به گزارش خبرگزاری شبستان، بنیاد "هریتج" در مقاله‌ای به قلم "لوک کافِی" در بررسی رابطه دفاعی تاریخی میان آمریکا و انگلیس، کاهش بودجه‌های دفاعی را زمینه‌ساز تضعیف این رابطه می‌داند، و معتقد است آمریکا برای از دست ندادن چنین امتیازی باید ضمن لغو کاهش بودجه دفاعی خود، با افزایش همکاری‌های نظامی با انگلیس در سرتاسر دنیا و حمایت همه‌جانبه از این کشور، مانع از شکل‌گیری اتحاد نظامی مستقلی -از ناتو- در اتحادیه اروپا شود.
* نزدیکترین سطح همکاری میان آمریکا و انگلیس، در افغانستان شکل گرفته است
وینستون چرچیل در سخنرانی مشهور "پرده آهنین" خود در سال 1946، به وضوح بیان کرد که "رابطه ویژه" میان آمریکا و انگلیس در ابتدا و پیش از هر چیز بر مبنای همکاری‌های دفاعی شکل گرفته است. حالا پس از گذشت شصت و شش سال، انگلیس شریک شماره یک آمریکا محسوب می‌شود. انگلیس احتمالا تنها کشوری است که تحت فرمانش نیروهای ارتش آمریکا، با خرسندی و رضایت کامل جای کارکنان بخش خدماتی آمریکا را خواهند گرفت.
در حال حاضر، همکاری آمریکا و انگلستان به نزدیکترین سطح خود در افغانستان رسیده است؛ جایی که به طور تخمینی 10 هزار سرباز انگلیسی در آنجا حضور دارند. تصویب "پیمان همکاری تجارت دفاعی"، از سوی مجلس سنای آمریکا نیز می‌تواند اهمیت این روابط را بیش از پیش به نمایش بگذارد. اما در حال حاضر، چگونگی اجرای این پیمان است که تبدیل به مساله‌ای چالش‌برانگیز شده است.
* کاهش بودجه‌های دفاعی، موقعیت برتر و قدرت رهبری آمریکا در اروپا را تضعیف کرده است
روابط دفاعی آمریکا و انگلیس، امروزه در چارچوب کاهش بودجه‌های دفاعی به تصویر کشیده می‌شود. در سال 2010، انگلیس هنگام اعلام فاکتور هزینه اقدامات بازدارنده هسته‌ای و 38 میلیارد پوند اختلاف بودجه ناشی از سالیان سال ضعف سرمایه‌گذاری، تصمیم خود را برای کاهش نزدیک به 20 درصد از بودجه دفاعی اعلام کرد. پنتاگون نیز اخیرا هم‌زمان با به تاخیر انداختن برخی از مهمترین برنامه‌های تجهیزاتی و کاهش نزدیک به 100 هزار نفر از کارکنان بخش خدمات خود، اعلام کرد که تصمیم دارد در طول 10 سال آینده، 487 میلیارد دلار از هزینه‌های دفاعی بکاهد.
این کاهش بودجه‌ها موقعیت برتر، قدرت رهبری و اعتبار آمریکا را در اروپا تضعیف کرده است، آن هم درست در زمانی که واشنگتن می‌کوشد هم‌پیمانان خود من‌جمله انگلیس را متقاعد کند که در کاهش بودجه‌های دفاعی خود افراط نکنند.
* کاهش بودجه دفاعی آمریکا، رابطه نظامی این کشور با انگلیس را تحلیل می‌برد
در سند "بازبینی امنیتی و دفاع راهبردی" سال 2010 انگلیس، اشاره شده بود که آمریکا از این کشور خواسته است، در چهار حوزه کاهش بودجه دفاعی نداشته باشد:
- تعهد به برنامه "جنگنده مشترک عمود پرواز اف-35"
- برنامه تعویض و نوسازی تجهیزات بازدارنده هسته‌ای انگلیس
- عملیات "ناوهای مین‌یاب" در خلیج [فارس]؛ و
- نیروهای عملیاتی ویژه انگلستان
اما دو برنامه از موارد فوق -جنگنده اف-35 و بازدارندگی هسته‌ای- که آمریکا نگران بود به سبب کاهش بودجه انگلیس دچار مشکل شوند، در حال حاضر به شکل متناقضی، به علت کاهش بودجه‌های دفاعی خود آمریکا در معرض تهدید قرار گرفته‌اند.
