به گزارش خبرگزاری شبستان؛ زندگی مسئولان و نمایندگانی مانند چمران ها، رجایی ها و پرورش ها باید برای مسئولان کشور در همة دورانها الگو و اسوه باشد و علت اینکه ما هر سال یاد و خاطره آنها را گرامی می داریم، در حقیقت پاسداشت ارزشهای واقعی انقلاب است که امیدواریم ثمرة خون شهیدان پا برجا بماند و صالحان این امت همیشه بر مصدر امور قرار گیرند.
به انگیزة دهمین سالگرد ارتحال یار صدیق انقلاب مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش، مرتضی نجفی قدسی یادداشتی را به شرح ذیل قلمی کرده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ
و این زندگانی دنیا چیزی جز بازیچه و سرگرمی نیست و به راستی زندگی حقیقی در سرای آخرت است اگر می دانستند (سورة عنکبوت، آیه ۶۴)
***
ششم دی ماه دهمین سالگرد ارتحال مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش است، انسان والایی که متأسفانه برای نسل جدید شناخته شده نیست و رسانه ها هم نسبت به معرفی این شخصیت گرانقدر کمتر توجه داشته اند.
انسانهای بزرگ همانند چراغهایی پرتو افکن هستند که از خود نور ساطع می کنند و دیگران در شعاع آن نور راه می یابند و از دل تاریکی ها گذر می کنند، حیات و ممات برای علماء و دانشمندان تفاوتی ندارد و شخصیت وجودی آنها بعد از مرگشان نیز هدایتگر انسانهای حق طلب و نفوس مستعد است، لذا فرموده اند: «العلماء باقون ما بقی الدهر» عالمان تا دنیا و روزگار باقی است، وجود دارند.
سخن ما در این مقال از شخصیت بزرگی است که عالمانی چون حضرت آیت الله جوادی آملی (دامت برکاته) او را از مصادیق این روایتی که عرض شد، می دانند، بنابراین جا دارد که هر سال و همیشه از مناسبت ها و فرصت ها استفاده کنیم و به معرفی این رجال الهی بپردازیم، مخصوصاً در این شرایط امروز که نسل جدید کمتر انسان فرهیخته ای را می بینند و باید برای یافتن انسانهای والا چراغی به دست گرفت و دنبال پیدا کردن یک انسان واقعی به جستجو پرداخت.
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می نشود، جسته ایم ما گفت آن که یافت می نشود، آنم آرزوست
واقعاً زمانة عجیبی شده و به شدت دچار قحط الرجال شده ایم! کجا رفتند آن انسانهای باتقوی که زرق و برق دنیا نتوانست آنها را فریب دهد و بر عهد و پیمان الهی وفادار ماندند و حیات ابدی خود را به تکاثر طلبی دنیای زودگذر و فانی نفروختند.
سخن از انسانهای والایی است که در پرتو نهضت الهی امام خمینی (رض) طلوع کردند و خالصانه او را یاری نموده و به مثابه سربازانی فداکار در رکاب او قدم برداشتند و اسوة زمان خود بودند.
یکی از این رجال برجسته مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش است که رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله) او را یاور صدیق انقلاب خوانده و فرمودند «مرحوم آقای سید علی اکبر پرورش (رحمت الله علیه) چهرة محترم و اثر گذاری که بخش اعظم عمر با برکت خود را در خدمت اسلام و ارزشهای متعالی دین گذرانید و لهجة صادق و دل با اخلاص و خُلق نیک را به ترویج و تحکیم انقلاب و نظام اسلامی گماشت، تلاش های مبارزاتی در دوران طاغوت را به خدمات ارزنده و مسئولیت های سنگین خود در قوة مجریه و قوه مقننه و شورای عالی دفاع در دوران جمهوری اسلامی پیوند داد و با همة توان به کشور و ملت خود خدمت کرد و سلامت و راحت خود را بر سرِ انجام وظیفه نهاد».
