به گزارش خبرگزاری شبستان، محمد عباسیان کارشناس ارشد مکانیک ماشینهای کشاورزی و مجری این طرح پژوهشی گفت: یکی منابع تولید بیواتانول، مواد نشاستهای هستند که در ایران سیبزمینی مهمترین محصول نشاستهای است که از لحاظ عملکرد و سطح زیر کشت، پتانسیل استفاده به عنوان ماده اولیه تولید بیواتانول را دارد. از طرفی سالانه هزاران تن ضایعات و زائدات این محصول به صورت دورریز دفع می‌شود که میتوان از آن در تولید بیواتانول استفاده نمود.
وی افزود: اولین مرحله تبدیل مواد نشاستهای به بیواتانول، هیدرولیز است که طی آن، ماکرو ملکولهای نشاسته به قندهای گلوکز و فرکتوز تجزیه میشوند تا قند حاصل طی فرایند تخمیر به بیواتانول تبدیل شود. هیدرولیز اسیدی روش سنتی تولید گلوکز از نشاسته است در حالیکه هیدرولیز آنزیمی به عنوان روشی نو، با مزایایی که نسبت به نوع اسیدی دارد به سرعت در حال جایگزین شدن روش هیدرولیز اسیدی است. بنابراین در این تحقیق این نوع هیدرولیز مورد توجه قرار گرفت و به دلیل صنعتی بودن استفاده از مخمر ساکارومایسس سریویزیه، از آن در تخمیر قند حاصل از نشاسته استفاده شد.
عباسیان در ادامه تصریح کرد: دستگاه آزمایشگاهی تولید بیواتانول از ضایعات سیبزمینی متشکل از راکتور هیدرولیز و فرمانتور با ظرفیت 5/3 لیتر و از نوع غیر مداوم (Batch) طراحی و ساخته شد، هنگام ارزیابی دستگاه به جای استفاده از آنزیمهای آلفا آمیلاز و بتا آمیلاز، از آنزیم آکوستون برای هیدرولیز نشاسته استفاده شد که در صنایع نساجی کاربرد دارد. نتایج اندازه گیری قند نشان داد که میزان فرکتوز تولیدی با این آنزیم بسیار کم است.
مجری این طرح در ادامه خاطر نشان کرد: با استفاده از این آنزیم علاوه بر گلوکز قند ساکاروز نیز تولید شد. غلظت گلوکز تولیدی در بهترین حالت g/l 53/17 و ساکاروز تولیدی در بهترین حالت g/l 91/2 بودند. نتایج سایر آزمایشها نشان دادند که مالت سیبزمینی رفتاری مشابه رفتار سیالات کاسون دارد و جرم مخصوص سیبزمینی رقم آگریا، kg/m3 65/925 است.
گفتنی است این پژوهش با راهنمایی دکتر برات قبادیان و با مشاوره دکتر محسن نصرتی از اعضاء هیات علمی دانشگاه انجام شد.
پایان پیام/
نظر شما