خبرگزاری شبستان: یکی از مسائلی که در حوزه مهدویت مطرح است "وحدت دین" است. آیا در دوران حضرت مهدی ادیان آسمانی وحدت را به دست می آورند و همه مسلمان می شوند؟ آیا اسلام به اجبار به جهانیان عرضه می شود؟ آیا اقلیت دینی وجود خواهد داشت؟ اقلیت دینی چه جایگاهی دارد؟ سوالات فراوانی از این قبیل پیرامون مسئله "وحدت دین" در دوران ظهور حضرت قابل طرح است. در ادامه سعی داریم براساس سیره نبی اکرم به این سوالات پاسخ دهیم. چراکه سیره و روش منجی عالم و امام منتظر قائبم براساس احادیث همان سیره و روش نبی اکرم است. چنانچه در حدیث آمده است:
یکى از دوستان امام صادق(ع) به نام "عبدالله بن عطا" مىگوید:
از امام پرسیدم روش و سیره مهدى(ع) چگونه است؟
امام در پاسخ فرمود: "یصنع ما صنع رسول اللّه(ص) یهدم ماکان قبله کما هدم رسول اللّه(ص) امر الجاهلیّة و یستأنف الاسلام جدیدا؛ همان کارى را که رسول خدا انجام داد، انجام مىدهد؛ برنامههاى (نادرست) پیشین را ویران مىسازد، همانگونه که رسول خدا(ص) اعمال جاهلیّت را ویران ساخت و اسلام را نوسازى مىکند." "کتاب اثبات الهداة".
شکی نیست که اختلافات مذهبى با یک نظام توحیدى در تمام زمینهها، سازگار نیست؛ زیرا همین اختلاف براى برهم زدن هر نوع وحدت کافى است.
بالعکس، یکى از عوامل مهم وحدت، وحدت دین و مذهب است که مىتواند مافوق همه اختلافها باشد و نژادها و زبانها و ملّیّت ها و فرهنگهاى گوناگون را در خود گردآورى و از آنها جامعه واحدى بسازد که همگان در آن همچون برادران و خواهران باشند که: "انّما المؤمنون اخوه"
به همین دلیل، یکى از برنامههاى اساسى آن مصلح و انقلابى بزرگ، توحید صفوف در سایه توحید مذهب است.
ولى نباید تردید به خود راه داد که این توحید ممکن است اجبارى باشد؛ و اگر امکان اجبار در آن بود، منطقى بود اجبارى شود.
مذهب با قلب و روح آدمى سر و کار دارد و مىدانیم قلب و روح از قلمرو زور و اجبار بیرون است؛ و دست کسى به حریم آن دراز نمىشود.
به علاوه، روش و سنّت پیامبر(ص) چنانکه قرآن هم گواهى مىدهد- بر اجبار نبوده که: "لااکراه فى الدّین"
لذا، همواره اسلام، اهل کتاب را به عنوان یک اقلّیّت سالم پذیرفته و از آنها مادام که دست به تحریکاتى نزنند حمایت کرده است.
با توجّه به اینکه در دوران حکومت آن مصلح بزرگ، همه وسایل پیشرفته ارتباط جمعى، در اختیار او و پیروان رشید او است، و با توجّه به اینکه اسلام راستین با حذف پیرایهها کشش و جاذبهاى فوقالعادهاى دارد، به خوبى مىتوان پیشبینى کرد که اسلام با تبلیغ منطقى و پیگیر، از طرف اکثریّت قاطع مردم جهان پذیرفته خواهد شد و وحدت ادیان از طریق اسلام پیشرو، عملى مىشود.
این حقیقت را که از راه دلیل عقلى بالا دریافتیم، در روایات اسلامى نیز به روشنى دیده مىشود.
"مفضّل" در ضمن حدیثى طولانى از امام صادق(ع) چنین نقل مىکند: "... فو اللّه یا مفضّل لیرفع عن الملل و الادیان الاختلاف و یکون الدّین کلّه واحداً کما قال اللّه عزّ و جلّ انَّ الدّین عند الله الاسلام ... "بحار الانوار، ج 53، ص 4."؛ ... به خدا سوگند اى مفضّل اختلاف از میان ادیان برداشته مىشود و همه به صورت یک آئین در مىآید؛ همان گونه که خداوند عزّ و جلّ مىگوید: دین در نزد خدا تنها اسلام است ..."
و به این ترتیب، آئین توحید و اسلام در همه خانهها، در درون زندگى همه انسانها، و در تمام دلها وارد مىشود.
ولى با این همه نمىتوان گفت که اقلّیّت هاى کوچکى از پیروان ادیان آسمانى دیگر مطلقاً وجود نخواهد داشت. چرا که انسان داراى آزادى اراده است و اجبارى در چنین نظام حکومتى در کار نیست و امکان دارد افرادى بر اثر اشتباه یا تعصّب بر عقیده پیشین باقى بمانند، هرچند اکثریّت گرایش به نظام توحیدى اسلام خواهند کرد، و این یک امر طبیعى است.
ولى به هرحال، اگر چنین اقلّیّتى هم وجود داشته باشد، به صورت یک اقلّیّت سالم و با حفظ شرایط "اهل ذمّه" مورد حمایت آن حکومت اسلامى خواهند بود.
پایان پیام/
نظر شما