سخنرانی های مرحوم استاد پرورش را هر کس می شنید شیفته او می شد، در زمان رژیم گذشته او پیوسته برای ایراد سخن به شهرهای مختلف ایران دعوت می شد و جمعیت های انبوه به پای سخنرانی او می نشستند، در سخنوری بسیار متبحر بود و چون یک فرهنگی ادیب، مسلط به تفسیر قرآن و نهج البلاغه و آشنایی عمیقی با روایات اهل بیت (ع) و معارف اسلامی داشت، سخنرانی هایش بسیار پربار و قابل استفاده بود، بطوری که بخشی از همین سخنرانی ها از نوارها پیاده شده و توسط فضلای حوزه علمیه تنظیم و برای استفاده جویندگان معرفت به صورت کتاب منتشر شده است.
عناوین کتابهای استاد پرورش
برخی از عناوین کتابهای ایشان که از همین رهگذر چاپ و انتشار یافته عبارتند از: راهیابی به ملکوت قرآن، جلوه هایی از عاشورا، در انتظار ظهور، نگرشی به نظام خانواده در اسلام، نبرد نور و نار (در شرح مبارزات پیامبر اکرم (ص) با مشرکین تا هجرت)، مردان آنجلس (در تفسیر سورة کهف)، قرآن و خطوط انفاق، ما و قرآن (در شناخت قرآن)، مستشرقین (در موضوع دیدگاههای خاورشناسان دربارة اسلامی)، جاهلیت پدیده ای بی مرز، پیامبر در مکه، علی در مدینه، علی و فاطمه، شناخت انسان، ما و پیامبر، اخلاق تشکیلاتی، فرصت هایی برای خودسازی و آموزه هایی از قرآن.
همچنین مجموعه اسناد ساواک در شرح فعالیتها و مبارزات استاد پرورش با رژیم ستم شاهی در یک کتاب مستقل ۳۰۰ صفحه ای توسط انتشارات مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات در پائیز ۱۳۹۴ منتشر شده است که بسیار خواندنی و بیانگر آن است که تمام فعالیتهای ایشان در مدارس، مساجد، انجمن ها، اجتماعات و سخنرانی ها و مسافرت ها پیوسته تحت نظر و اشراف ساواک بوده و بارها، احضار، دستگیر و زندانی شده است، اما استقامت وی در مبارزه بسیار جدی بوده و هیچگاه عرصة مبارزه را رها نکرده است.
استاد پرورش یک انسانی جامع الاطراف بود، بدین معنا که صرفاً عالم نبود، صرفاً ادیب نبود، صرفاً پیشتاز در مبارزات انقلابی نبود، صرفاً یک سخنران برجسته و متبحر نبود، او یک عارف سالک هم بود بطوری که همة این اوصاف حمیده در بحث عرفانی او رنگ می باخت.
برای بنده که تقریباً از سن ۱۳ سالگی و قبل از انقلاب به جلسات تفسیر قرآن ایشان راه یافتم و تا آخر عمر همیشه عاشقانه شیفته کلام و معارف الهی و قرآنی شان بودم، بیشترین جلوه گری را مباحث عرفانی و حالات روحی و معنوی عارفانه ایشان داشته است که وصف و بیان آن مشکل است.
ساده زیستی و زندگی زاهدانه استاد پرورش
امّا ساده زیستی ایشان در عین حال که مدتها مسئولیتهای مهم دولتی و حکومتی مانند وزارت آموزش و پرورش و یا نمایندگی مجلس و نائب رئیسی مجلس شورای اسلامی و یا دیگر مسئولیتها را داشتند، واقعاً درس آموز است.
