از این انگور شراب نگیرید!

به گزارش خبرکزاری شبستان، روزنامه کیهان در یادداشت امروز 18 شهریور با عنوان از این انگور شراب نگیرید! به قلم حسین شریعتمداری به بررسی سیر تاریخ سیاسی افراد مختلف در ترکیه پرداخته اسا که به شرح زیر است:
در نیمه دوم دهه 60- سال 1987 میلادی- وقتی نجم الدین اربکان، سیاستمدار اسلامگرای ترکیه با شعار رهایی کشورش از سلطه آمریکا، «حزب رفاه» را تاسیس کرد، کمتر کسی احتمال می داد که این حزب با رویکرد گسترده مردم مسلمان ترکیه روبرو شود و 9 سال بعد - 1996- آقای نجم الدین اربکان، دبیر کل حزب رفاه پیروز انتخابات باشد و بعد از چند دهه برکرسی نخست وزیری ترکیه لائیک بنشیند. حاکمیت نجم الدین اربکان فقط یکسال دوام آورد و این نخست وزیر قانونی تنها به جرم اسلامگرایی! با دخالت ژنرال های ترک برکنار شده و دولتش سقوط کرد. ژنرال ها اعلام می کردند که به توصیه اکید آتاتورک عمل کرده اند که در سال پایانی عمر خود خطاب به فرماندهان ارتش گفته بود «هرگاه اوضاع کشور را آشفته دیدید و ارکان آن را فاسد تشخیص دادید، بدون کمترین تردید، زمام امور را به دست بگیرید- MARSHAL LAW- تا پس از بازگشت اوضاع به حالت عادی یک دولت غیرنظامی همسو برسر کار آمده و ارتش از حکومت کناره گیری کند».
این توضیح در حالی بود که مردم ترکیه با رویکرد به حزب اسلامگرای رفاه و رهبر آن، نجم الدین اربکان به جدایی از آتاتورک رأی داده و ناخشنودی خود از چند دهه حاکمیت سکولاریسم بر این کشور مسلمان را اعلام کرده بودند. چند سال بعد - مارس 2003/اسفند 1381- وقتی بار دیگر به آرای مردم ترکیه مراجعه شد آقای رجب طیب اردوغان رهبر حزب اسلامگرای عدالت و توسعه به نخست وزیری رسید. در همان روزها، مرکز استراتژیک «آمریکن اینترپرایز» طی گزارشی با ابراز نگرانی از موج اسلامگرایی در ترکیه، برخی از سیاستمداران آمریکایی را ملامت کرد که برکناری نجم الدین اربکان را پایان اسلامگرایی در این کشور تلقی کرده بودند.
بعد از پیروزی عبدالله گل - رئیس جمهور- و طیب اردوغان - نخست وزیر- روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف نوشت در پیروزی این دو اسلامگرای نزدیک به اخوان المسلمین، روسری همسرانشان نقش فراوانی داشته است و توضیح داد که روسری خانم های رئیس جمهور و نخست وزیر ترکیه، مفهومی فراتر از حجاب اسلامی رایج در میان زنان و دختران مسلمان دارد و از پیوند آنان با انقلاب اسلامی ایران خبر می دهد.
درباره نگاه مردم مسلمان ترکیه به آقای اردوغان و چرایی رویکرد آنان به ایشان، اشاره به این نکات در کارنامه سیاسی اردوغان نمی تواند بی تاثیر ارزیابی شود.
آقای اردوغان دانش آموخته مدرسه مذهبی امام خطیب و سپس دانشکده علوم اقتصادی و اداری دانشگاه مرمره بود. ایشان بعد از فارغ التحصیلی در اداره حمل و نقل شهر اسلامبول استخدام شد و در سال 1980 به علت اصرار بر انجام تکالیف دینی از ادامه کار بازماند! در سال 1991 به عنوان عضو حزب رفاه و با تاکید بر آموزه های اسلامی در تبلیغات انتخاباتی از اسلامبول وارد مجلس ترکیه شد.
در سال 1989 که با شکایت شهرداری به دادگاه احضار شده بود، قاضی دادگاه را به علت شرابخواری فاقد صلاحیت دانست و این اقدام وی بازداشت یک هفته ای او در زندان بایرام پاشا را در پی داشت.
آقای اردوغان در سال 1998 پس از قرائت یک شعر اسلامی به جرم نادیده گرفتن قوانین و مقررات حکومت لائیک ترکیه، به 10 ماه حبس محکوم شد و...
انتخاب اردوغان به نخست وزیری ترکیه با استقبال گسترده مردم مسلمان این کشور که چند دهه تحت فشار حکومت لائیک ناچار به ترک بسیاری از تکالیف و آداب اسلامی خود شده بودند، روبرو شد. اردوغان اگرچه رابطه سیاسی و اقتصادی ترکیه با اسرائیل را قطع نکرد و ادامه این رابطه اعتراض مردم مسلمان ترکیه را در پی داشت ولی با ارسال کشتی کمک های انسان دوستانه «مرمره» برای مردم به محاصره درآمده غزه که با حمله کماندوهای اسرائیلی و شهادت تعدادی از سرنشینان ترک این کشتی همراه بود، رضایت نسبی مردم را به دست آورد و پس از آن مشاجره لفظی شدید وی با شیمون پرز رئیس جمهور رژیم جعلی اسرائیل، بر محبوبیت وی افزود. این محبوبیت اما، به درازا نکشید و همکاری آشکار اردوغان با آمریکا، اسرائیل، عربستان و قطر برای مقابله با دولت سوریه که یکی از حلقه های اصلی مقاومت در منطقه بود، محبوبیت به تدریج کسب شده اردوغان طی دو دهه گذشته را، با تندبادی ویرانگر روبرو کرد و بسیاری از رشته های نخست وزیر اسلامگرای ترکیه را پنبه کرد. تا آنجا که دیروز، «عبداللطیف شنر» معاون سابق وی- به گفته خود- ملاحظات جاری را نادیده گرفت و زبان به نصیحت همراه با ملامت اردوغان گشود و در مصاحبه با روزنامه «وطن» چاپ ترکیه گفت «بحران سوریه زمینه ساز سقوط اردوغان است» و با اشاره به نشانه های این سقوط نتیجه گرفت که «دشمنی اردوغان و داود اوغلو با دولت سوریه برای مردم ترکیه قابل توضیح نیست و من هیچ تردیدی ندارم که مقابله با سوریه ایستگاه آخر اردوغان است و نخست وزیر کشورمان همراه با رجال سیاسی متنفذ خود مجبور است در این ایستگاه با قدرت خداحافظی کند».
توصیه معاون سابق اردوغان اگرچه دلسوزانه و مشفقانه است و می تواند نجات دولت ترکیه را از گردابی که آمریکا و اسرائیل با دلارهای نفتی عربستان و قطر آفریده اند، در پی داشته باشد ولی این توصیه دیرهنگام به نظر می رسد، چرا که شواهد و قرائن موجود از بحران سخت و شکننده ای حکایت می کند که امروزه دولت اردوغان به علت همراهی با آمریکا، اسرائیل، عربستان و قطر برای مقابله با دولت سوریه، یعنی یکی از محورهای اصلی مقاومت منطقه با آن روبرو است. نمایندگان پارلمان در مصاحبه با رسانه ها از اردوغان می پرسند؛ اگر پایگاه های نظامی ترکیه را
برای آموزش تروریست ها در اختیار کارشناسان اسرائیلی و آمریکایی قرار نداده ای چرا درخواست نمایندگان مردم برای بازدید از این پایگاه ها را نمی پذیری؟! و بسیاری از شخصیت های سیاسی و مذهبی و حتی کسانی که فاقد گرایش های دینی بوده و تنها به استقلال کشورشان می اندیشند، همکاری ترکیه با اسرائیل و آمریکا و عربستان و قطر را غیرقابل توجیه و آسیب جدی و جبران ناپذیر به جایگاه ترکیه در منطقه ارزیابی می کنند.
