حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) حلقه اتصال شیعیان در شهرهای مختلف بودند

سنت عرضه دین ویژگی حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) است
حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) حلقه اتصال شیعیان در شهرهای مختلف بودند

حجت الاسلام رادمرد با اشاره به اینکه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) حلقه اتصال شیعیان در شهرهای مختلف بودند گفت: سنت عرضه دین ویژگی حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) است.

به گزارش خبرگزاری شبستان از البرز به نقل از روابط روابط عمومی ماهدشت نماز، حجت الاسلام علی رادمرد در خطبه های نماز عبادی سیاسی ظهر جمعه 28 مهر گفت: به تصریح امام‌هادی (علیه السلام) زیارت مرقد حضرت عبدالعظیم، به‌مثابه زیارت مرقد مطهر حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) در کربلا است: «لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظیم عِندَکمُ لَکُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ» . علت برابری زیارت ایشان با زیارت امام حسین علیه السلام از نکات مهم و قابل تأملی است که فهم آن مفتاح افق‌های معرفتی خواهد بود.

خطیب نماز جمعه ماهدشت افزود: شاید یک حکمت این برابری این باشد که حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) حلقه اتصال شیعیان در شهرهای مختلف بودند و می‌توان از ایشان به‌عنوان سفیر دوّار و سیار ائمه (علیهم السلام) یاد کرد. ایشان ازجمله محدثین و علمای برجسته شیعه است که به‌دلیل سه نوع جهاد، به این افتخار نائل شده است. یکی مجاهدت‌های علمی و تلاش برای رساندن معارف اهل بیت(ع) به شیعیان؛ دوم مواسات و تلاش در خدمت‌رسانی به نیازمندان، جهاد سوم حضرت عبدالعظیم علیه السلام نیز، جهاد و مبارزه حادّ سیاسی در جهت تحقق هدف انسان 250 ساله- یعنی تشکیل حکومت الهی اهل بیت علیهم السلام- است.

در ادامه این خطبه آمده است: یکی از ویژگی‌ها و سیره‌های مشهور حضرت عبدالعظیم الحسنی(علیه‌السلام)، سنت عرضه دین است. هرچند این سنت، از سنن متعارف شیعیان عصر ائمه اطهار(علیهم‌السلام) بوده است و روایات، افراد متعددی از اصحاب ائمه(علیهم‌السلام) را نام می‌برد که به محضر امام زمان خود، اعتقادات خویش را عرضه نموده‌اند؛ اما در بین این اصحاب، چهره تابناک حضرت سید الکریم از همه درخشنده‌تر است. در حقیقت حدیث عرضه دین؛ سند بصیرت و ولایت‌مداری حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) است. در عرضه دین، فرایندی شکل می‌گیرد: اولا، بازخوانی و تصحیح باورهای فرد و جامعه؛ و ثانیا، تنظیم و تطبیق رفتارها با آن باورها ، بنابراین عرضه دین، یعنی صیانت از باورهای ارزشی فرد و جامعه و روشی اطمینان‌بخش برای تثبیت اعتقادات و باورها در کوران حوادث و فتنه‌های گوناگون است .

نکته در خصوص حضرت معصومه (س) : زیارت‌نامه حضرت معصومه علیهاالسلام، معرفت‌نامه آن حضرت است. مثلا یک مقام مهم برای حضرت، مقام شفاعت است: «یا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ» که امام صادق علیه السلام درباره سعه شفاعت آن حضرت فرمودند: «تُدْخَلُ‌ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی‌ الْجَنَّهَ بِأَجْمَعِهِمْ» یک مقام دیگر حضرت، مقام موهبت بهشت برای زیارت ایشان است. عظمت زیارت آن حضرت تا آنجا است که حضرت رضا علیه السلام ضمن تأکید بر این نکته که «مَن زارَها بِقُمَّ کَمَن زَارَنی» خطاب به یکی از شیعیان اهل قم فرمودند: «یَا سَعْدُ! عِنْدَکُمْ لَنَا قَبْرُ! قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَبْرُ فَاطِمَةَ بِنْتِ موسی علیه السَّلَامُ؟ قَالَ: نَعَمْ! مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ»

اما در یکی از فرازهای این زیارت می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْاَلُکَ اَنْ تَخْتِمَ لی بِالسَّعادَةِ»؛ بسیار خوب است این دعا را فرا بگیریم و در قنوت‌های نمازمان بخوانیم، در سجده‌های آخر نماز هم بخوانیم؛ چون پیامبر(ص) فرمودند: «مؤمن حقیقی همیشه نگران سوء عاقبت است»(لَا یَزَالُ الْمُؤْمِنُ خَائِفاً مِنْ سُوءِ الْعَاقِبَهِ). پس این دعا، دعای بسیار مهمی است. موضوع عاقبت انسان بسیار مهم است، در روایت است اگر دیدید یک کسی آدم خوبی است، حکم نکنید که خوب هم از دنیا می‌رود و اگر هم دیدید آدم بدی است، قضاوت نکنید که بد هم از دنیا می‌رود، «کَمْ مِنْ سَعِیدٍ خُتِمَ لَهُ بالشَّقَاوَةِ»، چه بسا آدم‌هایی که خوب بودند، به ظاهر سعادتمند بودند اما آخر کار لغزیدند و شقاوتمند شدند، «کَمْ مِنْ شَقِیٍّ»؛ چه بسا آدم‌هایی که به ظاهر بد و شقاوتمند بودند «خُتِمَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ»؛ اما آخر کار آنها، به سعادت تمام شده است. زندگی افرادی مانند «برصیصای عابد»، «بلعم باعورا» و از همه مهم‌تر «زبیر» بسیار عبرت‌انگیز است. زبیری که پای وصیت نامه حضرت زهرا علیهاالسلام امضا کرد، در تشییع جنازه حضرت زهرا علیهاالسلام حضور داشت، در جنگ‌های پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شرکت داشت، جزو شورای شش نفره بود و به نفع امیر مؤمنان علیه السلام کنار رفت، اما در جَمَل آن طور مقابل علیه السلام صف‌آرایی کند! «اسامة بن زید»ی که پیامبر(ص) بسیار دوستش داشت، در جَمَل از امیر مؤمنان علیه السلام جدا شد. «سعد بن ابی وقاصی» که برای اسلام بسیار شمشیر زده بود، در جمل خدمت امیر مؤمنان علیه السلام آمد و ادامه جنگ عذرخواهی کرد. این است که می‌فرمایند: «کَمْ مِنْ شَقِیٍّ خُتِمَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ»؛ چه بسا انسان‌های شقاوتمند که عاقبت به خیر شدند.

کد خبر 1729578

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha