به گزارش خبرگزاری شبستان، دکتر یونس نوربخش، رئیس گروه مطالعات کشورهای آلمانی زبان دانشگاه تهران در سخنرانی با عنوان "سیاستهای فرهنگی و نقش آن در سیاست خارجی اروپا" که در پژوهشگاه هنر و ارتباطات بین الملل انجام شد، گفت: سیاست فرهنگی برای توسعه زندگی فرهنگی است. بهترین راه برای فهم سیاست فرهنگی یک دولت فهم این نکته است که اقدامات انجام شده برای دست یافتن به کدام سیاست است یعنی بررسی انگیزه های قطعی و انتظارات. برای این منظور تحلیل کلمات رسمی بکار رفته در مصوبات کافی نیست.
وی افزود: اروپا فرهنگ واحد ندارد لذا از تشکیل اتحادیه اروپایی نوعی ترس از یکسان سازی و برتری طلبی استنباط می شود. هر سیاست فرهنگی واحد اروپایی می تواند برای هر ملتی معنی جدایی داشته باشد. با این حال اروپا بدنبال آن است که ساختارهای بین المللی خود را گسترش داده و با کشورهای اقماری و حاشیه ای تبادل فرهنگی داشته باشد.
رئیس مرکز مطالعات بین المللی دین تاکید کرد: سیاست فرهنگی اجازه ندارد محتوا را تعیین کند. با این که فرهنگ با دمکراسی پیوند دارد اما شکوفایی فرهنگی غرب لزوما بدلیل دمکراسی نیست. حرکتهای اعتراضی، رشد طبقه تحصیل کرده، آموزش، گسترش رفاه عمومی مانند تامین حقوق بیکاری، رسانه های مستقل و بسیاری مسائل دیگر در این مورد تاثیر داشته اند.
به گفته این کارشناس فرهنگ در سیاست خارجی به عنوان قدرت نرم عمل می کند و تلاش آن برای اقناع ارزشها و یکسان کردن طرز تلقی ها به منظور تسهیل در دستیابی به اهداف است، مسئله ای که به کارآمدی سیاست خارجی می انجامد.
دکتر نوربخش در ادامه اظهار داشت: سیاست فرهنگی خارجی رکن سیاست خارجی و تابعی از دیپلماسی عمومی کشور است. در کشوری مثل آلمان یک چهارم بودجه وزارت خارجه به این امر اختصاص دارد.
وی افزود: در دوره جهانی شدن به منظور بهینه سازی جوامع از لحاظ اقتصادی فاکتور آموزش اهمیت یافته است. لذا در دیپلماسی فرهنگی، آموزشی خارجی اروپا یکسان سازی ساختار آموزشی دانشگاههای اروپایی اهمیت دارد.
به اعتقاد این استاد دانشگاه دیپلماسی عمومی با روشهای اطلاع رسانی یکطرفه امکان پذیر نیست و راههای همکاری با موسسات غیردولتی و گفتمان و مذاکره را در پیش می گیرد.
نوربخش در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: سیاست فرهنگی خارجی اروپا در سالهای اخیر شامل: توسعه کانالهای چندزبانه، آموزش زبان، تاکید بر دمکراسی و حقوق بشر، تروریسم و بنیادگرایی، تکثرگرایی، حضور بین المللی فعال تر بعنوان کنشگر فعال فعال کردن اپوزیسیون در کشورها بوده است.
وی در پایان با اشاره به اقدامات جمهوری اسلامی ایران در این راستا گفت: در مقابل ایران نیز در سیاست فرهنگی خارجی خود ارتباط با جریانهای معترض سرمایه داری، ارتباط با جریانهای ضدصهیونیستی، افزایش همبستگی شیعیان و مسلمانان، گسترش زبان فارسی و ارتباط با ایرانیهای خارج از کشور را دنبال کرده است. هر چند در مورد دو موضوع آخر کاستیهایی وجود دارد و باید برطرف شود.
پایان پیام/
نظر شما