خبرگزاری شبستان: امروز یکشنبه 26 شهریور ماه آخرین گروه منافقین از پادگان اشرف خارج شدند تا بعد از 27 سال وعده الهی محقق شود. یکی از پلید ترین پدیده های شوم عنصر منافق در هر سیستم و گروه است شاید به اسلام هیچ چیز به اندازه این موضوع ضربه نزد. دشمنان حقیقی اسلام همچون یهود و نصارا مردانه رو در رو به جنگ با سپاه اسلام می آمدند ولی انسان تکلیفش با فرد منافق مشخص نیست زیرا در لباس دوست می آید و بیشترین صدمات به پیکره نظام وارد می کند.
خدا در قرآن چندین بار این افراد کور دل را سرزنش می کند و به تمسخر می گوید: (بَشِّرِ الْمُنَافِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا) یعنی بشارت باد عذاب درناک الهی برای منافقان.
نکته جالب توجه در این آیه تمسخر الهی است که عذاب دردناک خود را به منافقین بشارت می دهد مثل اینکه به کسی بگوییم: مرگت گوارای وجودت باشد! از دیگر نشانه های منافقان تغییر مداوم موضعشان است یعنی یک لحظه ایمان دارند ولی دوباره کافر می شوند و دایم در حال تغییر نظر و عقیده شان هستند.
خداوند در آیه 137 سوره مبارکه نساء می فرماید:( إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ ثُمَّ کَفَرُواْ ثُمَّ آمَنُواْ ثُمَّ کَفَرُواْ ثُمَّ ازْدَادُواْ کُفْرًا لَّمْ یَکُنِ اللّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلاَ لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلًا) آنان که نخست ایمان می آورند سپس کافر می شوند و باز ایمان می آورند و دوباره کفر می ورزند و بر کفرشان می افزایند، خداوند انان را نخواهد بخشید و راه هدایت بر آنان نیست.
خداوند در سوره مبارکه بقره در آیه 14 و 15 می فرماید: (وَإِذَا لَقُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَکْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ و اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ)
این افراد زمانی که به اهل ایمان می رسند می گویند ما ایمان آورده ایم و چون با شیاطین خود خلوت می کنند می گویند ما با شما هستیم و فقط مومنان را مسخره کرده ایم. حال آنکه خدا می گوید: ما آنان را مسخره می کنیم و مهلتشان می دهیم تا در سرکشی خود حیران باقی بمانند.
شکی نیست که منافقان از نظر دینی و اخلاقی اهمیتی برای خشنودی مسلمانان قائل نبودند، بلکه می خواستند از این راه کدورت های قلبی آنان را بشویند تا در آینده از عکس العمل های آنان در امان بمانند.
یکی از منافقان به دروغ سخنی گفت و سپس آنرا تکذیب کرد. زمانی که آیات سوره منافقون نازل گشت و دروغ او ظاهر شد. بعضی به او گفتند خدمت پیامبر برو تا برای تو استغفار کند. او سرش را تکان داده و سخنان ناروایی گفت. آیه 5 سوره منافقون به این مطلب اشاره دارد. هنگامی که به آنها گفته شود، بیائید تا رسول خدا برای شما استغفار کند. سرهای خود را (از روی استهزاء و تکبّر و غرور) تکان می دهند و آنها را می بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبّر می ورزند. در آیه بعد خداوند برای رفع هرگونه ابهام در این زمینه می افزاید، به فرض که آنها نزد تو بیایند و برای آنها استغفار کنی، اصلاً زمینه آمرزش در آنها وجود ندارد. بنابراین برای آنها تفاوت نمی کند، خواه استغفار کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنها را نمی بخشد، خداوند قوم فاسق را هدایت نمی کند.
استغفار پیامبر تنها در صورتی اثر می گذارد که زمینه مساعد و قابلیت لازم، فراهم شود. اگر به راستی آنها توبه کنند و سر تسلیم در مقابل حق فرود آورند، استغفار پیامبر و شفاعت او مسلّماً مؤثر است در غیر این صورت کمترین اثری نخواهد بخشید. در آیه 80 سوره توبه خداوند تأکید بیشتری روی مجازات منافقان نموده و خطاب به پیامبر می فرماید: چه برای آنها (منافقان) استغفار کنی و چه نکنی، حتی اگر هفتاد بار برای آنها از خداوند طلب آمرزش نمایی، هرگز خداوند آنها را نخواهد بخشید چرا که آنها خدا و پیامبرش را انکار کردند و راه کفر پیش گرفتند. خداوند افراد فاسق و منافق را هدایت نمی کند.
