ارزش اعتقاد به غیبت امام عصر(عج) از نگاه آیت‌الله صافی

به گزارش خبرگزاری شبستان، آیت‌الله صافی در نوشتاری باتاکید بر اینکه شیعیان باید قدر ایمان به غیبت امام عصر(عج) را بدانند و به آن ببالند، آورده است: افراد شجاع و دلسوز باید با امربه معروف و نهی از منکر برنامه‌های غیراسلامی را محکوم و بر حفظ هویت اسلامی پافشاری کنند.

نوشتار این مرجع تقلید بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تعالى: ذلِکَ الکِتابُ لَا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ الَّذِینَ یُؤمِنُونَ بِالْغَیْبِ
اعتقاد به عالم غیب در به‌وجود آمدن ادیان الهی و ایمان به انبیاء، و تحقق هویّت خداباوری، اصل و اساسی است که بدون آن هر اندیشه و باوری کفر و الحاد است.
ایمان به جهان غیب و عالم غیر محسوسِ به حواس ظاهره، مثل بهشت و جهنم و حور و غلمان و ملائکه، و ایمان به عرش و کرسی، و برای ما ایمان به انبیاء گذشته، و ایمان به ائمه طاهرین(ع) - که فعلاً در این جهان حضور جسمانی ندارند- و ایمان به اخبار قرآن و حضرت رسول و ائمه طاهرین علیهم السلام از مغیبات و وقایع آینده، و ایمان به حضرت ولی عصرعج)- که اگرچه در همین عالم حضور جسمانی دارند و مردم از ایشان غایب نیستند ولی تا یوم ظهور از مردم عموماً مگر برخی خواص غایب می‌باشند- همه در تحت جمله شریفه«یُؤمِنُونَ بِالْغَیْبِ» قرار دارند، و ایمان به آنها، ایمان به غیب است.
از جمله روایاتی که بر فضیلت ایمان به انبیاء گذشته و معجزات آنها، و ایمان به پیغمبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین تا امام یازدهم(ع) دلالت دارد، روایت ذیل است که از طرق اهل سنت و در تفاسیر ایشان از سنن دارمی روایت شده است:
روایت این است که حرث بن قیس که از تابعین است و به دیدار حضرت رسول خدا(ص) تشرف نیافته بود، به عبدالله بن مسعود که از اصحاب است گفت: عند الله نحتسب ما سبقتمونا الیه من رؤیة رسول الله(ص)؛ ما از خداوند محرومیت از این فضیلتی را که بر ما به آن پیشی گرفتید، و به دیدار رسول خدا(ص) مشرف شدید طلب اجر و جبران داریم.
ابن مسعود گفت: عند الله نحتسب ایمانکم بمحمد(ص) و لم تروه.إنّ امر محمد(ص) کان بیّناً لمن رآه، و الذی لا اله الّا هو ما من احد افضل من ایمان بغیب؛ یعنی ما هم از خدا طلب اجر و جبران می‌کنیم از جهت محرومیت از فیض ایمان به غیب، یعنی ایمان به پیغمبر(ص) که شما بر آن هستید و آن حضرت را ندیده‌اید. سوگند به خدایی که غیر از او خدایی نیست احدی فاضل‌تر از آن‌که ایمان به غیب دارد نیست.
بر حسب این روایت، در حال حاضر ایمان به انبیاء گذشته و حضرت خاتم الانبیاء(ص)، و امیرالمؤمنین و ائمه(ع) تا حضرت امام حسن عسکری(ع) ایمان به غیب است، چنان‌که ایمان به حضرت ولی‌عصر(عج) نیز ایمان به غیب است، و از ثواب همه این ایمان‌ها بهره‌مندیم که در رأس آنها ایمان به خداوند متعال است که اگرچه عالم و ماسوی و همه کائنات، آیات جمال و جلال الهی هستند و به ذکرش هر چه بینی در خروش است و چیزی و ذرّه‌ای از او غایب نیست، امّا او به ذات و حقیقت صفات از همه حتی انبیاء غایب است «لاتدرکه الأبصار و هو یدرک الأبصار» و «لا تراه العیون بمشاهدة العیان و لکن تدرکه القلوب بحقیقة الایمان» به صفات سلبیه بیشتر معروف است تا به صفات ثبوتیه که «لیس کمثله شیء». بنابراین مصداق اتم و اکمل ایمان به غیب، ایمان به خداوند متعال است.

ایمان به وجود حضرت بقیة الله ارواح العالمین له الفداء و عصر غیبت، ویژگی‌ها و فضائل خاصی دارد، و مؤمن به غیب در این عصر، هم ایمانش به انبیا و ائمه گذشته ایمان به غیب است، و هم ایمانش به امام حیّ صاحب زمان ایمان به غیب است.
ایمان گذشتگانِ از این امت هم از زمانی که پیغمبر اکرم(ص) بشارت به ظهور مهدی از اولاد فاطمه(س) می داد ایمان به غیب است که از غیر شیعه به اجمال و از شیعه به تفصیل است. همه ایمان به غیب است، ایمان به نادیده است، و همه داخل در ایمان به غیب و ایمان به خدا و صدق حضرت رسول(ص) است.
باید مؤمنین قدر این مرتبه را بدانند که مثل ابن مسعود آن صحابی معروف آرزومند آن بوده و محرومیت از آن را فقدانی می‌داند که اجر آن را از خدا می‌خواهد، و بر خود ببالند که خدا در بیان اوصاف متقین پیش از همه، اوصاف جلیله متقین ایمان به غیب را بیان می‌فرماید.
فرق ایمان به غیب در عصر غیبت با اعصار دیگر این است که مؤمنین تخلیص و تمحیص می‌شوند؛ امتحانات شدید برایشان جلو می‌آید که بسیاری در این امتحانات ساقط می‌شوند. زن‌ها، مردها، جوان‌ها و حکّام و مسئولین حتی علماء همه امتحانات خاص دارند.
از جهت ظهور بدعت‌ها، از جهت اصرار بر ملاهی و مناهی و ترویج منکرات و ترک امر به معروف، و نفی سنت‌ها مسائلی پیش می‌آید که فتنه و فساد و اعراض از حقّ ظاهر و بلکه مورد افتخار و اعطاء جوائز می‌شود؛ اموری که بعض مظاهر آنها در معرض دید همگان است، و جز کسانی که إمتحن الله تعالی قلوبهم بالایمان کسی باقی نمی‌ماند.
لقمه و مال حلال اگر نایاب نباشد کمیاب می‌شود. قوانین و سنّت‌های اسلامی حتی به اسم اسلام متروک می‌گردد، و خلاصه بر طبق این روایت که از حضرت امیرالمؤمنین(ع) است: «أَیُّهَا النَّاسُ سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ زَمَانٌ یُکْفَأُ فِیهِ الْإِسْلَامُ کَمَا یُکْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِیهِ»؛ اسلام دگرگون می‌شود، یعنی واژگون می‌گردد چنان که ظرف به آنچه در آن است واژگون می‌شود.

در این شرائط و وظائف دشوار و مسئولیت‌های سنگین، افراد شجاع و دلسوز و با ایمان باید به یاری اسلام بشتابند، و امر به معروف و نهی از منکر نمایند. برنامه‌ها و روش‌های غیر اسلامی را محکوم و به مردم معرفی نمایند، و بر حفظ هویت اسلامی پافشاری کنند و فداکاری نمایند.
 

پایان پیام/