* کاهش بودجه دفاعی آمریکا، انگلیس را نیز به صرفه‌جویی‌های بیشتر ترغیب می‌کند
انگلیس به علت نگرانی‌های مالی، زمان تحویل جنگنده‌های اف-35 را به تاخیر انداخته است. با وجود این، تعویق پنج ساله آمریکا برای سفارش 179 جنگنده اف-35 ممکن است انگلستان را به تعلل بیشتری در این زمینه تشویق کند. از سوی دیگر، با اینکه هنوز نمی‌توان قضاوت کرد، اما ممکن است تاخیر در برنامه تعویض "زیردریایی‌های کلاس اوهایو" نیز، تحویل به موقع برنامه "کمپارتمان موشک معمولی" را که به طور مشترک از سوی آمریکا و انگلیس انجام می‌شود، تحت تاثیر قرار دهد. این برنامه یک بخش حساس از عملیات تعویض تجهیزات بازدارنده انگلیس است، و اگر این برنامه به تعویق بیفتد، نوسازی تجهیزات و تقویت توان بازدارندگی هسته‌ای انگلیس نیز دچار تاخیر خواهد شد.
* آمریکا باید مانع از عقب‌نشینی نیروهای انگلیس -و در ادامه دیگر کشورهای اروپایی- از افغانستان شود
اوباما و کامرون بهتر است به فکر تعیین راهبردهایی برای موضوعات اساسی نشست‌ها و تصمیم‌گیری‌های آینده آمریکا و انگلیس باشند.
افغانستان و نشست شیکاگو. اخیرا در رفتار و گفتار دولت اوباما نشانه‌هایی مشاهده شده دال بر اینکه ممکن است به جای سال 2015 -تاریخی که در نشست 2010 لبنان بر روی آن توافق شده بود- با آغاز سال 2013 روند عملیات‌های جنگی در افغانستان به پایان برسد. انگلیس به زودی و پس از برگزاری جلسات شورای امنیت ملی در اواخر همین سال، راجع به تعداد نیروهای خود در افغانستان تصمیم‌گیری خواهد کرد. این نشانه‌ها از سوی واشنگتن می‌تواند انگلیس را به تصمیم‌گیری برای جلو انداختن زمان عقب‌نشینی نیروهای خود ترغیب کند.
رفتار انگلیس به عنوان دومین نیروی نظامی بزرگ خارجی در افغانستان -پس از آمریکا- در مورد وضعیت سربازان خود، از سوی دیگر کشورهای اروپایی به دقت مورد بررسی و به عنوان الگو پذیرفته خواهد شد. به تبع زمانی که انگلستان عقب کشیدن بخش بزرگی از نیروهای خود از افغانستان را آغاز کند، دیگر کشورهای اروپایی نیز دست به کار خواهند شد.
* آمریکا باید همکاری راهبردی-نظامی خود با انگلیس را به منطقه آسیا-اقیانوسیه گسترش دهد
آمریکا و منطقه آسیا-اقیانوسیه. با رویکرد تازه دولت اوباما در تمرکز بر منطقه آسیا-اقیانوسیه، بسیاری در انگلستان در پی آنند که تبعات این رویکرد جدید برای "رابطه ویژه" خود با این کشور را پیش‌بینی کنند. امروزه در مقایسه با اروپا یا خاورمیانه، بخش بسیار کوچکی از همکاری‌های راهبردی آمریکا و انگلیس در منطقه آسیا-اقیانوسیه صورت می‌پذیرد. انگلیس بخشی از "آرایش پنج قدرت دفاعی" [روابط در هم تنیده دفاعی میان انگلیس، استرالیا، زلاندنو، مالزی، و سنگاپور] است، و از روابط دفاعی خوبی با استرالیا، و زلاندنو -که هر دو از شرکای مهم آمریکا محسوب می‌شوند- برخوردار است. به علاوه، انگلیس با 17 عضو از اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع در ناحیه تحت نظر "فرماندهی اقیانوس آرام (پکام)"، در ارتباط نزدیکی است. بنابراین افزایش همکاری‌های آمریکا و انگلیس، در سطحی راهبردی، می‌تواند در خدمت منافع دو کشور عمل کند.
* تاسیس پایگاه نظامی دائمی اتحادیه اروپا، منجر به تضعیف ناتو خواهد شد
ناتو و سامانه دفاع اروپایی. ناتو از فقدان اراده و منابع سیاسی رنج می‌برد. با این حال و با وجود کمبود شدید منابع دفاعی در اروپا، فرانسه و آلمان در حال حرکت به سمت تاسیس ساختارهای دفاعی بیشترِ مختص به اتحادیه اروپا هستند؛ سامانه‌ای که کاملا از توان رقابت با ناتو برخوردار است. برخی از اعضای اتحادیه اروپا حتی خواهان ایجاد پایگاه نظامی دائمی برای این اتحادیه هستند: تکرار غیرضروری اقداماتی که در حال حاضر از سوی حکومت‌های ملی و همینطور ناتو در این قاره انجام می‌شود. با این کار منابعی که می‌تواند به تقویت نیروهای ناتو اختصاص یابد، عملا به هدر خواهد رفت.
