خبرگزاری شبستان: برخی از کارشناسان قرآنی یکی از دلایل فاصله گرفتن تلاوت قاریان در کشور مصر را در کم رنگ شدن تشویق قاریان در حین تلاوت می دادنند. عقاید افراطی در سکوت محض در میان خواندن قرآن قاریان ذوق و استعداد آنان را در اجرای مطلوب تر قرائت کم می کند.
شاید با وجود آیه" وَإِذَا قُرِىءَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ " در قرآن این فکر را در ذهن افراد ایجاد کند که نباید در میان کلام الهی صحبت کرد ولی باید بدانیم تشویق و صحبت در حین خواندن آیات الهی قبیح بوده ولی در میان هر نفس قاری مشکلی ندارد.
یکی از دلایل گفتن ذکر الله در میان تشویق ها این است که مستمعین علاوه بر شنیدن آیات الهی در معنای آن تدبر کرده و این کار را با گفتن نام و یاد خداوند اظهار کنند.
مجاوبت با آیات قرآن
از عنصر تشویق به نوعی دیگر در روایات و احادیث ما به مجاوبت با آیات الهی نام برده می شود و در برخی از موارد از ائمه معصومین(ع) نقل است که بعد آیه ای مطلب خاصی را بیان می فرمودند.
به عنوان مثال گفتن عبارت "الحمد الله رب العالمین" پس از تلاوت سوره حمد که استحباب آن در نماز های واجب نیز آمده است نمونه ای از مجاوبت با آیات کلام الهی است.
در جای دیگر آمده است که بعد از آیه قل هو الله احد گفته شده هو الله احد یعنی دستور قرآن را آنی عمل کرده و بیان نموده اند.
در برخی از روایات ما سفارش شده که با رسیدن به آیات بهشت و نعمات الهی خدا را حمد و سپاس بگویید و بعد شنیدن آیات عذاب از خدای متعال کمک و امید رحمت تمنا کنید.
شاید یکی از دلایل اصلی در تشویق قاریان قرآن اظهار توجه به معنای عمیق آیات قرآن بوده که در کنار این موضوع هدف فرعی دیگری هم است و آن ایجاد انگیزه و ترغیب قاری برای اجرای تلاوت زیبا است.
باید متوجه بود که اگر پیشترفتی در هر زمینه از جمله قرائت قرآن حاصل می شود در بهره گیری عنصر تشویق به دور از هر گونه افراط است.
برخی افراد در ابراز شوق خود در شنیدن فنی آیات از سوی قاری تلاوت کننده بخل می ورزند و حتی ارزش کار فنی آن را پایین می آورند که بسیار نا مطلوب است.
پایان پیام/
نظر شما