خبرگزاری شبستان؛ آیت الله قرهی، از اساتید اخلاق و موسس حوزه علمیه امام مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف در درس اخلاق خود به مناسبت ماه مبارک رمضان گفت: تزکیه تنها راه رسیدن به خلافت اللهی است «کُتِب عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَماکُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»[1]. پروردگار عالم باب تقوا را در ماه ضیافتش قرار داد. آنها که می‌خواهند متخلّق به اخلاق الهی شوند، بدانند تزکیه تنها راه رسیدن به خلافت اللهی است و این رسیدن به خلافت اللهی باید علم و رحمت الهی را در برداشته باشد. انسان تا تزکیه نشود و متخلّق به اخلاق الهی نگردد، هیچ‌گاه به علم و حکمت نخواهد رسید، آن چه قرآن کریم می‌فرماید، این است که آغاز رسیدن به آن مقام، تقواست و این تقوا آغاز و ابتدایش -اگر انسان برسد، چون در آیه «لعلّ» آمده- در شهرالله است؛ در این ماه باعظمتی که به مهمانی حضرت حق دعوت شده‌اید «دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ»[2]. آن مهمانی زیبایی که آن‌قدر عالی است که اولیاء الهی که هیچ‌گاه برای طول عمر خودشان دعا نمی‌کردند، وقتی به رجب المرجّب می‌رسیدند، عرضه می‌داشتند: خدا! حالا که لطف کردی، محبّت کردی، ما را زنده نگاه داشتی، عاجزانه از تو درخواست می‌کنیم توفیق مرحمت کنی، ماه مبارک رمضان را درک کنیم.
بنا نیست تازه با ماه رمضان از گناه بیرون بیاییم
وی افزود: این ماه عظیم، ماه ضیافت الله، ماهی است که آغازش انسان را به آن تقوای حقیقی الهی می‌رساند. منتها مهم این است که این تقوا در این‌جا به چه معنایی است. آیا این تقوا به معنی دور شدن از گناهان است؟ از یک جهت بله امّا فراتر از این است؛ آن کسی ورود به مهمانی پیدا می‌کند که از قبل آمادگی داشته باشد. آمادگی قبلی این است که انسان در ماه رجب از گناه دور شود. پس تقوای اوّلیّه در رجب المرجّب است. بنا نیست تازه ما با ماه مبارک رمضان از گناه بیرون بیاییم. در ماه مبارک رمضان به ضیافت الله؛ مهمانی پروردگار عالم ورود پیدا می‌کنیم. رجب شست و شوی گناهان، شعبان المعظّم، پوشیدن لباس تقواست و انسان در ماه مبارک رمضان به ضیافت الله ورود پیدا می‌کند. پس این که اولیاء خدا حسب روایات شریفه بیان می‌کنند اوّلین تقوا یعنی دوری جستن از گناه، در ماه رجب محقّق شده است، پس گناه شسته شد، لباس تقوا پوشید، دیگر گناه نمی‌کند، حالا دعوتنامه کتبی «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ» برای این ماه صیام به او می‌دهند و ورود پیدا می‌کند، «کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ». ولی عجیب است، می‌فرماید: همه این‌ها برای این است که شاید به تقوا برسید «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ».
دوری از گناه،اول راه است
این استاد اخلاق یادآور شد: اگر لباس تقوا را پوشیدیم، پس این «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» چیست؟! دوری جستن از گناه، مرحله تقوای اولیه است؛ آن لباس تقوای شعبانیه، آن انس با قیام در شب، این صلوات شعبانیه یا آن مناجات شعبانیه که پر از معارف است، با صیامی که چقدر در ماه شعبان تأکید شده، در شعبان هم عادت کردیم به این که دیگر از گناه بدمان بیاید، لباس تقوا بپوشیم، امّا این «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» در ماه مبارک رمضان چیست؟ این چه حالی به انسان می‌دهد؟ این تقوا یعنی چه؟ آن تقوای اوّلیّه بود، امّا تقوای ثانویه، آن تقوای دوم این است که دیگر از این‌جا به بعد نه تنها انسان به سمت گناه نمی‌رود بلکه تنفّر از گناه پیدا می کند. وقتی در ضیافت الله، در آن مهمانی ورود پیدا کردی، وقتی طعامی مافوق همه طعام‌ها به تو دادند، دیگر از این طعام‌های دنیوی خوشت نمی‌آید. این دهـان بستـی، دهانی باز شـد تا خـورنده لـقمه‌های راز شـد/
لـب فرو بند از طعام و از شراب سوی خوان آسمانی کن شتاب/
وقتی انسان به آن ضیافت الله، آن سفره الهی و آن خوان کرم ورود پیدا کرد و طعام‌های او را دید، دیگر صددرصد نه تنها از لقمه حرام و شبهه‌ناک بدش می‌آید، بلکه حتّی لقمه حلال را هم رعایت می‌کند.
