حجت الاسلام قاسم خانجانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ضمن تبیین برخی از ویژگی های خاص پیامبر اعظم (ص) به خبرنگار شبستان گفت: پیامبر اعظم اسلام در زندگی خود از تولد تا رحلت ویژگی و اختصاصات (خصوصیات) ویژه ای داشتند که مخصوص ایشان بود و چه پیش از اسلام و چه پس از ظهور اسلام تا رحلت پیامبر و در برخی موارد تا ابد و تا قیامت در هیچ انسان دیگری این ویژگی ها مشاهده نشده و نمی شود.
وی در رابطه با درسآموزی و الگو گرفتن از سیره و سنت رسول خدا (ص) گفت: برای الگو گرفتن از رسول خدا (ص) ویژگیها و خصایص آن حضرت در زمان قبل از بعثت بیشتر مورد تأکید و سفارش است که البته این ویژگیها پس از بعثت نیز ادامه داشته اما اینکه گفته میشود ویژگیهای پیش از بعثت بدان سبب است که توجه کنیم این صفات مربوط به اسلام و تخلق پیامبر به آنها نیز به دلیل پیامبر بودن ایشان نیست. نباید تصور کرد که پیامبر چون مبعوث به رسالت شد، امانتدار بود و یا از گناه و فسق و فجور دوری میکرد، هرگز اینگونه نبوده است، این ویژگیها پیش از رسیدن به پیامبری نیز در وجود مقدس پیامبر به شکلی بارز ظهور و بروز داشته است.
آنچه از تو باید آموخت...!
وی تصریح کرد: برای الگوگیری میبایست این خصوصیات را در زندگی شخصی، خانوادگی و تربیت فرزندان مدنظر داشت. برخی از خصایص و ویژگیهایی که پس از پیامبری به حضرت رسول (ص) عطا شده برای ما قابل دسترسی نیست و مختص پیامبر است. خداوند خصوصیاتی مانند مقام محمود و شفاعت کبری و اعطای کوثر و ... را تنها به شخص پیامبر عطا کرده است. در رابطه با این دسته از ویژگیهای پیامبر چندان نمیتوان سخن گفت. اعطای این ویژگیها نیز یکجا نبود بلکه به مرور زمان یا در قالب روایات نقل شده توسط شخص پیامبر یا ائمه بیان شده و گاه حتی به تناسب زمان اتفاق افتاده است مانند حرمت ازدواج با زنان پیامبر.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در رابطه با نقش ویژگیهای حضرت رسول (ص) در گسترش اسلام خاطرنشان کرد: همانگونه که اشاره شد برخی از ویژگی هایی که خداوند به پیامبر اعظم عطا نموده و برای ما قابل دسترسی نیست مانند مقام محمود و شفاعت، چندان قابلیت بحث و بررسی ندارد اما آنچه بیشتر در این عرصه تأثیرگذار بوده خصوصیات شخصیتی و ویژگی های اخلاقی ایشان است، به عنوان مثال یکی از ویژگیهای ایشان پاسخدادن بدی با خوبی بوده است. چنین رفتاری شاید در توان بسیاری از افراد نیست و برخی حاضر نیستند رفتاری اینچنین داشته باشند اما پیامبر اینگونه رفتار میکردند.
هرگز مقابله به مثل نمی کرد
وی افزود: این از خصایص رسول خدا بود که مقابله به مثل نمیکرد یا بدی را با بدتر از آن پاسخ نمیداد. متاسفانه امروز چنین رفتاری در میان ما رایج است. در فرهنگ عام جامعه گاه مطرح میشود که «جواب های، هوی است» یا «کلوخ انداز را جواب سنگ است» اما سیره پیامبر اینگونه نبود. در قاموس اخلاق پیامبر هیچیک از این دستاویزها وجود نداشت و این اخلاق حضرت در پیشرفت اسلام بسیار مؤثر بود.
تنها تهمتی که به پیامبر نسبت داده نشد !