در دهة شصت که کشور درگیر جنگ شده بود و بسیاری از ارزاق مردم به صورت سهمیه ای و کوپنی توزیع می شد، یک روز صبح در منزل مرحوم استاد پرورش مهمانشان بودم که دیدم ایشان یک سینی نان و چایی آورد و از نبودن پنیر عذرخواهی کرد و گفت: ببخشید کوپن پنیرمان تمام شده است!
در آن زمان سلوک مرحوم شهید رجایی و بسیاری دیگر از دولتمردان، وضع زندگی شان چنین بود و با عموم مردم هیچ تفاوتی نداشتند و مردم می دیدند که مسئولانشان هم مانند آنها زندگی می کنند و مثل آنها مایحتاجشان از کوپن تأمین می شود و هیچ فرقی با هم ندارند، به عدالت در نظام اسلامی عملاً ایمان می آوردند و برای دوام و بقاء نظام اسلامی هم از جان خود مایه می گذاشتند.
استاد پرورش، چندین دوره نماینده مجلس بودند امّا هیچگاه از حقوق نمایندگی مجلس استفاده نکردند و خود را یک معلم می دانستند و به همان حقوقی که از بابت معلمی و آموزش و پرورش می گرفتند اکتفا می کردند و در طول نمایندگی هیچ ماشینی هم از مجلس نگرفتند و از هیچ امتیاز خاصی برخوردار نبودند.
استاد پرورش چند سالی رئیس گروه فرهنگی کشورهای عضو اکو بودند که حقوقشان ماهی چند هزار دلار بود ولی حتی یک دلارش را هم مصرف نکردند و دستور دادند بخشی را به کمیته امداد امام و بخشی را به مجمع جهانی اهل بیت (ع) واریز کردند.
اگر کسی زندگانی دنیا را موقتی و کوتاه و طبق تعبیر قرآن کریم بازیچه و سرگرمی بداند و آخرت را حیات اصلی و ابدی اش حساب کند، قطعاً سلوکش در زندگی زاهدانه خواهد بود و به بیت المال تعرض نمی کند.
نکته ای که امروز بسیاری از مردم را ناراضی و دلسرد کرده است، فاصله های طبقاتی وحشتناک و سوء استفاده های کلان و میلیون و میلیارد دلاری از بیت المال است که به عناوین مختلف اتفاق می افتد و این افراد پست ولو ظاهری آراسته داشته باشند نمی دانند که با این ثروت اندوزی بناحق و دست اندازی به حقوق مردم پای روی خون شهدا می گذارند و جهنم ابدی را برای خود می خرند، گیرم که اینجا با لطایف الحیل از مؤاخذه عبور کنند، پیشگاه الهی را چه می کنند؟! آیا به جهنم و عذاب الهی و اخروی می ارزد؟! آیا اینکار آنها خسران مبین نیست؟ آنها فکر می کنند سود کرده اند و لیکن خسارتبارترین کار را برای خود، مردم، کشور و نظام و انقلاب انجام داده اند و خیانت به خون شهدا و مردمی که با تمامی رنجها بخاطر اسلام، پای نظام ایستادند، قابل بخشش نیست.
زندگی مسئولانی مانند چمران ها، رجایی ها و پرورش ها باید برای مسئولان کشور در همة دورانها الگو و اسوه باشد و علت اینکه ما هر سال یاد و خاطره مرحوم استاد پرورش را گرامی می داریم، در حقیقت پاسداشت ارزشهای واقعی انقلاب است که امیدواریم به ثمرة خون شهیدان پابرجا بماند و صالحان این امت همیشه بر مصدر امور قرار گیرند.
یکی دیگر از ابعاد وجودی شخصیت استاد پرورش، تربیت نسلی از جوانان مهذب و پاکباخته برای انقلاب بود که بسیاری از آنها به صفوف رزمندگان اسلامی پیوستند و به فیض شهادت نائل گشتند، چهره های درخشانی چون شهید جلال افشار که در وصیتنامه اش نوشت: استادم پرورش! شما با اخلاص تان مرا سوزاندید!»
نظر شما