انقراض نسلی ایران، رویای صهیونیست ها و وهابیون

خبرگزاری شبستان: آهنگ رشد جمعیت در ایران در حالی روزهای تلخ خود را پشت سر می گذارد که نگاه ها عمدتا نگاه های درون مرزی است. اگرچه بررسی ابعاد اجتماعی و اقتصادی و خانوادگی این رخداد تلخ در جای خود ضروری و مهم به نظر می رسد اما نباید از یاد ببریم که این اتفاق، ترکش ها و تبعات منطقه ای و امنیتی فراوانی هم دارد، به ویژه زمانی که متوجه می شویم ایران بزرگترین کشور شیعه نشین در منطقه است و سال هاست که مفتیان و مبلغان وهابی چه در داخل مرزهای ایران و چه در کشورهای همسایه بر طبل افزایش جمعیت و زاد و ولد نسل های خود می زنند و به سیاست های تشویقی در این باره ادامه می دهند. اما وقتی ما یه گذشته مان برمی گردیم با رخداد تأسف باری روبرو می شویم که عامل به وجودآورنده وضعیت تلخ امروزی است. بی تدبیری سیاستگذاران و برنامه ریزان دولت های اصلاحات و سازندگی در علم کردن شعار فرزند کمتر زندگی بهتر و اجرای برنامه های انقباضی امروز به نتیجه رسیده است. بذری که آن ها در دو دهه گذشته کاشتند امروز میوه های مسمومش را به رخ ما می کشد.
آمارها به اندازه کافی تلخ و تکان دهنده است. در 25 سال گذشته نرخ باروری ایران از 6 و 4 دهم به 1 و سه دهم رسیده است. بر اساس آماری که مرکز آمار ایران اعلام کرده جمعیت بالای 40 سال کشور در کمتر از دو دهه آینده از رشد بی سابقه 108 درصدی برخوردار خواهد بود. بر اساس تحلیل ها و آهنگ رشد و شیبی که از آمارها استخراج می شود میانگین سنی ایرانیان که 15 سال پیش کمتر از 20 سال بود در سال 88 به 26 و 7 دهم رسیده است و در کمتر از 20 سال بعد، این رقم با آهنگی که طی می شود به 38 سال خواهد رسید. پژوهش هایی هم که در مرکز پژوهش های مجلس صورت گرفته نشان می دهد در کمتر از چهار دهه آینده بیش از یک پنجم از جمعیت کشور را سالمندان تشکیل خواهند داد این در حالی است که اکنون این رقم به 5 میلیون و 500 هزار نفر یعنی حدود 7 درصد از جمعیت کشور بالغ می شود.
جمعیت در ایران به سرعت در حال پیر شدن است، تبعات گریز ناپذیر اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی این آهنگ پرشتاب پیر شدن نکته ای است که باید از سوی جمعیت شناس ها، جامعه شناس ها، روانشناس ها و مشاوران اجتماعی و اقتصادی مورد تحلیل و ارزیابی های دقیق قرار گیرد. مسلما جامعه ای که از میزان باروی آن کاسته شده جامعه ای است که نگرانی های واقعی یا کاذب در آن ریشه دوانده است. جامعه ای که در آن زوج ها کمتر به بچه دار شدن علاقه نشان می دهند جامعه ای است که زوج ها را در یک تنهایی خودخواسته فرو می برد و خانواده ها با کاسته شدن از تعداد و جمعیت شان به سمت انزوای بیشتر حر کت می کنند. در این جامعه خانواده های تک فرزند روز به روز بیشتر و بیشتر می شود، به همین ترتیب از تعداد رابطه های فامیلی و تنوع آن ها هم کاسته می شود. فرض کنید پدرمادری که تک فرزند هستند عمه ها و عموها و دایی ها و خاله ها را خواسته یا ناخواسته برای فرزند خود از دور خارج کرده اند و فرزندشان برای جستجوی معنای این ها باید به لغت نامه ها و دایره المعارف ها مراجعه کند.
البته جامعه ای که دهه ها در آن شعار "فرزند کمتر زندگی بهتر" تبلیغ شده به این سادگی و با تصویب چند طرح در مجلس و ابلاغ درس شکوه همسرداری به جای تنظیم خانواده در دانشگاه ها به مسیر اصلاح رویه برنخواهد گشت و باید اقدامات عمیق تر و سیاست گذاری های دقیق تر و جامع تری در آن صورت گیرد.
اما نکته ای که در محافل و رسانه های ما کمتر به آن پرداخته می شود و از تیررس نگاه ها عموما دور می ماند تبعات و بازتاب های امنیتی - بین المللی و به ویژه منطقه ای شیب تند کاهش جمعیت ایران و افزایش میانگین سنی و کاهش تعداد جوانان است. سال هاست برخی از گروه های تندرو سنی و وهابیون آرزوی انقراض نسلی شیعیان ایران را در سر می پرورانند. آن ها وجود یک جمعیت پویا و جوان و جامعه سرزنده شیعی در ایران را خلاف منافع و مصالح خود می دانند. به جرأت می توان گفت امروز در جهان هیچ گروهی به اندازه صهیونیست ها و وهابیون از اتفاقی که در ایران می افتد راضی و خرسند نیستند. آن ها اگر روزگاری نتوانستند با سلاح های گرم (هشت سال دفاع مقدس) و نرم (دوران تهاجم و شبیخون فرهنگی) با ابزارهایی چون تحریف رسانه ای و ترویج فحشا ما را به زانو دربیاورند امروز خوشحالند که ترک های عمیق جمعیتی در ایران ظاهر شده است، اگر وضعیت و شیب و شتاب رخدادها به همین وضعیت تداوم پیدا کند با تأسف تمام رویای آن ها به تلخ ترین شکل ممکن با دست خود ما محقق می شود. از این رو است که تا دیر نشده سیاست گذاران و برنامه ریزان و مدیران ارشد و میانی جامعه باید آب رفته را دوباره به جوی باز گردانند.
پایان پیام/