خبرگزاری شبستان: از منابع مهم و پراهمیت در باب مهدویت کتاب "الغیبه" اثر نعمانی است. نام او محمّد و نام پدرش ابراهیم کنیهاش ابو عبداللَّه و ملقّب بکاتب نعمانى است و به ابن [ابى] زینب نیز معروف است. وى از بزرگان محدّثین امامیّه در اوائل قرن چهارم است. نویسندهاى است خوش استنباط که نظریاتش در مسائل اسلامى صائب بوده، و در شناخت رجال حدیث و روایاتى که از آن نقل شده است سهمى بسزا دارد. وی شاگرد شیخ کلینی نیز بوده است و معروف به "کاتب کلینی" است، چرا که کافی کلینی را وی تقریر کرده است. در باب یازدهم کتاب الغیبه روایاتى نقل می شوند که شیعه را دستور می دهد که بردبار و خوددار باشد و با انتظار فرج باشد و نسبت بامر خداوند و تدبیر او شتابزدگى نکند.
1- (حدیث کرد ما را احمد بن محمّد بن سعید ابن عقده کوفىّ او گفت: حدیث کرد ما را اسماعیل بن مهران او گفت: حدیث کرد ما را حسن بن علىّ بن ابى حمزه از پدرش و وهیب بن حفص و آنان از ابى بصیر و او از): ابى عبد اللَّه امام صادق(ع) که فرمود: پدرم مرا فرمود بناچار در آذربایجان آتشى روشن شود که هیچ چیز در مقابلش نتواند ایستاد و چون چنین شود خانهنشین باشید و تا ما در خانه نشستهایم شما نیز بنشینید و چون متحرّک ما حرکت کرد بسوى او روانه شوید هر چند با دست و سر زانو باشد، بخدا قسم گوئى مىبینمش که در میان رکن و مقام از مردم بکتاب نوى بیعت میگیرد و بر عرب سنگین خواهد آمد و فرمود واى بر حال ستمگران عرب از شرّى که نزدیک شده است.
2- (حدیث کرد ما را احمد بن محمّد بن سعید از بعضى از رجالش و او از علىّ بن عماره کنانى او گفت: حدیث کرد ما را محمّد بن سنان از ابى الجارود و او از) ابى جعفر امام باقر(ع)، گوید امام باقر را عرض کردم مرا وصیّتى بفرمائید، فرمود وصیّت می کنم که تقوى داشته باشى و خانهنشین باشى و در اجتماع این مردم شرکت نکنى و مبادا با افرادى که از خاندان ما خروج میکنند همگام باشى که آنان نه چیزى دارند و نه بچیزى میرسند و بدان که بنى امیه را حکومتى است که مردم نمیتوانند آن را از دست آنان بگیرند و اهل حق را دولتى است که وقتى فرا رسید خداوند زمامش را بدست هر کس از ما اهل بیت که بخواهد مىسپارد پس هر کس از شماها که بآن دولت رسد با ما در مقام بلند بهشتى خواهد بود و اگر پیش از رسیدن بآن دولت از دنیا برود خداوند از براى او نیکى خواهد خواست.
و بدان که هیچ جمعیّتى بمنظور بر طرف کردن ستم و یا عزیز نمودن دینى قیام نمیکند مگر آنکه مرگ و گرفتارى دامنگیرشان شود تا آنگاه که جمعیّتى قیام کنند که در بدر با رسول خدا بودند که کشتگانشان بخاک سپرده نشود و بخاک افتادهشان برداشته نشود و زخمىهاشان درمان نگردد عرض کردم آنان کیانند؟ فرمود: فرشتگان.
[شرح از مجلسىّ ره (کشتگانشان) یعنى کسانى را که فرشتگان بکشند دفن نمیشوند و زخمهاشان درمان پذیر نیست].
