خبرگزاری شبستان/یزد
خشت خشت شهر یزد با اعتقادات و رسوم پاک مردم این خطه کویری بنا شده است و سنت های مردمان آن را در هر کوی و برزنی هر کجا که خشتی بنا شده باشد را می توان به تماشا نشست.
دوست دوست یکی از رسوم مردم یزد در ماه مبارک رمضان است، رسمی که با دل و جان مردم گره خورده و رنگ خدایی به خود گرفته است، رسمی که خدا را در لحظه لحظه آن می توان به نظاره نشست، سنتی که عشق و ارادت به مولای متقیان در آن موج می زندو یادآور یتیم نوازی علی(ع) است.
بیست و هفتم ماه مبارک رمضان شبی است که ابن ملجم مرادی قصاص شد، در چنین شبی برخی از ساکنین یزد بعد از افطار به در خانه های مردم می روند، در خانه های آنان را می زنند و می گویند دوس دوس دوست علیه،امام اول علیه، میدی یا بریم...
مردمان دارالعباده یزد معتقدند که این رسم به یاد امام علی(ع) است و کمک های آن حضرت به یتیمان کوفه ریشه دارد، برای اینکه نشان داده شود هنوز راه و رسم علی پس از شهادت در جای جای دل مردمان این خطه جای دارد و فراموش نشده است، چرا که شاید دل یتیم و مستحقی، کوچک و بزرگی در این شب شاد گردد.
برخی از مردم اعتقاد دارند این کار باعث برآوردن حوائج و همدردی با یتیمان کوفه و همدلی با مولا علی (ع) است، عده ای ازمردم استان عقیده دارندکه برگزاری این مراسم علاوه بر زنده نگه داشتن یاد و خاطره مولای متقیان حضرت علی(ع) موجب نزدیکی دل ها و ترویج یتیم نوازی و ترحم دیگران در سطح جامعه می شود.
این رسم در میان مردمان یزد آنچنان زنده و جاری است که صاحب خانه ها پیش از مراسم، خود را برای پذیرای آماده می کنند، صاحبخانه ها معمولا بعد از افطار در خانه خود منتظر صدای در می نشینند.
هرکس در این رسم چیزی می دهد برخی تنقلات، برخی پول، گندم، برنج و .... بعد از اینکه بچه ها از صاحب خانه هدیه ای می گیرند، می گویند: این خونه شربت و قنده، امام حسین درشو نبنده....و به همین شکل تا پاسی از شب این مراسم را ادامه می دهند و از خانه ای به خانه دیگر می روند.
شاید در قدیم این رسم بهانه ای بود برای ندارها که به در خانه داراها بروند و درخواست کمکی کنند، اما امروزه این رسم آنچنان با اعتقادات مردم پیوند خورده که فرقی نمی کند از چه قشر و چه طبقه ای باشی، همه در این رسم شرکت می کنند و معتقدند این کار باعث برآوردن حوائج و همدردی با یتیمان کوفه و همدلی با مولا علی (ع)و موجب نزدیکی دلها است.
برخی از مردم هم چیزهایی که صاحبخانه به آنها می دهد را به عنوان تبرک به مال خود اضافه و در طول سال از برکت آن برای زندگی استفاده می کنند.
صدیقه رمضانخانی یک پژوهشگر میراث فرهنگی در یزد نیز در خصوص اجرای این رسم در قدیم نیز می گوید؛ در قدیم 7 نفر حاجتمند گرد هم جمع می شدند و یک نفر سرپرست گروه می شد و همه روی خود را می پوشاندند و بعد از افطار به در 7 خانه که رو به قبله بود می رفتند و با پشت قاشق به پشت در می کوبیدند و از افراد داخل چیزی دریافت کرده و بین خودشان تقسیم می کردند و یا به نیت شفا به مریض می دادند.
پایان پیام/
نظر شما