به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از نیوزویک ، لیبی به عنوان یکی ازکشورهایی که بیداری اسلامی را تجریه کرد و توانست شاهد رهبر دیکتاتور خود در سایه اعتراض های مردمی باشداکنون پس از برگزاری انتخابات پارلمانی دارای یک رهبری جدید است تا بتواند فصل جدیدی را در عرصه سیاسی خود تجربه کند و علاوه بر این با داشتن منابع غنی نفتی به لحاظ اقتصادی نیز دارای شرایط مناسبی است بنابریان تنها مسئله ای که باقی می ماند اتحاد افراد و گروه های مختلف در این کشور است تا بتواند یکی از الگوهای موفق بهار عربی باشد.
در اولین انتخابات آزاد لیبی پس از سقوط قذافی که اوایل ماه جاری برگزار شد،حزب محمود جبرئیل، نخست وزیر پیشین این کشور که نقش مهمی را در مبارزه با دیکتاتور پیشین این کشور ایفا کرد به پیروزی رسید.
اگرچه مذاکرات در مورد تشکیل دولت جدید به علت ضعف موقت پارلمان پس از تجربه یک ساله ناآرامی در کشور به طول خواهد انجامید اما وی راه روشنی را برای اداره کشور با به کارگیری دموکراسی ترسیم کرده است.
همچنین یکی از بهترین خبرها برای مردم لیبی در این شرایط گزارش صندوق بین المللی پول است که چند روز پس از اعلام نتایج انتخابات منتشر شد.
در این گزارش آمده است: تولید ناخالص داخلی لیبی که درطول یک سال گذشته حدود 60 درصد کاهش پیدا کرده بود در سال جاری بیش از 116 درصد افزایش پیدا خواهد کرد.
در تونس و مصر شرایط مانند لیبی نیست زیرا در این کشورها در حال حاضر رکود اقتصادی وجود دارد و امید چندانی برای رشد اقتصادی در آینده ای نزدیک وجود ندارد.
علت اصلی این تفاوت، یکی جمعیت اندک لیبی ( در حدود شش میلیون و 700 هزارنفر ) و دیگری داشتن مقادیر هنگفت نفت ( در حدود 47 میلیارد بشکه ) است.
در حال حاضر نیز لیبی به همان میزان قبل از آغاز انقلاب، نفت خام تولید می کند و همین شرایط بسیار مساعد اقتصادی حتی می تواند برخی از نابسامانی های سیاسی در دولت نوپا را تحت الشعاع قرار دهد تا اینکه شرایط مطلوب سیاسی نیز حاصل شود.
اما سوال مهم در دراز مدت این است که آیا ثروت نفت می تواند منبعی برای اتحاد کشور و نیرویی برای جلوگیری از رقابت های آزمندانه میان منافع منطقه ای و قبیله ای باشد.
در این مورد نگرانی های زیادی وجود دارد. حداقل از زمان فروپاشی یوگسلاوی و اتحاد جماهیر شوروی در حدود 20 سال پیش ثابت شده است که زمانی که یک دیکتاتوری فرو می پاشد، برخی از ایالت ها و مناطق به فکر جدایی از می افتند تا به صورت خودمختار دولتی تشکیل دهند و در این میان خشونت ها و درگیری هایی نیز به وجود می آید.
در لیبی نیز ، حضور شبه نظامیان مسلح که حاضر به تحویل سلاح های خود به دولت مرکزی نیستند می تواند موجب به وجود آمدن جنگ داخلی و تهدیدی برای به ثمر رسیدن بهار عربی در این کشور باشد.
یکی از راه حل ها برای جلوگیری از ایجاد این شرایط تشکیل پلیس و ارتش ملی است در زمینه مسائل امنیتی و دیگری آنطور که جبریل به آن اشاره می کند پایین آوردن بیش از 20 درصدی نرخ بیکاری است در زمینه اقتصادی است.
در حقیقت مهمترین عامل برای موفقیت کامل انقلاب در لیبی ایجاد وحدت ملی است.
جبریل در گفتگو با نیوز ویک در این باره گفت: آنچا انجام شد انقلاب و انتخابات لیبیایی بود و پارلمانی هم که تشکیل می شود لیبیایی است بنابراین آینده نیز به طور انحصاری لیبییایی خواهد بود و این محقق نمی شود مگر اینکه ملی گرایی و وحدت ملی بر جامعه حاکم شود.
محمد رضا صوفی
کارشناس مسائل بین الملل
نظر شما