3- (خبر داد ما را احمد بن محمّد بن سعید او گفت: حدیث کرد ما را علىّ حسن تیملىّ او گفت: حدیث کرد ما را حسن و محمّد فرزندان علىّ بن یوسف ازپدرشان و او از احمد بن علىّ حلبىّ و او از صالح بن ابى الاسود و او از ابى الجارود که گفت: شنیدم ابا جعفر امام باقر(ع) فرمود: از ما اهل بیت کس نیست که بمنظور بر طرف کردن ستم و یا دعوت به حق قیام کند مگر آنکه ... مانند خبر پیش
4- (حدیث کرد ما را محمّد بن همّام و محمّد بن الحسن بن محمّد بن جمهور اینان از حسن بن محمّد بن جمهور و او از پدرش و او از سماعة بن مهران و او از ابى الجارود و او از قاسم بن ولید همدانى و او از حارث اعور همدانى که گفت):
امیرالمؤمنین علی(ع) بر فراز منبر فرمود: هنگامى که خاطب هلاک شود، و صاحب زمان رو گردان شود، و دلهائى باقى بماند که زیر و رو گردد پارهاى از آنها دلهائى باشند پر خیر و پر برکت و پارهاى دیگر بىخیر و برکت، آرزومندان هلاک شوند و پراکندهشوندگان پراکنده شوند و مؤمنین باقى بمانند و چه اندک، سیصد و اندى خواهند بود و گروهى بهمراه آنان خواهند جنگید که بهمراه رسول خدا بروز بدر جنگیدند نه کشته شوند و نه بمیرند.
امیر المؤمنین علی(ع) فرموده است: (صاحب عصر) مقصودش صاحب همین زمان است که بتدبیر الهى که واقع شده است از دیدههاى این مردم نهان است سپس فرمود: دلهائى باقى میماند که بعضى (مخصب: پر برکت) و بعضى (مجدب:بىخیر و برکت) اند این دلها دلهاى شیعیان است که در این غیبت و حیرت زیرورو میشوند پارهاى از آنها بر حقّ ثابت میماند که مخصب است و بعضى از حقّ بگمراهى و سخنهاى باطل میگراید: مجدب است.
سپس فرمود آنان که آرزو دارند هلاک میشوند و در مقام نکوهش آنان است آنان کسانى هستند که در امر الهى شتابزدگى میکنند و در مقام تسلیم نیستند و زمان غیبت بنظرشان طولانى مىآید و پیش از آنکه فرجى به بینند میمیرند. آنگاه خداوند از اهل صبر و تسلیم افرادی را که می خواهد نگهدارى کند نگاه میدارد تا آنکه بمرتبه لایق خودش برساند و آنان افرادى هستند که براستى ایمان دارند و در ایمانشان اخلاص میورزند و افراد اندکى میباشند که آن حضرت شمارهشان را 300 و یا بیشتر فرمودهاند افرادى که به واسطه نیروى ایمانشان و درستى یقینشان خداوند اهلیّت به آنان عطا فرموده است تا ولیّش را یارى کنند و با دشمنش بستیزند.
و آنان همچنان که در روایت آمده است پس از آنکه حضرتش در کاخ حکومت جاى گرفت و پایان جنگ اعلام شد از طرف آن حضرت نمایندگان و فرمانداران روى زمین خواهند بود پس امیر المؤمنین علی(ع) فرمود جمعى با آنان جهاد می کنند که با رسول خدا روز بدر جهاد کردند که نه کشته می شوند و نه می میرند.
مقصود حضرت آنست که خداوند این 300 و چند نفر یاران خالص حضرت قائم را بوسیله فرشتگان روز بدر یارى میفرماید و آنان جزء نیروى جنگى آن حضرت خواهند بود. خداوند ما را از کسانى قرار دهد که اهلیّت یارى دینش را در رکاب ولیّش باو عطا فرموده باشد و در این باره آنچنان که او را سزاست با ما رفتار فرماید.
م.شرف
پایان پیام/
نظر شما