* تعیین مهلت برای خروج از افغانستان در سال 2015، وجهه بسیار بدی برای آمریکا ایجاد کرده است
دولت اوباما باید:
- کاهش بودجه دفاعی خود را که به شدت در حال آسیب زدن به همکاری‌های دفاعی آمریکا و انگلیس است، لغو کند. به عنوان نشانه‌ای از اهمیت "رابطه ویژه"، اوباما بهتر است هر گونه کاهش بودجه دفاعی آمریکا را که به ظرفیت‌های دفاعی انگلیس ضربه می‌زند، لغو کند؛ به ویژه تصمیم برای به تاخیر انداختن پنج ساله خرید جنگنده‌های اف-35، و همینطور تاخیر دو ساله جایگزین کردن زیردریایی‌های کلاس اوهایو.
- بر تعهد آمریکا نسبت به "راهبرد گذار" که در نشست سال 2010 ناتو در لبنان مطرح شده بود، مجددا تاکید کند. اوباما باید به وضوح بیان کند که موضع آمریکا در قبال افغانستان "عقب‌نشینی" نیروهای خارجی است، اما باید در این میان به نکات ظریف دیگری نیز توجه داشته باشد. رعایت ملاحظات سیاسی و تعیین مهلتی دلخواه و بی‌اساس برای پایان دادن به عملیات‌های جنگی در افغانستان در سال 2015، به خودی خود وجهه بسیار بدی برای آمریکا ایجاد کرده است. اما بدتر از آن وجود اشاراتی به تمایل آمریکا برای خروج از افغانستان پیش از این موعد مقرر است؛ اقدامی که می‌تواند منجر به سوءبرداشت‌های نامطلوبی از سوی هم‌پیمانان آمریکا، افغانستان، و نیروهای طالبان شود.
* آمریکا باید با حمایت از انگلیس، جلوی تضعیف بیشتر ناتو در اروپا را بگیرد
- همکاری‌های راهبردی آمریکا و انگلیس را در منطقه آسیا-اقیانوسیه تقویت کند. آمریکا باید از پنتاگون بخواهد که برای شرکت دادن انگلیس در نقشه‌های راهبردی واشنگتن در منطقه اقیانوسیه، به دنبال یافتن راه‌ها و روش‌هایی خلاقانه باشد. برای مثال می‌توان به طرح پیشنهادی فراهم ساختن موقعیت‌های شغلی بیشتر برای افسران انگلیسی در پکام اشاره کرد؛ درست همانند رویکردی که در حال حاضر در منطقه تحت نظر "فرماندهی مرکزی" (سنتکام) دنبال می‌شود. راه دیگر می‌تواند گسترش فعالیت‌های مشترک ارتش آمریکا چه با انگلیس و چه با شرکای مشترک المنافع این کشور در منطقه اقیانوس آرام (مانند کانادا، و همینطور استرالیا و زلاندنو) باشد.
- نارضایتی آمریکا از طرح دفاعی اتحادیه اروپا را علنا ابراز کند. اوباما باید آشکارا از مخالفت انگلیس با ایجاد پایگاه نظامی دائمی اتحادیه اروپا، که منابع دفاعی محدود این قاره را از دسترس ناتو دور خواهد کرد، پشتیبانی کند. در زمانی که ناتو در حال کاهش تعداد پایگاه‌های خود است، اتحادیه اروپا نباید با اقدامات نسنجیده، به روند این کاهش شتاب بخشد.
* آمریکا باید از انگلیس، در خصوص حق حاکمیت بر جزایر فالکلند، حمایت نظامی کند
- انگلیس را در مورد "فالکند" خاطرجمع سازد. اوباما باید علاوه بر پشتیبانی آشکار از حق حاکمیت انگلیس بر جزایر فالکلند، به این کشور در خصوص حمایت نظامی خود نیز اطمینان دهد -دست‌کم در همان سطحی که در طول جنگ فالکلند در سال 1982 از انگلیس پشتیبانی می‌کرد. این پشتیبانی می‌تواند شامل اقداماتی مانند پوشش دادن به پل هوایی انگلیس به افغانستان باشد؛ زیرا ممکن است این کشور در صورت وقوع بحران به ایجاد انحرافی راهبردی در خط هوایی خود به آتلانتیک جنوبی نیاز داشته باشد.
* "رابطه ویژه" باید ویژه باشد
آمریکا از شراکت نظامی با انگلیس سود می‌برد. در سطح نظامی، تمایلی دوجانبه به افزایش سطح همکاری‌ها وجود دارد. ضروری است که اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا و کامرون، نخست‌وزیر انگلیس به تسهیل این همکاری‌ها کمک کنند. درست مانند تمام دیگر انواع مختلف روابط، رابطه دفاعی آمریکا و انگلیس نیز نیاز به مراقبت، پرورش، و مدیریت دارد. پس سران هر دو کشور باید از این نشست به عنوان فرصتی برای گسترش همکاری‌های نظامی بهره‌برداری کنند.
پایان پیام/
نظر شما