داعیه امپراطوری اردوغان

خبرگزاری شبستان، اکنون بیش از ده سال از به دست گیری قدرت توسط حزب عدالت و توسعه(A.K. Party ) در ترکیه می گذرد. این حزب، که برزگترین حزب اسلام گرای ترکیه است؛ با کنار زدن حکومت نظامیان توانست بر مشکلات سیاسی ترکیه فائق آمده و سالهای مدیدی در نظام پارلمانی ترکیه حکمرانی کند.
در نشست دیروز که با حضور محمد مرسی رئیس جمهورمصر، خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی حماس، و دیگر مقامات سیاسی و نظامی ترکیه برگزار شد؛ اردوغان در یک سخنرانی که بیشتر شبیه سخنرانی انتخاباتی بود، بر مواضع ترکیه در قبال مسائل و تحولات منطقه تاکید کرد. حزب متبوع اردوغان طی سال های گذشته با ایفای نقشی بینابین، میان غرب و جهان اسلام سعی کرده، اعتماد طرفین را به رهبری ترکیه جلب کند.
این کشور از ده ها سال پیش سعی دارد تا به اتحادیه اروپا بپیوندد. رهبران سیاسی اروپا همواره بر غیر ممکن بودن این پیوستگی سیاسی تاکید کرده و برای عضویت ترکیه موانع بسیاری به وجود آورده اند. دلیلی اصلی را که رهبران اروپایی به عنوان مشکل این پیوستن بیان می کنند؛ ماهیت اسلامی و مذهبی ترکیه است. ترکیه با وجود آن که از زمان مصطفی کمال آتاتورک، فرایند دموکراتیزه و سکولاریزه کردن را در پیش گرفته؛ اما ماهیت سنتی و مذهبی جامعه مدنی در این کشور سبب شده است تا هیچ گاه مانند دیگر کشورهای همتای اروپایی خود نتواند معیارهای جهان مدرن غرب را در داخل کشور اجرا کند.
اما اتخاذ راهبرد جدید ترکیه، که در آن نزدیکی به کشورهای اسلامی در اولویت قرار گرفته، باعث شد تا طی چند سال گذشته، اعتماد برخی کشورها و رهبران سیاسی در جهان اسلام را به خود جلب کند. مؤلفه اصلی در این میان، نزدیکی هر چه بیشتر به تهران بود؛ اما با روشن شدن بازی دوگانه رهبران آنکارا در قبال تحولات منطقه، به سرعت این اعتماد جای خود را به بی اعتمادی واگذار کرد. حمایت از راه حل سیاسی در بحران اتمی ایران، حمایت از انقلاب مصر و تونس و لیبی، همراهی با تروریست ها در سوریه، اتخاذ مواضع تند علیه اسرائیل، ادامه سیاست سنتی ترکیه علیه ارمنستان، نزدیکی بیشتر به آذربایجان، عدم حمایت از انقلاب در بحرین و مواردی از این دست، نشان از نوعی درهم ریختگی و پراگماتیسم محوری، در سیاست گذاری های کلان آنکارا دارد.
آن چه که مشخص است، ادامه این نوع بازی درسیاست خارجی، به سرعت دایره دوستان ترکیه را محدود کرده، و با تنها شدن بیشتر این کشور میان اروپا و خاورمیانه همراه خواهد بود. به نظر می رسد بهترین راه حل برای رهبران آنکارا، تعیین اولویت راهبرد سیاست خارجی خود در نگاه به غرب و یا اسلام خواهد بود. گرچه اردوغان، با برگزاری گردهمایی انتخاباتی شبیه آن چه در ایالات متحده برگزار می شود، و تمجید برخی رهبران بی تاثیر مانند مرسی؛ توهم پاشای بزرگ را در سر می پروراند.
 پایان پیام/