پس از آن که منافقان با تخلف صریح، از شرکت در میدان جهاد، پرده ها را دریدند و کارشان برملا شد، خداوند به پیامبرش دستور می دهد روش صریحتر و محکمتری در برابر آنها اتخاذ کند تا برای همیشه فکر نفاق و منافق گری از مغزهای دیگران برچیده شود لذا می فرماید: بر هیچ یک از آنها (منافقان) که از دنیا می روند نماز مگذار! وَلا تُصَلِّ عَلی اَحدٍ منهُم ماتَ اَبَدا؛ و هیچ گاه در کنار قبر او برای طلب آمرزش و استغفار نایست. (و لاتقم علی قبره) در حقیقت این یک نوع مبارزه منفی و در عین حال مؤثر در برابر گروه منافقان است و مسلمانان امروز هم باید از روشهای مشابه با آن استفاده کنند. در پایان آیه خداوند بار دیگر دلیل این دستور را روشن می سازد و می فرماید: این حکم بخاطر آنست که آنها به خدا و پیامبرش کافر شدند و در حالی که فاسق و مخالف فرمان خدا بودند، از دنیا رفتند.
سرانجام خداوند در آیه 73 سوره توبه دستور به شدّت عمل در برابر کفار و منافقین داده و خطاب به پیامبر می فرماید: یا ایّها النّبی جاهد الکفّار و المنافقین و اغلظ علیهم و مأویهم جهنّم و بئس المصیر یعنی: ای پیامبر با کافران و منافقان جهاد کن و در برابر آنها روش سخت و خشنی در پیش گیر. (این مجازات آنها در دنیاست و در آخرت)، جایگاهشان دوزخ است که بدترین سرنوشت و جایگاه است. البته این خطاب در آیه 9 سوره تحریم نیز آمده است.
باید توجه داشت که طرز جهاد در برابر کفار، جهاد همه جانبه و مخصوصاً جهاد مسلحانه است ولی در مورد منافقان جهاد مسلحانه منظور نیست و اشکال دیگر مبارزه مانند مذمت، توبیخ، تهدید، رسوا ساختن و منزوی کردن آنها است و شاید جمله: «و اغلظ علیهم» اشاره به همین معنی باشد. البته بعد از پیامبر، حضرت علی (ع) با منافقان مسلّح، به نبرد پرداخت.
خداوند در آیات متعددی از قرآن کریم به توصیف عاقبت کار منافقین و نتایج اعمال آنها پرداخته است و این در خور تأمل است که نتیجه این گروه و سرنوشت آنها در این دنیا و آن دنیا چگونه است. در آیه 16 سوره بقره، خداوند سرنوشت نهایی منافقان که بسیار غم انگیز، شوم و تاریک است را چنین ترسیم می کند. آنها کسانی هستند که در تجارتخانه این جهان ، هدایت را با گمراهی معاوضه کرده اند، پس تجارت آنها سودی نداشته است (بلکه سرمایه وجود را نیز از کف داده اند) و آنها هرگز روی هدایت را ندیده اند. اولئک الّذینَ اشَتَروا الضَّلالَةَ بِالهُدی فَما ربحت تِجارتُهُم و ما کانوا مُهتَدین و در جای دیگر می فرماید: آنها که ایمان آوردند، سپس کافر شدند، باز ایمان آوردند و بار دیگر راه کفر در پیش گرفتند و سپس بر کفر خود افزودند، (منافقان) هرگز خداوند آنها را نمی آمرزد و به راه راست هدایت نمی کند. إنّ الّذینَ امَنوا ثُمَّ کَفَروا ثُمَّ امَنوا ثُمَّ کَفَروا ثُمَّ ازدادُوا کُفراً لَم یَکُنِ اللّهِ لِیَغفِرَ لَهُم وَلا لِیَهدیهِم سَبیلا.
خداوند در جای دیگر درباره منافقان می فرماید: حَبِطَت اَعمالُهُم فَأصبَحوا خاسِرین؛ همه اعمال نیک آنها بر باد رفت و زیانکار شدند.
