشات گرفته از ذهن کارگردان می‌زنم، گفت: همانطور که حبیب رضایی به جبر در مهاجرت اشاره کرد، معتقدم که در جوامع ما این موضوع تبدیل به مبارزه سیاسی می‌شود در حالی که هر کس باید حال‌و‌هوای مناسب خود را در جغرافیای خاکی پیدا کند و نباید به او برچسب بزنیم بلکه باید از نظر جامعه‌شناسانه این مسأله آسیب‌شناسی شود. به خاطر اینکه یک جبری برای این مسأله وجود دارد که در این فیلم هم به آن پرداخته شده است. در کل عصیان در فیلم وجود دارد نسلی که نمی‌داند به کجا تعلق دارد و این مسأله بسیار تلخ است.
همچنین تورج اصلانی در رابطه با عنوان کردن خداحافظی خود از عرصه سینما، با اشاره به اینکه خداحافظی‌ام از سینما به معنای رفتن همیشگی نبوده است، تصریح کرد: این کم شدن فعالیتم در این عرصه بستگی به مسایلی دارد از جمله اینکه من دنبال انگیزه‌ام در سینمای ایران هستم و اگر فیلمی به انگیزه‌هایم جواب بدهد و به تجارب من در این عرصه بیفزاید بازهم کار خواهم کرد. در غیر اینصورت، فضا را به جوانانی می‌سپارم که این عرصه را تجربه نکردند و خواهان آن هستند. البته در این میان کاهش کیفیت فیلم‌ها به کمبود بودجه تهیه‌کنندگان هم برمی‌گردد که نمی‌توانند امکانات بهتری دراختیار فیلم قرار دهند تا از لحاظ فیلمبرداری و فنی سطح استانداری را در سینمای ایران داشته باشیم.
هایده صفی‌یاری تدوینگر فیلم بغض، با بیان اینکه اگر بخواهیم از موضوع مطرح شده در این فیلم فقط به این نتیجه برسیم مبنی بر اینکه مهاجرت مقوله بدی است، فقط به معلول پرداخته ایم و از علت غافل شده‌ایم، اظهار داشت: حرف «بغض» چیز دیگری است از جمله اینکه جوان‌هایی را نشان می‌دهد که امیدی به آینده ندارند و اضطراب دلشان را فراگرفته است. در واقع این جوان‌ها با چه امیدی می‌توانند زندگی کنند، این مسأله‌ای است که در «بغض» به آن پرداخته شده است.
در ادامه خسرو نقیبی بااشاره به اینکه بحث اصلی فیلم مهاجرت نیست گفت: رضا درمیشیان در فیلم اولش ـ «بغض» ـ به پختگی و نگاهی رسیده و بحثی را مطرح میکند که غیر از مقوله مهاجرت است، بنابراین می‌توان گفت؛ این فیلم از چندین لایه تشکیل شده است و نگاه درستی هم به ماجرای مذکور دارد. در واقع قصه این فیلم بر اساس حکمتی به خارج از کشور منتقل شده و این مفاهیم، مقوله‌ای از جمله مهاجرت را چند برابر کرده است.
نقیبی با اشاره به اینکه شرایط اجتماعی باعث مهاجرت این دوجوان قصه می‌شود نه چیزهایی از جمله دین و مذهب و غیره، گفت: بسیاری از افراد مهاجرت می‌کنند و می‌توانند با داشتن امکانات و برنامه‌ریزی قبلی در مکان جدید زندگی متناسبی داشته باشند اما این دو جوان قصه شرایط بخصوصی دارند.
نقیبی با بیان اینکه فیلم «بغض» تصویری شبیه فیلم‌های آخر دهه 40 از جمله سینمای نادری را تداعی میکند که در آن فیلم‌ها به تنگنای معاصر پرداخته شده است، گفت: باید اذعان کرد که درمیشیان به افت و خیز قصه‌اش کاملا واقف است در غیر اینصورت ممکن بود فیلم از ریتم خاص خود خارج شود.
این منتقد سینما با اشاره به تدابیر درمیشیان در تبدیل فیلمنامه از نوع خطی به مدرن، گفت: فیلمنامه در حد پرداخت رئالیستی برای این موضوع کافی نیست. بنابراین وی قوانین مختص فیلمنامه سینما را رعایت میکند. همچنین درمیشیان از کنار جذابیت‌های توریستی شهر استانبول عبور میکند و بیشتر جا ماندن بچه‌ها را از زندگی به تصویر می‌کشد.
بیست و یکمین نشست "اتاق رسانه سینمای ایران" با اهدا لوح تقدیر و امضا لوح یادمان هنرمندان پایان یافت .
پایان پیام/
نظر شما