دو شاخصه سنجش ورود به ماه مبارک
وی در ادامه با بیان نقلی از آیت‌الله حاج شیخ محمّدتقی بروجردی (اعلی اللّه مقامه الشّریف) استاد اخلاق و مفسّر قرآن علّامه حاج میرزا علی‌اصغر صفّار هرندی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) گفت: فرموده اند: حاج میرزا علی‌اصغر صفّار هرندی از استاد خود نقل می کردند که می فرمود: در ماه مباک رمضان هر روز که می‌گذرد، موقعی که دم افطار می‌شود، یک فرح خاصی برای شماست که با این که گرسنگی و تشنگی در روزهای بلند تابستان بر شما غالب می‌شود، دوست نداری روز تمام شود. در سحرها هم؛ همان سحرهای اوّل وقتی می‌بینی سحر دوم است، سحر سوم است، هنوز چیزی از ماه مبارک نگذشته، امّا احساس می‌کنی وای! ماه مبارک رمضان دارد تمام می‌شود. این دو خصوصیّت نشانه این است که تو را برای ماه مبارک رمضان می‌خواهند. در ماه مبارک تو را به این دو خصوصیّت مبتلا می‌کنند. دوست نداری روز تمام شود. تشنگی غلبه پیدا کرده، دهانت خشک شده، دوست داری جرعه آبی بنوشی امّا دوست نداری این حال از بین برود. مدام دوست داری این روز طولانی تر، این گرسنگی بیشتر شده و یک فرح بیشتر و شادمانی عجیبی در تو به وجود می‌آید. موقعی هم که سحرگاهان می‌شود، تا می‌بینی من امروز باید دومین روز ماه مبارک را وارد شوم، یک حالت نگرانی که ماه مبارک دارد می‌رود، به تو دست می دهد.
متخلق شدن به اخلاق الهی، راه ورود به ماه رمضان
وی تصریح کرد: این عارف بزرگ در ادامه سخنان خود فرمود: می‌دانی انسان چه زمانی به این حال می‌رسد؟ موقعی که به اخلاق الهی متخلّق گردد. معلوم می‌شود اخلاق با ماه مبارک رمضان گره خورده است. تقوایی که قرآن اشاره می‌کند اوّلش همین است، دیگر حتّی از خوردن بدت می‌آید، دوست داری طولانی شود. آیت‌الله فاضل لنکرانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، می فرمودند: شهدا با نفس مطمئنه خودشان یا هر آن کس که نفس مطمئنه است، فقط در «جَنَّتی» وارد می‌شوند در قران یک بار «جَنَّتی» آمده است. «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی»[6] - و دیگر در آن‌جا به خوردن و حورالعین مشغول نیستند، فقط فکرشان خداست. من و شما می‌گوییم: بهشت می‌رویم، حسب روایات میوه‌ها در دستمان است، جوی‌های عسل، جوی‌های شیرهای چنین و چنان و ...، همه اش در شکم هستیم. ما اهل دلیم امّا این اهل دل، آنها هم اهل دل هستند امّا آن اهل دلی که با خدا هستند! آنها از این دل گذشتند، به دل دیگری رسیدند امّا ما به این دل وابسته‌ایم. حتّی بهشت را هم برای این دلمان می‌خواهیم، برای خورد و خوراک. ماه مبارک رمضان به ما می‌گوید: نخور که به آن تقوا برسی. چه چیز را نخورم، حرام را؟ نه، حلال را نخور. اذان شد، دیگر آن لقمه‌ای را که به تعبیری به واسطه عرق جبین به دست آوردی، نخور. کسی تو را نمی‌بیند، می‌توانی بروی و تنها بخوری امّا یک چیزی بین تو و خداست، گفت: نخور، چشم. حالا اذان دیگر شد، بخور، چشم. این اطاعت است - یادمان نرود کد همیشگی ما این است: اطاعت و ادب، دو بال پرواز هستند
پایان پیام/
نظر شما