و در آیه 23 سوره محمد سرنوشت نهایی منافقان بهانه جو اینطور وصف شده است. آنها کسانی هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته پس گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور نموده است. اولئک الّذین لعنهم اللّه فأصمّهم و اعمی ابصارهم و نیز کسانی که بعد از روشن شدن حق، بازگشتند و پشت کردن، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنها را به آرزوهای دور و دراز فریفته است.
اِنّ الَّذینَ ارتَدّوا عَلی أدبارِهِم مِن بَعد ماتَبَیَّنَ لَهُم الهُدی الشّیطانُ سَوَّل لَهُم و أملی لَهُم
آیه 19 سوره مجادله سرنوشت نهایی منافقان تیره دل را چنین بیان می کند: شیطان بر آن ها مسلّط شده است و یاد خدا را از خاطر آنها برده است. آن ها حزب شیطانند و بدانید حزب شیطان زیان کارانند. اِستَحوَذَ عَلَیهم الشیطان فَأنساهُم ذِکرَ اللّهِ، اولئک حِزبُ الشّیطانِ، اَلا اِنَّ حِزب الشیطانِ هُمُ الخاسِرون. آیه بعد، سرنوشت حتمی منافقان را شکست و نابودی بیان می کند. نخست می فرماید: کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می کنند آنها در زمره ذلیل ترین افرادند؛ اِنّ الّذین یُحادّونَ اللّهَ وَ رسُولَهُ اولئکَ فِی الأذَلّین. منافقان امروز باید از سرنوشت تاریخی منافقان دیروز پند گیرند و دست از اعمال خود بردارند. خداوند این هشدار را به منافقان دیروز می دهد، آینه تاریخ را پیش روی آنها می گذارد و با مقایسه زندگی آنان با منافقان و گردنکشان پیشین، عبرت انگیزترین درسها را به آن ها می دهد و می فرماید: شما همانند منافقان پیشین هستید. همانها که از نظر نیرو از شما قوی تر و از نظر اموال و فرزندان از شما افزونتر بودند. آنها از نصیب و بهره خود در دنیا، در طریق شهوات و آلودگی و گناه و فساد و تبهکاری، بهره گرفتند. شما منافقان این امت نیز از نصیب و بهره خود، همان گونه که منافقان پیشین بهره گرفته بودند، بهره برداری کردید. شما در کفر و نفاق و استهزاء مؤمنان فرو رفتید، همان گونه که آنها در این امور فرو رفتند. آنها کسانی هستند که همه اعمالشان در دنیا و آخرت برباد رفته و می رود و هیچ نتیجه مثبتی از آن عائدشان نمی گردد. آنها زیانکاران حقیقی و خسران یافتگان واقعی هستند.
در اینجا ممکن است، سؤالی برای ما مسلمانان مطرح شود که اگر منافقان به راستی این همه از رحمت خدا دورند، پس چرا خداوند به آن ها، این همه محبت کرده و این همه مال و فرزند (نیروی اقتصادی و انسانی) در اختیار آنها گذارده است. آیه 85 سوره توبه روی سخن رابه پیامبر کرده و پاسخ این سؤال را چنین می دهد. اموال و فرزندانشان هیچ گاه نباید مایه اعجاب تو شود، خداوند می خواهد آنان را بوسیله اینها در دنیا مجازات کند و با حال کفر جان دهند. این آیه اشاره به این واقعیت می کند که امکانات اقتصادی و نیروهای انسانی در دست افراد ناصالح نه تنها سعادت آفرین نیست بلکه غالباً مایه دردسر و بلا و بدبختی است. این مفهوم در آیه 73 سوره احزاب نیز مورد توجّه قرار گرفته است. خداوند در بیان علّت عرضه امانت بزرگ الهی می فرماید: هدف این بوده که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و کیفر دهد (لِیُعَذِّبَ اللّهُ المنافقینَ وَ المنافِقات و المُشرِکینَ و المُشرِکات). خداوند در این آیه منافقان را بر مشرکان مقدم داشته است و زنان منافق را در کنار مردان منافق قرار داده است.
از آن جا که غالباً منافقان به اموال و فرزندان خود برای حل مشکلات تکیه می کنند. قرآن می فرماید: هرگز اموال و اولادشان، آنها را از عذاب الهی حفظ نمی کند. آنها اهل آتشند و جاودانه در آن می مانند.
پایان پیام/
نظر شما