محمدرضا شمس، نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان با بیان این نکته که رمان هیچ گونه محدودیتی ندارد، به خبرنگار شبستان گفت: هیچ تعجبی ندارد که برای گروه سنی کودک و یا حتی خردسال رمانی نوشته شود اما این گونه از رمان باید جاذبه‌های خاص خودش را داشته باشد و از آنجایی که نوشتن برای کودکان آن هم در ساختار رمان دشوار است بنابراین عده کمی از نویسندگان به این سمت گرایش پیدا می‌کنند.
وی افزود: نکته حل ناشده دیگر این تفکر است که رمان کشش لازم را درکودکان ایجاد نمی‌کند تا به مطالعه آن بپردازند و این موضوع سال هاست در بین بسیاری از نویسندگان کودک محل مناقشه است. اما به نظرمن اگر رمان ویژگی متناسب با گروههای سنی مختلف را داشته باشد حتما جذابیت و کشش لازم را برای مخاطب را به دست می‌آورد. مثلا اگر ما ویژگی‌های لازم را در رمان کودک لحاظ کنیم حتما مخاطبان کودک با اثر ارتباط لازم را برقرار می کنند یا اینکه اگر ما مخاطب خردسال را به خوبی بشناسیم وبا ویژگی‌های روحی آنها آشنا باشیم مقوله رمان حتی برای این گروه سنی نیزجذاب خواهد بود.
وی ادامه داد: مشکل اینجاست که رمان بزرگسال ایرانی نیز مقوله‌ای وارداتی است که هنوز نتوانسته است موفق باشد و ما فاصله طولانی بانقطه مطلوب داریم، بنابراین طبیعی است که درحوزه رمان نوجوان و کودک که نسبت به رمان بزرگسال نوپا و تازه وارد هستند موفقیت کمتری داشته باشیم. امروز رمانهایی که نویسندگان ما نوشته‌اند در مقایسه با کشورهای اروپایی و امریکایی بسیار کم است و جا دارد نویسندگان بیشتری به میدان بیایند.
وی علاقه تاریخی ایرانیان به شعر و همچنین داستان کوتاه را از دیگر عوامل تاثیر گذار در رونق رمان ایرانی برشمرد و گفت: ما در حوزه رمان بزرگسال بیشتر قصه نویس هستیم و این شاید به دلیل علاقه‌مندی ما به شعر باشد، همچنین داستان کودک بیشتر از رمان با روحیه ایرانی همخوانی دارد.
این نویسنده ادبیات کودک تصریح کرد: بنابراین اگرما می‌خواهیم دررمان نویسی به معنای صحیح موفق باشیم باید تلاش بیشتری در این زمینه صورت دهیم والبته این مسئله درحوزه رمان کودک که مقوله‌ای کاملا تخصصی است، بیشتر معنا می‌یابد. از طرف دیگر نویسندگانی مانندشکوه قاسم نیا، متولی، جعفری، خداجو و... که در این زمینه دست به تجربه‌هایی زده‌اند نویسندگانی هستند که با شناخت وارد این عرصه شده‌اند و قبلا در زمینه‌های دیگر ادبیات کودک آثار چشمگیری را ارایه داده‌اند و گامهای موفقی درحوزه رمان کودک برداشته‌اند و حتی برخی از این نویسندگان این گرایش را دارند که در حوزه رمان خردسال دست به تجربه‌هایی بزنند.
وی در پایان گفت: همچنین رمان کودک در ایران هیچ بانی یا متولی برای حمایت ندارد و اگر ما می‌خواهیم که نویسندگانی وارد این حوزه دشوار و نوپا شوند باید یک نهاد فرهنگی در این زمینه حمایتهای لازم را به عمل آورد اگرچه نهادهایی مانند کانون پرورش فکری کودک و نوجوان حمایتهایی رادراین زمینه صورت داده‌اند اما این حمایت‌ها اندک است. از طرف دیگر قصه نویسی در ایران باید به صورت علمی باشد و قدمهای محکمی در این زمینه برداشته شود.
پایان پیام/
نظر شما