دیروز سایت مؤسسه استراتژیک «بروکینز»- که نقش برجسته ای در سیاست خارجی آمریکا دارد- گزارشی را منتشر کرد که چند هفته قبل درباره بحران سوریه و چگونگی برخورد با آن به سنای آمریکا ارائه کرده بود. در این گزارش «مارتین ایندیک» پنهان نمی کند که اصلی ترین هدفی که آمریکا در بحران سوریه دنبال می کند، تضمین موجودیت به خطر افتاده اسرائیل است و با اشاره به این که کشورهای عربستان و قطر فاقد مرز مشترک با سوریه هستند، از ترکیه به عنوان کشوری یاد می کند که توانسته است این نیاز ضروری را برای مخالفان دولت سوریه تامین کند. «ایندیک» پیش از این نیز، آرزوی ترکیه برای پیوستن به اتحادیه اروپا را، انگیزه ای برای وارد کردن دولت اردوغان به حلقه کشورهای درگیر با سوریه دانسته بود!
گفتنی است دولت آقای اردوغان در این ماجرا با یک تناقض غیرقابل توجیه روبروست. چرا که ادعای دموکراسی خواهی برای مردم سوریه نمی تواند در ائتلاف با عربستان و قطر و حمایت آشکار و بی پرده آمریکا و اسرائیل از این ائتلاف همخوانی داشته باشد. به بیان دیگر کدام ذهن کودنی ادعای دموکراسی خواهی عربستان را می پذیرد؟! کشوری که به قول هانتینگتون در اجلاس 2005 نیکوزیا، مرتجع ترین کشور منطقه است و نظام حکومتی آن به ماقبل تاریخ تعلق دارد! و یا چه کسی باور می کند که اسرائیل خیرخواه مردم سوریه باشد؟! و...
همین پنج شنبه گذشته، آقای اردوغان که از خیزش های پراکنده اما جدی مردم ترکیه علیه دولت خود به شدت عصبانی بود و در مقابل این پرسش که چرا دولت ترکیه همراه اسرائیل و عربستان وارد جنگ با سوریه است، بی آن که پاسخ روشنی داشته باشد و در حالتی که به گزارش فرانکفورتر آلگماینه، غیرعادی به نظر می رسید، زبان به گلایه از آمریکا گشود و گفت؛ «آمریکا در مقابله با سوریه ما را تنها گذاشته است».
شواهد یاد شده و بسیاری از شواهد و قرائن دیگر تردیدی باقی نمی گذارند که «ترکیه» به نیابت از آمریکا و اسرائیل و با دلارهای آل سعود و قطر به یک جنگ نیابتی علیه سوریه کشانده شده است. جنگی که از هم اکنون می توان پایان آن را که با هزینه سنگین دولت اردوغان - و به قول معاون سابق وی سقوط وی و حزبش- همراه خواهد بود، پیش بینی کرد. این پایان نه فقط برای مردم مسلمان ترکیه، بلکه برای همه ملت های مسلمان از جمله مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران ناگوار است چرا که ترکیه یکی از کشورهای بزرگ اسلامی است و شکل گیری دولت اسلامگرای کنونی، امید و آرزوهای فراوان مردم ترکیه و سایر ملت های مسلمان را در پی داشته است و در این میان برخی از صاحبنظران نیز با ارائه شواهدی درخور تامل و بعضا غیرقابل انکار بر این باورند که آمریکا و اسرائیل با وارد کردن دولت ترکیه به بحران سوریه، یک پروژه دومنظوره را دنبال می کنند. اول؛ بهره گیری از مرزهای مشترک ترکیه برای ارسال اسلحه و اعزام تروریست به سوریه و دوم؛ انتقام از اسلامگرایان حزب رفاه که به حاکمیت چندده ساله لائیک ها در ترکیه پایان داده اند.
گفتنی است مرحوم نجم الدین اربکان، مؤسس حزب رفاه که چندی قبل دار فانی را وداع کرد، با مواضع چند سال اخیر اردوغان به شدت مخالف بود. ایشان در گفت وگو با یکی از دیپلمات های عالی رتبه مسلمان با ابراز نگرانی گفته بود؛ اردوغان در ابتدا مانند یک خوشه انگور، شیرین بود و من نگرانم که دشمنان ترکیه از این انگور، شراب بگیرند!
پایان پیام/