آمریکا؛ سوار بر پالس های جنگ روانی

خبرگزاری شبستان: روز یکشنبه روز آغاز مانوری بزرگ در تنگه هرمز بود که طبق برنامه، قرار است به مدت 12 روز ادامه یافته و طی آن کشتی های جنگی، ناوهای هواپیمابر، کشتی های مین روب و زیردریایی هایی از 25 کشور جهان از جمله آمریکا، بریتانیا، فرانسه، عربستان سعودی و امارات، چگونگی جلوگیری از هر عملیاتی برای بستن تنگه هرمز و مقابله با مین گذاری در دریا را تمرین کنند.
طبق برآوردها این مانور نظامی بزرگترین تمرین نظامی در نوع خود در منطقه است. در این برنامه، مجموعه ای از ناوهای هواپیمابر آمریکا حضور دارند که به وسیله حداقل 12 فروند کشتی جنگی از جمله رزمناوهای دارای سکوی پرتاب موشک بالستیک، ناوچه ها و کشتی های هجومی حامل هزاران نیروی تفنگدار دریایی و نیروهای ویژه حمایت می شوند. نیروهای بریتانیایی شرکت کننده در این مانور نیز متشکل از کشتی های مین روب، شناورهای ویژه جابجایی مواد لجستیک و ناوشکن دیاموند هستند. همچنین در این مانور چگونگی نابودی هواپیماهای جنگی، سکوهای پرتاب موشک در ساحل و کشتی های ایرانی شبیه سازی می شود.
این مانور بزرگ در حالی صورت می گیرد که طی یکی دو ماه اخیر، فضای رسانه ای دنیا شاهد اظهار نظرهای مقامات رژیم صهیونیستی مبنی بر حمله نظامی بر علیه ایران بوده است. این اظهارات چه در داخل اسرائیل و چه در فضای بین المللی چنان جنجال برانگیز بودند که واکنش های بسیاری را موجب گشته و این مسئله را به یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه جهان سیاست تبدیل کردند.
در میان تمامی موضع گیری ها، سه محور اصلی مورد اهمیت بیشتری است:
1- مناقشات داخلی میان مقامات رژیم صهیونیستی و بازخورد آن در میان مردم
2- منازعات صورت گرفته میان مقامات اسرائیل و ایالات متحده بر سر این موضوع و نیز تحت موضوع تعیین خط قرمز برای ایران در پرونده هسته ای
3- و از همه مهمتر بازخورد این تبلیغات در میان مردم ایران
یکی از فرضیاتی که به تحلیل مانور گسترده نخست وزیر و وزیر جنگ اسرائیل، پیرامون حمله نظامی به تاسیسات ایران می پردازد، مسئله فشار بر دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا در آستانه انتخابات است. پیش فرض این فرضیه در واقع، عدم توانایی رژیم صهیونیستی برای حمله به ایران است. بر این اساس علل چنین رفتاری در مقامات اسرائیل را در داخل مرزهای آمریکا جستجو می کند که فرضیه ای ظریف و قابل توجه در این رابطه است.
اما بر اساس پیش فرض فرضیه قبلی، فرضیه ی دیگری نیز قابل ترسیم است که از طراحی یک سناریوی چند مرحله ای برای تاثیر گذاری در میان مردم ایران، حکایت دارد. بر اساس این نظریه، طراحان این سناریو در پی فشار شدید روانی بر مردم هستند تا در نتیجه آن، به اهداف مورد پیش بینی خود نائل آیند. ضمن این که اهداف نیز درجه بندی شده هستند.
در این سناریو در قدم اول تحریم های شدید بر علیه ایران اعمال می شود و با تبلیغات وسیع توسط عوامل داخلی و بیرونی، بزرگنمایی می شود تا اگر خود تحریم ها هم بی تاثیر بود لا اقل جو روانی آن تاثیرگذار باشد. در گام بعدی اختلالاتی در بازار توسط عوامل داخلی صورت می گیرد که با برخی ناتدبیری ها اثر گذار شده و فشار اقتصادی بر روی دوش مردم محسوس می شود. در مرحله سوم بازی تبلیغاتی اسرائیل برای حمله به ایران آغاز شده و مدتها در راس اخبار قرار می گیرد. و هم اکنون در مرحله چهارم این سناریو که معلوم نیست مرحله آخر باشد یا نباشد، مانوری بزرگ در تنگه هرمز صورت می گیرد که قصد جا انداختن این مطلب را در ذهن مردم ایران دارد که جنگ نزدیک است.
بر تحلیلگران سیاسی پوشیده نیز که غرب هم اکنون توانایی حمله به ایران را ندارد، اما فشار روانی بر روی مردم مطلب دیگری است که تبلیغات وسیع حتی اگر بی پشتوانه باشد می تواند تاثیرگذار باشد.
بر اساس این سناریو که ممکن است مراحل دیگری نیز داشته باشد، اهداف نیز مرحله بندی شده اند. در درجه اول می تواند هدف شورش مردمی و تضعیف پایه های نظام مورد هدف باشد. در سطحی دیگر می تواند فشار از پایین برای عقب نشینی در پرونده هسته ای مد نظر باشد. هم چنین می تواند در سطوح پایین تر، اقبال مردمی در انتخابات ریاست جمهوری به سوی اصلاح طلبان و شخصیت هایی نزدیک به غرب مد نظر قرار گرفته باشد.
بر این اساس لازم است، تلاش بیشتری در سامان دهی به اوضاع اقتصادی که هم اکنون مشکلات زیادی را برای قشرهای کم درآمد جامعه فراهم آورده است، صورت گیرد. همچنین روشنگری های ویژه در تفسیر رفتار سیاسی غرب و اهداف ایشان صورت گیرد تا شاهد بهترین عکس العمل ها چه از سوی مردم و چه از سوی مسئولین باشیم.
پایان پیام/