به گزارش خبرگزاری شبستان، از زمان جنگ جهانی دوم که قدرت های سنتی اروپایی به سرعت رو به افول نهادند، صنعت اسلحه، به عرصه رقابت دو بلوک آمریکا و شوروی تبدیل شد. ایالات متحده آمریکا، همپیمانان خود را در بلوک غرب تامین تسلیحاتی می کرد و شوروی نیز همیپیمانان خود را.
در این میان، خاورمیانه به عنوان یک مورد خاص برای هر دو بلوک قدرت تلقی می شد. این منطقه به دلیل ثروتمند بودن کشورهایش و همچنین وجود ریشه تنازعات قوی، زمینه و بازار بسیار خوبی برای این دوابرقدرت محسوب می شد. کشورهای عرب سوسیالیست مانند، سوریه، عراق، لیبی، سودان، یمن و تا دورهای، مصر؛ وابسته به تسلیحات روسی، و کشورهایی مانند ایران، عربستان، امیر نشین های جنوب خلیج فارس، اردن و اسرائیل نیز از سلاح های آمریکایی استفاده می کردند.
امروزه با تغییر ماهیت سیاسی در نظام بین الملل، و تغییر نگاه بسیاری از کشورها نسبت به شرق و غرب، سهم روسیه در صادرات سلاح به کشورهای هپیمان سابق خود به شدت کاهش یافته است. ارتش روسیه به عنوان دومین ارتش قدرتمند جهان، پتانسیل های بی بدیلی برای قدرت نظامی در اختیار دارد. با وجود آن که تجهیزات موجود در زرادخانه های این کشور، نسبت به بیشتر کشورها از قابلیت ها و قدرت بی نظیری برخوردار است؛ اما با فروپاشی شوروی و نبود منابع مالی کافی، از رقیب آمریکایی خود، یک نسل عقب افتاد. با آغاز ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین در روسیه، سرمایه گذاری و تعیین اولویت های راهبردی جدید، به این ارتش خسته جان تازه ای بخشید. در عرصه هایی مانند هوایی، زیر دریایی، زرهی، تجهیزات انفرادی، شناورهای راهبردی سطحی و مواردی از این دست، به سرعت روند مدرنیزانسیون و یا کاهش کمی پیگیری شد.
با وجود پیشرفت های شگرف روس ها در عرصه سلاح، اما هنوز هم در بخش تکنولوژی های خاص و پیچیده توانایی رقابت با آمریکا را ندارند. در این راستا، جذابیت خرید این سلاح ها برای بسیاری از مشتریان اصلی بین المللی، کاهش یافته است. اما یک عامل توانسته نیازهای مالی کارخانجات تسلیحاتی "روس آبارون اکسپو" را تامین کند. این عامل، به تحریم تسلیحاتی آمریکا علیه کشورهایی مانند ایران، سوریه، سودان، لبنان و تشکیلات خودگردان فلسطین باز می گردد. این کشورها برای تامین نیازهای تسلیحاتی خود، ناچار به استفاده مدرنترین سلاح های روسی هستند، حتی اگر توانایی رقابت با رقبای غربی خود را نداشته باشند. بر این اساس، ما از سه دهه پیش شاهد استفاده وسیع سلاح های انفرادی، تانک ها، هواپیماها، موشک ها، زیردریایی ها و ناوهای روسی در ارتش هایی مانند ایران و سوریه می باشیم. این مسئله به یک چالش و نگرانی فزاینده در اسرائیل تبدیل شده است. زیرا هنگامی که در جنگ 33روزه، نیروهای حزب الله از موشک های ضد زره "کورنت" علیه تانک های مرکاوا استفاده می کردند، صهیونیست ها به سرعت دریافتند که عدم جلوگیری در ادامه این روند؛ می توان چالش های اساسی را برای امنیت ملی این رژیم به وجود بیاورد.
لذا، اسرائیلی ها از سال 2007، وارد مذاکرات جدی و مهم با روس ها بر سر توسعه همکاری های نظامی و تسلیحاتی شدند. برای نمونه بر اساس یک توافق پنهان موافقت شد که روسیه در ازای تحویل ندادن موشک های SA-19 به ایران، از اسرائیل تکنولوژی هواپیماهای بدون سرنشین "UAVs" دریافت کند. در این رابطه، با شتاب شایان توجه اسرائیل برای نزدیکی نظامی و راهبردی به مسکو(بدون توجه به اخطارهای آمریکا)، سعی در منصرف کردن روس ها از فروش تجهیزات به کشورهای دشمن این رژیم می کنند. روس ها برای اجرای آمال بلند خود، به ارز معتبر نیاز دارند، و برای آن ها تفاوتی نمی کند که پول تجهیزات تولیدی نظامیشان را دشمنان اسرائیل بپردازند، یا اسرائیل.
نظر شما