به گزارش خبرگزاری شبستان، حسن سمندری، پسر زنده‌یاد غلامحسین سمندری با حضور در موزه موسیقی ضمن امضاء توافق نامه ای با علی مراد خانی، مدیر موزه موسیقی، دوتار استاد سمندری را در اختیار موزه قرار داد.
حسن سمندری درباره شخصیت پدرش گفت: استاد سمندری را قبله دوتار خراسان رضوی نامیده بودند و همه هنرمندان و هنر دوستان از او به عنوان نوازنده‌ای چیره دست و به اصطلاح پنجه طلایی یاد می کردند.
او بهترین جا برای ساز استاد سمندری را موزه موسیقی دانست و افزود: ساز، یادگار ارزشمندی است که از استاد سمندری به جا مانده و همانطوری که اسم استاد سمندری در تاریخ موسیقی ماندگار است، ساز استاد هم نباید از بین برود؛ به همین دلیل بهترین جا برای نگه داری ساز استاد سمندری، موزه موسیقی است؛ در اینجا از این ساز به خوبی نگه داری می‌شود؛ ضمن این که مردم هم می‌توانند از ساز استاد سمندری دیدن کنند و خود استاد هم خوشحال است از اینکه سازش در دست دیگری نیست.
پس از درگذشت استاد سمندری در فرودین ماه امسال حسن سمندری شاگردان پدر را آموزش می‌دهد. او در ادامه گفت: خیلی ها هم از من خواستند تا ساز استاد سمندری را نگه دارم و به من گفتم که خودت نوازنده ای و در حال حاضر من شاگردهای استاد سمندری را درس می دهم، نه اینکه من جای او باشم، من خودم شاگرد استاد سمندری هستم و می توانستم خودم این ساز را نگه دارم. اما نگه داری این ساز با رضایت استاد نبود.
حسن سمندری با اشاره به جایگاه ساز نزد این استاد موسیقی نواحی گفت: پیش از این استاد سمندری وصیت کرده بود، ساز را به جایی تحویل بدهید که از آن به خوبی نگه داری کنند. او نزدیک به 50 سال این ساز را دست گرفته بود و آن را بیشتر از پسرش دوست داشت. حتی وقتی می‌خوابید ساز را روی سینه اش می گذاشت تا خوابش می برد. و بارها در مصاحبه هایش گفته بود که هیچ از مال دنیا نمی خواهم غیر یک ساز.
بنا به گزارش روابط عمومی موزه موسیقی، «غلامحسین سمندری»، استاد موسیقی خراسان، سوم فروردین ماه سال 1391 در سن 80 سالگی دار فانی را وداع گفت. مرحوم حسین سمندری در سال 1311 در خانواده‌ای متوسط در باخرز تایباد متولد شد. و از 8 سالگی با موسیقی دوتار آشنا شد.او نزد استادان بزرگ موسیقی تعلیم یافت و پیشرفت موسیقی استاد خیلی زود فراگیر و جهانی شد و توانست در بسیاری از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی حضور یافته و مقام‌هایی را کسب کند. حضور او در جشنواره‌های آلمان، ایتالیا، فرانسه، یونان، لبنان، سوئیس و اتریش پررنگ بوده است.
مرحوم سمندری را با مقام معروف «سرو خرامان» و با آواز استاد ابراهیم شریف‌زاده می‌شناسند. «یهودی منوهین»، ویولونیست مشهور بین‌المللی درباره‌ی او گفته است: «حاضرم تمام افتخاراتم را بدهم، اما در عوض بتوانم پنجه‌های این مرد روستایی را داشته باشم.» همچنین حسن سمندری، بی هیچ چشمداشتی ساز پدر و استاد خود را به موزه اهدا کرده است.
پایان پیام/
نظر شما