خبرگزاری شبستان//قم
نه از امروز و دیروز که از نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی که به اذعان همگان انقلابی کاملا فرهنگی و اعتقادی بوده، نهادینه سازی فرهنگ عفاف و حجاب یک دغدغه ملی و اجتماعی به شمار می رفته است؛ دغدغه ای که در طول این سال ها، به ویژه با افزایش درجه گرمای هوا، جدی تر می شده و صاحب نظران و متولیان را کمی تا قسمتی متناسب با حوزه کاری شان تحرکی می بخشیده است، تحرکی که متاسفانه گاهی صرفا محدود به برگزاری چند همایش ، فراخوان مقالاتی و نیز تاکید بر کلیاتی تکراری در سخنرانی برخی مسئولان خلاصه می شده است.
در این میان، آنچه اسباب نگرانی دلسوزان و متدینین جامعه به ویژه رهبر معظم انقلاب و مراجع تقلید و نیز خانواده ها را فراهم می آورده، خلا نگاه راهبردی به این مساله بوده که البته بی شک وجود نگاه های سیاسی و سلیقه ای نیز در پدید آمدن چنین وضعی بی تاثیر نبوده است.
گذشته از چنین خلا و نقصی در نظام برنامه ریزی و سیاست گزاری و همچنین اجرایی، نکته ای که باید حتما بدان توجه داشت و بعضا این مساله مورد غفلت واقع می شده این بوده که اساسا مسایل فرهنگی از آن دسته مسایلی نیست که لزوما بتوان در کوتاه مدت به اهداف مورد نظر در آن ها دست یافت چرا که این قبیل مسایل، عموما به جهت تاثیرات بسیار زمان بر، در بازه زمانی نسبتا طولانی ای به ثمر می نشیند.
از این رو این که تصور شود، طرح عفاف و حجاب به یک باره و در فرآیندی کوتاه مدت محقق می شود، به هیچ درست و علمی نیست چرا که مسایل فرهنگی نیاز به برنامه ریزی و الگوگیری دارد که این دو نیاز به گذشت زمان دارد. این نکته البته به معنای نفی لزوم برنامه های کوتاه مدت و میان مدت برای مقابله با مظاهر بدپوششی و بدحجابی در جامعه نیست.
اگر با نگاهی موشکافانه، به آسیب شناسی عملکرد دستگاه های ذیربط و عدیده فرهنگی از یک سو و وضعیت فرهنگی و اخلاقی جامعه امروز ایرانی از سوی دیگر بپردازیم به خوبی متوجه می شویم که برای مقابله با مساله بدحجابی و بدپوششی نه صرفا برخورد قهری و پلیسی راهگشا است و نه صرف کار فرهنگی بدور از الزامات برخورد آمرانه در موارد خاص؛ به عبارت دیگر می بایست برای پروسه اجرای عفاف و حجاب، پروژه های متعددی را تعریف کرد در درون آنها به برنامه های تشویقی، ترویجی، اجرایی، آموزشی و در نهایت انتظامی و قضایی توجهی خاص و هدفمند شده باشد.
نکته مهم دیگر آن است که باید بستری از سوی رسانه ها، نخبگان و نهادهای دولتی و مردم نهاد در کشور فراهم شود که عفاف و حجاب خود به یک مطالبه اجتماعی در سطح ملی مبدل شود و قطعا آن گاه است که همه مردم می پذیرند که برای داشتن خانواده و جامعه سالم اجرای چنین طرحی کاملا بایسته و لازم است.
ضرورت توجه به این مهم به ویژه با نگاه به جایگاه متعالی زن ، تا بدانجاست که مقام معظم رهبری در یکی از بیانات خویش می فرمایند: «ما که روی حجاب این‌قدر مقیدیم، به خاطر این است که حفظ حجاب به زن کمک می‌کند تابتواند به‌آن رتبه معنوی عالی خود برسد و دچار آن لغزشگاه‌های بسیار لغزنده ای که سر راهش قرار داده‌اند، نشود.»
عفاف و حجاب، نشان دهنده تقویت ایمان، عمق اعتقاد، حاکمیت ارزش های انسانی وحفظ حریم و حرمت زن و مرد است و البته از آن سو، عدم رعایت آن شدیدترین ضربات را بر پیکر اخلاق و معنویت در جامعه وارد می کند.
از آنجا که رعایت عفاف و حجاب، بستر لازم را برای تربیت صحیح نسل امروز و فردای جامعه فراهم می کند، بر این اساس رعایت این مساله، از جمله وظایف شرعی، قانونی و اجتماعی بر عهده همه افراد جامعه است.
پایان پیام/
نظر شما