به گزارش خبرگزاری شبستان، سومین نشست «عصر داستان» بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان با موضوع نقد و بررسی کتاب «هستی» در بنیاد ادبیات داستانی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.در این نشست فرهاد حسن‌زاده نویسنده رمان و حمیدرضا شاه‌آبادی، محمدرضا یوسفی و یوسف علیخانی به عنوان منتقدان حضور داشتند.
حمیدرضا شاه‌آبادی در خصوص رمان «هستی» گفت: معتقدم که بهترین شیوه نقد یک اثر رجوع به حس خوانندگان و نگاه آنها به اثر پس از پایان خواندن آن است. به نظر من یک اثر باید مفهوم خود را در خلال روایت داستان حفظ کند، رمان «هستی» در انتها به پرسش‌های مخاطب خود به خوبی پاسخ داده، در عین حال عناصری که به عنوان ویژگی‌های شخصیت‌پردازی در این رمان به کار رفته‌اند در انتها به سرانجام رسیدند و کشمکش‌های درون داستان به خوبی پرداخته شده‌اند، البته برخی از توضیحات نویسنده در خصوص برخی فضاها قابل قبول نیستند.
وی در ادامه افزود: این رمان، رمان موفقی بوده و به سؤالات خوانندگان به خوبی پاسخ داده است. همچنین بازخورد این رمان در میان نوجوانان خوب بوده و به عنوان اثری موفق از سوی آنها انتخاب شده است.
شاه‌آبادی همچنین گفت: برخلاف بسیاری از داستان‌های ادبیات نوجوانان که این روزها منتشر می‌شوند، این داستان ویژگی‌های کامل یک رمان نوجوان را داراست؛ ما این مشکل را در ادبیات بزرگسال نیز داریم. در این رمان ویژگی‌هایی به چشم می‌خورد که در درون رمان‌های دیگر یافت نمی‌شود. شخصیت داستان با محیط اطراف و خانواده خود دچار کشمکش است و مجموعه آدم‌هایی که در این کشمش قرار می‌گیرند در دو بعد طولی و عرضی داستان به تصویر کشیده شده‌اند.
مدیر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مورد فضای داستان گفت: بزرگترین ویژگی رمان «هستی» بهره‌گیری از فضای جنگ است، در این داستان «هستی» واقعیت جنگ و شرایطی را که زندگی وی را دگرگون می‌کند، تجربه می‌کند، این اثر نشان می‌دهد چگونه افراد در زمانی که شرایط آنها را تغییر می‌دهد رفتارهای آنان نیز تغییر می‌یابد.
شاه‌آبادی در خصوص زبان به کار رفته در این رمان گفت: زبان اثر که از زبان هستی بیان می‌شود کاملاً زبانی زنانه است و نوع نگاه هم کاملاً زنانه انتخاب شده است. همچنین در مکالمات به کار رفته توجه زیادی به شخصیت‌پردازی هستی شده است.
شاه‌آبادی در خصوص نویسنده کتاب نیز گفت: حسن‌زاده ویژگی مهمی دارد که بسیاری از نویسنده‌های دیگر از آن بی‌بهره‌اند و آن حضور حسن‌زاده در جبهه‌های جنگ و تجربه آن فضا است. در نتیجه وی با تجربیاتی که داشتند به خوبی از عهده پرداختن به جنگ در درون داستان برآمده و این امر موجب شده داستان به دل بنشیند. همچنین تصاویر باورپذیری در درون رمان ثبت شده که تصاویر ماندگار در ذهن‌ها خواهد ماند.
وی در مورد فضای طنز داستان در برخی مکالمات گفت: بکار گرفتن حسی یکدست در درون داستان کار غیر حرفهای است و به کار گرفتن حس‌های متضاد از جمله کارهایی است که نویسندگان داستان به خوبی از آن استفاده می‌کنند. برای مثال شکپیر در داستان مکبث در یکی از صحنه‌ها به خوبی از آن بهره برده است. از این رو استفاده از طنز در جملات فضای داستان را شیرین و جذاب کرده است.
بر اساس این گزارش، فرهاد حسن‌زاده، نویسنده در صحبت‌های خود در مورد کتاب گفت: نویسنده حرفهای خود را در درون اثر می‌زند و حرف بعد از انتشار، چندان جالب نیست.
به گفته وی، باید توجه داشت میان نسل دختران حاضر و سه دهه بیش تفاوت‌های بسیار وجود دارد؛ صحنه سوار شدن دختر 13 ساله بر موتور برگرفته از یکی از خاطراتی بود که برای خواهر من اتفاق افتاده بود.
وی درباره طنز ابراز داشت: طنز به کار رفته در این اثر نیز برای شیرین‌تر کردن و ملاطفت بخشیدن به فضای تلخ جنگ است تا نوجوان چندان از رمان دلزده نشود.
پایان پیام/
نظر شما