به گزارش خبرنگار شبستان،حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی رضایی اصفهانی رییس موسسه المهدی و دانشیار جامعة المصطفی در نشست تخصصی بخش دانشگاه بیستمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم با محور تعامل قرآن و علوم انسانی گفت: تاریخچه بحث تعامل قرآن و علوم انسانی بیش از دو دهه نیست که مطرح شده و بعد از فرمایشات مقام معظم رهبری، درخصوص قرار دادن قرآن بعنوان مبانی علوم انسانی در چند سال اخیر این بحث عمیقاً مورد توجه قرار گرفته است.
وی ادامه داد: تعامل قرآن و علوم انسانی از دو جنبه نقش قرآن در علوم انسانی و دیگری نقش علوم انسانی در قرآن قابل بحث است. رییس موسسه المهدی افزود: نقش قرآن در علوم انسانی شامل نوگستری، جهت دهی، نظریه پردازی های علمی، اصلاح علوم، مطرح می شود که نوگستری براساس قرآن، خلق علوم جدیدی را موجب می شود و علامه طباطبایی در کتاب قرآن و اسلام به آن تاکید زیادی دارد و عقیده دارد قرآن می تواند علوم جدیدی را پایه گذاری کند. دانش تفسیر، تجوید، قرائت که به نوعی جزء علوم انسانی هستند در مقابل علوم تجربی به وسیله قرآن به وجود آمده است.
وی تاکید کرد: جهت دهی به مبانی و اهداف نیز یکی دیگر از این رویکردهاست. در حال حاضر علوم از غرب گرفته مبانی انسان شناسی تربیت را براساس سکولار تعریف می کند و ترجمه می شود و اگر بخواهیم علوم تربیتی شرقی و بومی داشته باشیم ناچاریم در مبانی تجدیدنظر کنیم یعنی قرآن هم جسم و هم روح انسان را تربیت می کند و مباحث جدیدی را در فضای جدیدی باز می کند که تربیت روحانی حاصل آن است.
رییس موسسه المهدی گفت: در جهت دهی علوم انسانی و در بحث انسان شناسی و در مباحث جهان شناسی قرآن فقط جهان مادی را نمی بیند و جهان فرشته و اجنه را نیز در نظر دارد و از طرفی قران اصرار دارد که مباحث جهان فرشته و اجنه بر جهان مادی تاثیر می گذارد.
وی گفت: در معرفت شناسی اگر این موضوع مخصوص حس بود معنایی برای آن وجود نداشت، مباحث عقلانی براساس قرآن و معرفت هم حسی و هم عقلی استنباط می شود و هم براساس وحی است.
حجت الاسلام رضایی اصفهانی با اشاره با اینکه براساس قرآن تربیت سه ضعلی است، حس و تجربه، عقل بشر الهام و وحی اضلاع آن هستند خاطرنشان کرد: مبانی انسان شناسی و جهان شناسی و حتی معرفت شناسی در علوم اثر می گذارند و هم از قرآن اثر می گیرد و هم از غیرقرآن.
وی با اشاره به نظریه پردازی های علمی براساس قرآن گفت: قرآن می تواند برای پژوهش های علوم، موضوع سازی کند. درخصوص نقش قرآن در علوم انسانی قرآن می تواند به اصلاح جریان های جاری علم ارایه روش های جدید مثل روش های جدید برای تزکیه که نوعی روش تربیتی است، و در علوم تربیتی موجود نیست را وارد فضای تربیتی کند.
وی با اشاره به نقش علوم انسانی در مورد قرآن اظهار کرد: فهم و تفصیل قرآن با سه رویکرد توضیح آیات، استنباط نظام های علمی از قرآن و تفسیر قرآن با رویکرد علمی، اثبات اعجاز علمی قرآن و نوشتن کتب مرتبط با اعجاز قرآن پیدایش تفصیل های تخصصی میان رشته ای، پیدایش روش تفسیر علمی به ویژه در حوزه آیات علوم انسانی و ارایه روشهای جدید تعلیم و تعلم از جمله آنهاست.
وی با اشاره به روش شناسی در بحث تعامل قرآن و علوم انسانی نیز اظهار کرد: مبانی و قواعد و روشهای تفسیر قرآن گونه های تفسیر علمی، اسلوب های تفسیر که باید به تفسیر ترتیبی و موضوعی آن توجه کنیم.
حجت الاسلام رضایی اصفهانی در ادامه با اشاره به آسیب شناسی تعامل علوم انسانی و قرآن نیز گفت: استخراج همه جزئیات از قران مقدور نیست و قرآن جزییات را به سنت واگذار کرده است همچنین تحمیل نظریه های علمی بر قرآن، دخالت افراد غیرمتخصص، عدم توجه به نظام معنایی قرآن و تحجرگرایی و قطع رابطه قران بر علوم انسانی از آسیب های علوم انسانی است.
پایان پیام/
نظر شما