مدیر گروه تاریخ دانشنامه پیامبر اعظم وابسته به پژوهشکده باقرالعلوم تصریح کرد: مورد دیگر اینکه رایج بوده است که رسول خدا هرگز دروغ نمیگفت، به همین دلیل هنگامی که مشرکین مکه دعوت حضرت را نپذیرفتند، تهمتهای فراوانی درباره ایشان مطرح شد، گفتند محمد صل الله علیه و آله ساحر است، مجنون است، اما کسی نگفت که دروغگو است. چرا که حتی یک مورد سابقه دروغ از پیامبر نداشتند، بنابراین تهمت ساحر بودن، مجنون بودن و یا سایر تهمتها به پیامبر زده شد اما کسی ادعای دروغگو بودن ایشان را مطرح نکرد.
حجتالاسلام خانجانی افزود: این ویژگیها جزیی از شاکله وجودی پیامبر بود و در بیشتر موارد ارتباطی با اسلام نداشت و پیش از اسلام در وجود پیامبر بروز و ظهور پیدا کرده بود. اما همین ویژگیها در پیشرفت اسلام بسیار مؤثر و نقشآفرین بود چرا که مردم میدیدند این پیامبر همان پیامبری است که تا دیروز نیز همینگونه رفتار میکرد. یعنی محمد صل الله علیه و آله تا دیروز هم که پیامبر نشده بود اگر کسی با او بد رفتار میکرد، او با خوبی پاسخ میگفت. او پیش از این نیز از فساد و جامعه فاسد مکه خود را حفظ می کرد. رسول خدا کسی نبود که به دلیل اسلام به سوی عبادت رفته باشد بلکه سابقه طولانی در این زمینه داشت.
مردم همه میدانستند که او از دوران جوانی مدت زمان خاصی را که در تاریخ به «تحنث» مشهور است، دور از جامعه به عبادت مشغول بود، بنابراین هنگامی که پیامبر در قالب این دین جدید عبادت میکرد، برای مردم عجیب نبود.
عملی ثابت، دایمی و مستمر در طول حیات پیامبر
این محقق و کارشناس مذهبی تصریح کرد: هیچ گزارش تاریخی مشاهده نشده است که کسی با پیامبر در رابطه با عبادات و مسایل عبادی، محاجه کرده باشد که چرا شما نماز را اینگونه میخوانید؟ آیا این عمل سخت و سنگین نیست؟ و دلیل این امر آن است که عبادت، عملی ثابت، دایمی و مستمر در طول زندگی پیامبر بود. البته ممکن است در شکل، قالب و دستورات آن طبق شریعت اسلام تفاوتی رخ داده باشداما ارتباط او با خدا از دوران متمادی و از جوانی تا زمان بعثت برای مردم مشهود بود.
حجت الاسلام خانجانی یادآور شد: پیامبر در اوج جوانی لب به شراب نزد، به قمار نزدیک نشد و با هیچ زنی ارتباط نداشت. تاریخ گواهی می دهد که بعدها نیز که حضرت ازدواج کردند، که غالبا پس از 52 یا 53 سالگی بود، افرادی که پیامبر با آنها ازدواج میکنند معمولا به لحاظ شرایط ظاهری و ویژگیهای زنانگی و ... جذابیت چندانی ندارند. به عبارت دیگر این ازدواجها برگرفته از نگاه معنوی و اهداف تبلیغی است که مدنظر پیامبر بود. به همین دلیل در قرون اولیه و در خلال منابع اولیه تاریخ اسلام حتی در زمان شخص رسول خدا کسی نسبت به این مسئله شک، شبهه یا سوال خاصی مطرح نمی کند. چرا که در آن زمان این مسئله، موضوعی کاملا حل شده بود. البته در حال حاضر نیز حل شده است و آنچه گاه مطرح میشود تنها دستاویزی سخیف است که افراد هنگامی که راهی برای ضربهزدن به اسلام و پیامبر نمی یابند به این دستاویز متمسک می شوند و از آن استفاده میکنند. که پاسخ آن نیز گفته شده اما هدف تبیین این موضوع است که طرح چنین مباحثی در آن روزگار هیچ معنا و مفهومی نداشت به دلیل اینکه ویژگیها و شخصیت پیامبر کاملا شناخته شده، مشهور و مشهود بود و این صفات از جمله عواملی است که در پیشرفت اسلام و نفوذ معنوی پیامبر اعظم بسیار تأثیرگذار بوده است.
پایان پیام/
نظر شما